Bæjarins besta - 26.11.1997, Blaðsíða 11

MIÐVIKUDAGUR 26. NÓVEMBER 1997 11
Vélskipið Hinrik Guðmundsson við bryggju á Flateyri eftir vel heppnaðan túr, þar sem veitt var í matinn handa
fjölskyldunni. Meðal háseta að þessu sinni var Ægir Hafberg, fyrrverandi sparisjóðsstjóri, sem er fremst á myndinni.
ævinni staðið upp á fundi og
haldið ræðu, býst ég við. Ég
hefði aldrei byrjað.“
Guðlaug: „Það eru forrétt-
indi að fá að ala upp börn úti
á landi. Ég skil ekki hvað fólk
sækir í fjölmennið og streituna
fyrir sunnan. Við kynntumst
því aðeins þegar við dvöld-
umst þar eftir snjóflóðið.“
Þegar heimilisfaðirinn
leiðréttir kúrsinn hjá
konunni
– Lýstu Eiríki Finni...
Guðlaug: „Á ég nú að fara
að lýsa honum?“
Eiríkur: „Hún má alveg lýsa
mér. Ég tek hana bara í gegn
þegar þú ert farinn.“
Guðlaug: „Eiríkur er ekkert
öðruvísi en allir sjá. Hann er
mjög geðgóður og jákvæður
maður. Stundum óþolandi já-
kvæður! En það er mjög gott
að búa með honum.“
Eiríkur: „Það getur nú
hvesst stundum...“
Guðlaug: „Já, vissulega, en
á móti kemur að hann er mjög
sáttfús. En hann fær ekki nein
verðlaun fyrir að sjá um
heimilisstörfin.“
Eiríkur: „Ég reyni að leið-
rétta kúrsinn öðru hverju
þegar henni finnst keyra úr
hófi fram hvað ég sinni þessu
lítið. Þannig hef ég drifið mig
að setja í þvottavélina og
eyðilagt allt sem ég setti í
hana. Ég hef líka sett í þurrk-
arann og eyðilagt allt. Svona
fer ég að því að leiðrétta kúrs-
inn hjá henni. Það líður dálítill
tími þangað til að hún fer að
tala um þetta næst.“
– Eldar hann eitthvað?
„Já, það kemur fyrir. Hann
sér algerlega um grillið. Það
er hans hlutverk.“
– Eyðileggur hann ekki allt
þar líka?
Guðlaug: „Nei. Hann er
mjög góður að grilla. Og
snillingur að matreiða kola.
Hann getur alveg það sem
hann vill þegar hann tekur sig
til.“
Eiríkur: „Ég er góður í
öllu.“
Guðlaug: „Hann er hand-
laginn og góður í öllu sem
viðkemur smíðum.“
Eiríkur: „Hún þorir ekki að
tala um slæmu hliðarnar.“
Kvöldið líður fljótt...
Kvöldið líður fljótt að
Grundarstíg 2 á Flateyri.
Umræðuefnin eru óþrjótandi
og ljóst er að ekki er hægt að
gera nema fáu einu skil af því
sem ber á góma og vert væri
að færa í letur. Þar á meðal
eru æskuminningarnar, sagan
af verslunarrekstri Greips
Guðbjartssonar á Flateyri,
samfélagið hér fyrir vestan,
veiðisögurnar...
Kannski bíður það betri
tíma.
Hlynur Þór Magnússon.
Sandafell ehf., á Þingeyri
Leigir verslunarhúsnæði
Kaupfélags Dýrfirðinga
um, en við teljum okkur hafa
ákveðið forskot á þá, þar sem
við erum lengra í burtu frá
Ísafirði en þeir eru. Við förum
út í þetta vegna mikillar hvatn-
ingar heimamanna sem vilja
hafa verslun hérna á staðnum
og ég vona að þeir sjái sér
hag í að versla frekar í heima-
byggð, en t.d. á Ísafirði. Ég
lét FÍB reikna út fyrir mig
kostnað við að aka frá Þing-
eyri til Ísafjarðar og til baka,
en þeir fengu út að slík ferð
kostaði 3.200 krónur að lág-
marki. Þetta verður fólk að
setja með í innkaupakörfuna
sína,“ sagði Líni Hannes í
samtali við blaðið.
Rekstur matvöruverslunar
verður með svipuðu sniði og
var hjá KD, að sögn Lína, en
auk matvöru er í versluninni
boðið upp á búsáhöld, ritföng,
bækur, leikföng, rafmagns-
vörur og fleira. Aðspurður um
hvort gera ætti eitthvað sér-
stakt í tilefni opnunarinnar,
sagði Líni að fólk þyrfti bara
að koma og athuga hvort ein-
hver opnunartilboð eða slíkt
væru í boði.
Á fimmtudag tók til starfa
ný verslun í húsnæði því sem
áður var í eigu Kaupfélags
Dýrfirðinga á Þingeyri. Það
er fyrirtækið Sandafell ehf.
sem stendur að rekstrinum,
og leigir húsnæðið til sex
mánaða af Lífeyrissjóði Vest-
firðinga, sem leysti það til sín
í kjölfar gjaldþrots KD en auk
þess var búnaður og lager
keyptur af þrotabúi fyrirtækis-
ins. Eigendur Sandafells eru
Sigurður Friðfinnsson á Ket-
ilseyri og synir hans, Líni
Hannes Sigurðsson og Jón
Reynir Sigurðsson. Þrír starfs-
menn deila með sér tveimur
stöðugildum í versluninni til
að byrja með, en verslunar-
stjóri er Katrín Gunnarsdóttir.
„Við erum að reyna að hafa
frumkvæði að því að byggð
haldist hér, en menn hafa reynt
það með misjöfnum árangri.
Maður hefur svo sem heyrt að
verslunareigendur í Súðavík,
Suðureyri og Flateyri séu
ekkert of sælir af rekstri sín-
Húsnæði Kaupfélags Dýrfirðinga á Þingeyri.
Skólahús og
kryddpíur
Í síðustu viku bar tvennt einna hæst í fréttum. Hið fyrra eru
deilur um skólahúsnæði á Ísafirði og hið síðara klofningur í
Kvennalistanum. Á sama tíma og fjallað er um byggðaþróun á
Íslandi, þar sem gert er ráð fyrir að á næstu 10 árum muni fólki
búsettu á Vestfjörðum fækka um 25% og verða um 6500, ber
deilur í fjórðungnum hæst. Í Vesturbyggð deila menn um staðsetn-
ingu minnismerkis, í Ísafjarðarbæ um hús undir grunnskóla.
Framkoma bæjarstjórnar Vesturbyggðar í garð Egils Ólafssonar
á Hnjóti er dæmigerð um viðbrögð sveitarstjórna í hnignandi
héraði. Auk þess er hún til skammar.
Á Ísafirði eru tök bæjarstjórnar á húsnæðismálum grunnskólans
að verða þvílíkur farsi, að annað eins er vandfundið. Hér skal
ekki lagt mat á gagnsemi þess að breyta frystihúsi Norðurtangans
í grunnskóla. En hjá því verður ekki litið, að Norðurtanginn rann
saman við Básafell og Básafell seldi Þróunarsjóði
sjávarútvegsins húsið á sama tíma og forsvarsmenn
bæjarstjórnar ákváðu að kaupa það. Á sama tíma
var einn bæjarfulltrúa Sjálfstæðisflokksins,
sem einnig er meðal æðstu stjórnenda
Básafells, með uppsteyt, en gekk í sig.
Almenningur dregur sínar álykt-anir.
Vissulega var skynsamlegt af
bæjarstjórn að fá skýrslu um
húsnæðiskosti. En því miður var
það bæði of seint og byrjað á
öfugum enda. Og nú er skýrslan
lögð fram og bent á tölur.
Það vekur undrun, en skýrir um
leið brottflutning fólks, að ekki var
leitað til fyrirtækja í héraði um
skýrslugerð, heldur suður. Á
Ísafirði starfrækir ein stærsta
og virtasta verkfræðistofa
landsins, kennd við Sigurð
Thoroddsen, útibú. Nú ef hún
var ekki nógu góð, þá er einnig
starfandi Tækniþjónusta Vestfjarða.
Enn dregur almenningur, kjósendur, ályktanir, sem ekki auka
traustið á bæjarstjórn.
Bæjarstjórn Ísafjarðarbæjar, sem er margklofin í málinu, bendir
á nauðsyn hraðra vinnubragða. Það er rétt, en ríkir ekki lýðræði
í Ísafjarðarbæ? Mættum við fá betra að heyra næst.
Bjóða Kryddpíur klofið?
En það er fleira klofið nú um stundir. Kvennalistinn, þetta
sérstæða og jafnframt undarlega og um leið heimsfræga fyrirbæri,
hefur nú klofnað. Á Úlfljótsvatni, þar sem skátar hafa gjarnan
stillt saman strengi sína, klofnaði Kvennalistinn á landsþingi
sínu. Um hvað varð þessi heiftarlegi ágreiningur? Hann varð um
afstöðu til sameiningar vinstri manna. Sannast sagna kom hið
rétta eðli þessara samtaka í ljós. Þær sem alla tíð hafa blekkt
sjálfar sig og aðra, kjósendur þar á meðal, sýndu nú sitt rétta
andlit. Það er ekkert ljótt við að vera vinstri sinnaður frekar en
hægri sinnaður. Um er að ræða skoðanir. Það sem kynni að vera
ljótt er að leyna því, sigla undir fölsku flaggi. Svo sannarlega
hafa kvennalistakonur kryddað daglegt líf með landsþingi sínu.
Þær eru sannkallaðar kryddpíur, þótt ekki hafi þær sömu
framgöngu og hinar bresku, sem heilla ungdóminn.
Heldur eru þó örlög Kvennalistans dapurleg. Þær sem telja sig
hafa getað haldið í og hangið á pólitískum völdum á vegum
Reykjavíkurlistans gera það óspart. Hinar sem trúðu á samtök
kvenna óháð hægri og vinstri í stjórnmálum eru ósáttar og hætta.
Hver telst barnakryddið og hver óþekka kryddið skal ósagt
látið. En einhvers staðar leynist sannleikskrydd og fyrir það
þakka margir nú. Enn einu dulargervi vinstri manna hefur verið
kollvarpað. Kvennalistinn er genginn sér til húðar. En í upphafi
var hugmyndin góð. Hún entist bara ekki. Og úlfurinn skríður
undan sauðargærunni þótt í pilsi sé. Blessuð sé minning
Kvennalistans, hinna íslensku kryddpía. Bjóða þær fram klofið
næst?
Allt klofið?
Eitt hið jákvæðasta við sameiningu sveitarfélaga kynni að
vera að flokksbönd bresti. Nútíma flokkakerfi, að Kvennalistanum
frátöldum, er í meginatriðum nærri 80 ára gamalt. Eina sam-
einingin sem hefur heppnast var 1929, þegar Íhaldsflokkurinn
og Frjálslyndi flokkurinn runnu saman í eitt.
En vaxtaverkir Sjálfstæðisflokksins eru enn að brjótast fram
nærri 70 árum síðar. Nægir að taka dæmi af Hafnarfirði fyrir
tveimur árum, Ísafirði fyrir 7 árum og Borgaraflokkinn fyrir
sléttum áratug. Sögu vinstri manna þarf heila bók til að rekja.
Undir aldarlok er greinilega ákveðin gerjun í gangi. Landsbyggðin
þarf að stilla saman krafta sína og Íslendingar allir, ætli þeir ekki
að verða útundan í Evrópu.
Er kannski allt klofið í íslensku stjórnmálalífi? Ekki skal það
fullyrt og þess er alls ekki óskað. En í sveitarstjórnarmálum er
greinilega þörf nýrrar sýnar. Sem fyrr segir verða Íslendingar að
takast á við stöðu sína í nýjum heimi nú, að minnsta kosti nýrri
Evrópu. Vopnið er aðeins eitt. Samstaða. Hagsmunir þjóðarinnar
krefjast þess. -Stakkur.