Börn og menning - 01.09.1999, Side 36

BÖRN OC mENN|N6
En eru lögin ekki of keimlík til að vera
kynning?
Aðalsteinn: Kannski er stefnan svolítið
einsleit. Það hefiir auðvitað alltaf verið
vandamál með þessa svokölluðu jaðartónlist
sem á erfiðara uppdráttar. En er kannski
lífsseigari en dægurflugurnar.
Nú syngið þið alltaf á íslensku en á
Pottþétt safndiskunum er mest sungið
á ensku og mér heyrast börn í dag
syngja meira á ensku en íslensku.
Aðalsteinn: Það er auðvitað dálítið
neikvætt.
Anna Pálína: Nei.
Aðalsteinn: Jú, að vissu leyti. Ég hefði gjarnan viljað
að það væri meira sungið á íslensku. Á mínum
mótunarárum var ensk tónlist ráðandi og þegar ég
byrjaði að semja lög, samdi ég textana á ensku. Það er
kannski lýsandi þar sem maður hlustaði mikið á enska
texta.
Þú tengdir tónlistina við enska tungu?
Aðalsteinn: Já, tvímælalaust til að byrja með, þá
fannst mér það einhvern veginn eðlilegra. En svo
breyttist það sem betur fer.
En hvað segirþú,Anna Pálína?
sent les minnst. Poppið er oftast með
enskum texta og kannski finnst þeim
jafnvel óeðlilegt að lesa á íslensku
eins og að hlusta á íslenska
söngtexta. Getur verió aó mikil
enskuhlustun sé dragbítur á að þessi
aldurshópur lesi bœkur?
Anna Pálína: Það er auðvitað ekki eins
mikil gróska í íslenskri popptextasmíð
eins og var. En þetta gengur alltaf í
bylgjum; við erum í ákveðinni lægð núna
en heijumst örugglega i hæð bráðlega.
Aðalsteinn: Það verður auðvitað að vekja
krakkana til umhugsunar um á hvað þeir
eru að hlusta; textinn skiptir máli þótt hann sé á ensku.
Svo er auðvitað skiljanlegt að þeir sem eru að hasla sér
völl erlendis hugsi um annað tungumál, við erum
auðvitað svo fá hérlendis.
Á íslandi höfum við okkar lag
og allir syngja hér saman.
Það veltur á ýmsu hvem virkan dag
að verði nú framvegis gaman.
Berrössuð á tánum af samnefndri plötu.
Nú komuð þið fram við opnun íslensku
farandbarnabókasýningarinnar Veganestis sem
var opnuð í Stavanger á dögunum. Þar sunguð
þið og lékuð á norsku og stemningin var frábær.
Hafið þið ekkert hugsað til Norðurlanda meö
tónlistina ykkar?
Það verður
auðvitað að
vekja krakkana
tíl umhugsunar
um á hvað
þeir eru að
hlusta; textinn
skiptir máli
þótt hann sé á
ensku.
Anna Pálína: Hræðsla við enskuna er allt of mikil.
Mér finnst til dæmis jákvætt þegar ég heyri strákinn
okkar hlusta á enskt lag og hann er að beijast við að
skilja textann. Þannig lærir hann málið í gegnum
tónlistina og mér finnst það fínt. Ef góðu
íslensku máli er haldið að krökkum
heima hjá þeim, lesið fyrir þá, talað við
þá og þvíumlíkt þá er þetta bara hið
besta mál. Svona hefur þetta alltaf verið.
Síðan koma upp hljómsveitir eins og
Sigurrós sem gerir það gott erlendis og
syngur allt á íslensku!!
En nú virðast leikskólarnir meðvitað
kenna krökkum íslettsk lög og
ntargir textanna eru verulega
þungir. Þegar krakkarnir komast á
unglingsaldurinn hella þeir sér
margir út í tónlistina, mjög oft
poppið, en þetta er einmitt hópurinn
Aðalsteinn: Við höfum mikið verið hvött til þess.
Vissulega höfum við áhuga en það er tímafrekt að finna
út bestu leiðina. Við höfum hreinlega ekki gefið okkur
tíma til þess.
Anna Pálína: Mann þarf að langa
rosalega mikið til að nenna að standa í
því að finna sér umboðsmann,
dreifingaraðila og hvaðeina.
Sœjuð þið fyrir ykkur að fylgja
plötunni eftir úti eða útbúa
myndbönd eða hvað?
Aðalsteinn: Við höfum nú ekki hugsað
svona langt...
Þið hugsió ekki nógu stórt!
Anna Pálína: Okkur hefur einmitt verið
sagt það nokkrum sinnum og kannski
34