Börn og menning - 01.04.2014, Side 13

Börn hlusta ekki á útvarp, það er löngu liðin tíð
13
Anna Pálína Árnadóttir heitin, ötul
baráttukona fyrir réttindum barna og
umsjónarmaður fjölda útvarpsþátta fyrir
yngstu kynslóðina, átti hugmyndina að
Vitanum. Hún vann að undirbúningi þáttarins
ásamt dagskrárstjóra Rásar 1 á þeim tíma,
Margréti Oddsdóttur, og vefstjóranum
Önnu Melsteð. Þær voru framsýnar konur
og þættinum var komið í loftið og á netið
með stuðningi útvarpsstjórans Markúsar
Arnar Antonssonar, sem færði okkur fyrstu
stafrænu Ijósmyndavél útvarpsins á þeim
merka degi þegar kveikt var á Vitanum.
Síðan hefur verið barnaútvarp á dagskrá
Rásar 1 flesta virka daga, Leynifélagið tók
við kyndlinum af Vitanum og hefur fengið
frábæra dóma hjá börnum og fullorðnum.
Nú eru hins vegar blikur á lofti og miklar líkur
á að þessi góða hefð leggist af.
Vitabörnin
Auk mín unnu við Vitann í gegnum árin
þeir Felix Bergsson, Atli Rafn Sigurðarson,
Gunnar Hansson og Ævar Þór Benediktsson.
Við Vitaverðirnir köllum börnin sem tóku
þátt í dagskrárgerðinni eða komu fram í
þættinum Vitabörn. Þetta voru frjóir og
sniðugir krakkar sem vissu fátt skemmtilegra
en að skapa útvarpsefni með fullorðnum,
gagnrýna bækur, syngja og spila á hljóðfæri,
semja leikrit og sögur, leika, taka viðtöl við
önnur börn eða ræða aðkallandi málefni.
Nú eru Vitabörnin rúmlega tvítug og gaman
að fylgjast með þeim sem ungum, skapandi
einstaklingum á ýmsum sviðum mannlífsins.
Sum eru leikarar og tónlistarfólk, önnur hafa
helgað líf sitt vísindum, mörg hafa valið sér
fjölmiðla sem starfsvettvang.
Á undan Vitanum var Saltfiskur með sultu,
Barnaútvarpið, Frost og funi, Morgunstund
barnanna og þar á undan eitthvað enn
annað. Frá upphafi útvarpsútsendinga hafa
börn á íslandi haft aðgang að og átt sinn
eigin stað í útvarpinu sínu og nýtt sér það
til að koma sköpun sinni og skoðunum á
framfæri.
Ósk fyrrverandi Vitavarðar er að íslensk
börn eigi áfram rödd í útvarpi allra
landsmanna, að þau geti hlustað á jafningja
tjá sig um málefni líðandi stundar og geti lagt
aftur augun og séð fyrir sér heillandi ævintýri
meðan tónar og tal kitla ímyndunaraflið.
Börn hlusta á útvarp.
Höfundur er sjálfstætt starfandi
fjölmiðlakona i London