Dagblaðið Vísir - DV - 12.03.2021, Qupperneq 11

Endurkoma Jóns í íslenskt
viðskiptalíf má segja hafi
formgerst með framboði hans
til stjórnar Haga árið 2019 og
svo yfirtökutilboði í Skeljung.
Framboðið reyndist dauða-
dæmt og aðeins um 2 prósent
hluthafa í Skeljungi tóku yfir-
tökutilboði Jóns.
Nú ertu kominn af stað í
íslenskt viðskiptalíf aftur, en
virðist misvel tekið af koll­
egum þínum í bransanum.
Tengist þessi óvild sem þú
mætir þinni persónu?
„Nei, ég held að við höfum
bara verið að gera hluti sem
hafa ekki verið gerðir á Ís-
landi áður og ég hef verið í
góðu sambandi við aðra hlut-
hafa, til dæmis í Skeljungi.“
Óvildin tengist ekki þinni
persónu?
„Nei, nei.“
Þegar fyrir lá að mikill
meirihluti hluthafa í Skeljungi
myndi ekki taka tilboði Jóns
þakkaði Jón þeim traustið og
sagðist gera því skóna að þeir
hefðu trú á stefnu og áætl-
unum Jóns um rekstur fyrir-
tækisins og, á einfölduðu máli,
hefðu viljað vera með. Hlut-
hafarnir sjálfir sögðu að til-
boðið hefði bara verið of lágt.
Hvað sem því líður var ljóst
að nærvera Jóns Ásgeirs í
íslensku viðskiptalífi myndi
ekki fara fram hjá neinum.
Því hefur verið fleygt fram
að það fylgi því orðspors­
áhætta að hafa þig með í
rekstri fyrirtækja. Það var
til dæmis notað í tengslum
við tilboð þitt í Haga um árið.
„Jú, mér var sagt að mér
fylgdi orðsporsáhætta.“
Tókstu því persónulega?
„Að sjálfsögðu.“
Heldur þú að kollegar þínir
í viðskiptalífinu upplifi enn
orðsporsáhættu af því að hafa
þig með?
„Nei, ég held að svo sé ekki.
Þetta var vinsælt orð hérna
rétt eftir hrun. Ef menn höfðu
engin önnur svör við því sem
við vorum að segja, þá gripu
menn í þetta orð,“ segir Jón
kíminn á svip. „Þetta var notað
miskunnarlaust, til dæmis í
Hagamálinu. Við buðum miklu
hærra verð í hlutinn en bank-
arnir sögðu samt nei. Bank-
arnir töpuðu rosalegu fé á því
og maður hlýtur að spyrja sig,
hvar var umboðssvikalöggan
þá?“
Saknar ekki vöru bretta­
ímyndarinnar
Það var ekki alltaf svo að „orð-
sporsáhætta“ væri sögð fylgja
nærveru Jóns Ásgeirs. Því er
til dæmis lýst í bókinni að þeir
feðgarnir lögðu mikið upp úr
því að koma sér upp orðspori
sem samsvaraði rekstri Bón-
uss. Þeir feðgar keyrðu um
á sendiferðabílum merktum
bleika Bónusgrísnum og sáust
iðulega sjálfir á gólfinu að
raða í hillur í verslunum sín-
um. Feðgarnir voru kallaðir
„bestu vinir litla mannsins“ í
fjölmiðlum og voru kosnir við-
skiptamenn ársins í tímarit-
inu Frjáls verslun. Ljóst er að
þessi ímynd stökkbreyttist svo
á góðæristímabilinu. Snekkjur
og einkaþotur passa vafalaust
illa inn í vörubrettaímyndina.
Aðspurður út í þessa stökk-
breytingu tekur Jón strax upp
hanskann fyrir Bónus: „Það
breytir því ekki að Bónus var
alltaf og hefur alltaf verið trúr
sínum uppruna.“
En þú? Varst þú trúr þínum
uppruna?
„Eins og kemur fram í bók-
inni tel ég að við höfum farið
aðeins fram úr okkur.“
En þessi upprunasaga,
langar þig aftur í hana? Þetta
gamla mannorð. Langar þig
að verða maður fólksins aftur?
„Ég held nú að það sé ekkert
keppikefli hjá mér að komast
aftur í kristalsalinn í Skútu-
vogi,“ segir Jón og glottir. „Það
var nú ágætt að vera þar samt.
Pabbi sagið alltaf: „Gróði en
ekki græðgi,“ og það var mikill
sannleikur í því. Við urðum að
vera með hagnað, en við vorum
oft með tækifæri til þess að
taka risa álagningu en gerðum
það ekki. Á því byggðist þessi
Bónus-hugsjón.“
Svo kom nokkurra ára tíma­
bil þar sem þú gerðir það ekki.
„Já, við fórum þarna í stærri
mál og uppruninn gleymdist,“
viðurkennir Jón. En áfram
stendur spurningin: Langar
Jón aftur að verða „maður
fólksins“?
„Ég gaf út þessa bók vegna
þess að ég vildi að þessi saga
væri til, en í henni felst enginn
„glory-viðsnúningur“. Maður
veit ekkert hvað maður gerir
í framtíðinni en ég er ekki á
Ég held nú að það
sé ekkert keppi-
kefli hjá mér að
komast aftur í
kristalsalinn í
Skútuvogi.
DV 12. MARS 2021 FRÉTTIR 11