Fréttablaðið - 15.05.2021, Blaðsíða 80

Einar Lövdahl er, ásamt Önnu
Hafþórsdóttur, sigurvegari
í handritasamkeppni For-
lagsins sem ber heitið Nýjar
raddir. Einar hlaut verðlaunin
fyrir smásagnasafn sitt Í
miðju mannhafi.
„Ég er fyrst og fremst hrærður, þetta
er óskaplega skemmtilegt. Ég vil
hrósa Forlaginu fyrir framtakið því
þetta er svo mikil hvatning. Ég hef
skrifað heillengi en ekki birt margt
og lesendahópurinn hefur fram að
þessu takmarkast við konu mína,
fjölskyldu og bestu vini,“ segir Einar.
Að fanga stemningu
Einar hefur áður sent frá sér ævi-
sögu Arons Einars Gunnarssonar
knattspyrnumanns. „Það var algjört
draumaverkefni því ég er gamall fót-
boltastrákur. Þetta var skemmti-
leg leið til að samtvinna skrif og
íþróttaáhuga og ég lærði þarna hvað
það skiptir miklu máli að setjast
niður daglega og skrifa. Stór hluti af
vinnuferlinu er að skrifa ekki bara
út frá hugmyndaauðgi heldur líka
vöðvaafli.“
Einar hefur samið texta fyrir
tónlistarmenn og má þar nefna Jón
Jónsson, GDRN, Jóhönnu Guðrúnu
og Helga Björnsson. Spurður hvort
það sé allt annars eðlis að skrifa
dægurlagatexta og smásögur segir
hann: „Já og nei. Textar við lög þurfa
fyrst og fremst að hljóma ágætlega í
f lutningi. Það sem þeir eiga sameig-
inlegt með smásögum er að maður
er að reyna að fanga stemningu eða
senu á mjög hnitmiðaðan hátt.“
Óuppgerð óþægindi
Smásagnasafnið Í miðju mann-
hafi geymir átta sögur. „Ég byrjaði
að skrifa þær markvisst fyrir rétt
rúmu ári. Einhverjar hugmyndir
höfðu ratað til mín áður en voru
ekki mikið meira en ein lína á blaði
og svo kviknuðu nýjar hugmyndir
þegar ég byrjaði markvisst að vinna
að smásagnasafni. Ég var það lán-
samur varðandi þessa keppni að
ég var kominn með slatta af sögum
þegar ég sá keppnina auglýsta.“
Sögur um samskipti og samskiptaleysi
Þetta er ákveðin
vítamínsprauta
og ég get ekki
beðið eftir að
skrifa meira,
segir Einar.
FRÉTTABLAÐIÐ/
VALLI
TÓNLIST
Verk eftir: Schumann, Wagner,
Tosti, Verdi, Bellini, Puccini,
Mozart, Leoncavallo, Smetana og
Wolf. Stuart Skelton og Kristinn
Sigmundsson sungu. Matthildur
Anna Gísladóttir lék á píanó.
Salurinn í Kópavogi
föstudaginn 7. maí
Jónas Sen
Woody Allen hefur sagt að ef hann
hlustar á Wagner fyllist hann alltaf
löngun til að ráðast inn í Pólland.
Hitler var mjög hrifinn af Wagner
og margir tengja hann því við
ofbeldi og gyðingahatur. Víst er að
tónskáldið var ekkert sérstaklega
aðlaðandi karakter. Hann var engu
að síður húmoristi.
Eitt sinn varð hann vitni að því
þegar hljómsveit var að æfa loka-
kaflann í sjöundu sinfóníunni eftir
Beethoven. Það er mjög gleðirík
tónlist. Wagner gerði sér lítið fyrir
og stökk upp á svið og ýtti stjórn-
andanum til hliðar. Svo tók hann
sjálfur við að stjórna hljómsveitinni
sem spilaði alltaf hraðar og hraðar
undir bendingum hans. Í lokin lék
hljómsveitin á ofsahraða. Þegar
hún var búin dansaði Wagner út af
sviðinu og réð sér ekki fyrir gleði.
Einkenndist af gríni
Stemningin var ekki ósvipuð á
tónleikum í Salnum í Kópavogi á
föstudagskvöldið, en þar var ein-
mitt Wagner á dagskránni. Tveir
söngvarar sáu um skemmtunina,
þeir Stuart Skelton og Kristinn Sig-
mundsson. Matthildur Anna Gísla-
dóttir lék á píanó.
Eitt af atriðunum eftir Wagner var
aría úr óperunni Lohengrin, sem
Skelton söng, en hann er svokallað-
ur tenór. Hann er ekkert smáræðis
raddsterkur. Ég verð að viðurkenna
að þegar ég leit á miðann minn áður
en ég kom á tónleikastaðinn og sá að
ég sat mjög nálægt sviðinu, á fjórða
bekk, fór um mig hrollur. Og það átti
fullan rétt á sér, því raddstyrkurinn
hjá Skelton var við sársaukamörkin.
Engu að síður var rödd hans hríf-
andi fögur, þó að aðeins hafi ískrað
í henni hér og þar á tónleikunum.
Kannski var söngvarinn ekki í sínu
besta formi.
Rembingur sem fer úr böndunum
Kristinn virtist hins vegar í essinu
sínu, og hann söng afar vel. Eitt
minnisstæðasta lagið sem hann söng
var Die beiden Grenadiere eftir Schu-
mann. Það fjallar um tvo franska
hermenn sem eru að koma heim úr
stríði í Rússlandi, nær dauða en lífi.
Þeir eru fullir af þjóðernisrembingi,
sem fer gersamlega úr böndunum.
Kristinn túlkaði þetta af sannfær-
andi tilþrifum, gríðarlegum krafti
og svo ýktri tilfinningasemi að það
varð eiginlega hálf kómískt.
Efnisskráin var í léttari kantinum,
þótt einhver Wagner hafi verið á
dagskránni. Lögin voru öll á topp tíu
listanum og fátt ef nokkuð sem var
beinlínis athyglisvert. Hins vegar
var Kristinn mjög skemmtilegur,
hann reytti af sér brandarana, það
kjaftaði á honum hver tuska. Tón-
leikarnir voru því aldrei leiðinlegir.
Matthildur Anna Gísladóttir lék
á píanó eins og áður sagði. Hún
gerði það ágætlega, fylgdi söngnum
prýðilega og náði að gæða tónlistina
viðeigandi stemningu. Þetta voru
fínir tónleikar, ristu samt grunnt
og skildu fátt eftir sig, en það þarf
ekkert alltaf. n
NIÐURSTAÐA: Líflegir tónleikar
sem einkenndust af húmor.
Raddstyrkurinn var við sársaukamörkin
Matthildur
Anna, Stuart
og Kristinn
héldu tónleika í
Salnum.
FRÉTTABLAÐIÐ/
VALLI
Kolbrún
Bergþórsdóttir
kolbrunb
@frettabladid.is
Um umfjöllunarefni smásagn-
anna segir hann: „Þetta eru raun-
sæislegar samtímasögur og það
má segja að ég hafi sótt innblástur
í orðið „tóm“. Hver einasta mann-
eskja er að vissu leyti púsluspil
gagnvart öðrum manneskjum en
ekki síður andspænis sjálfri sér. Í
þetta púsluspil sem manneskjan er
vantar stundum stykki sem skapa
tóm. Þetta tóm birtist í hversdags-
leikanum sem söknuður eða þrá
eftir einhverju sem var eða við
áttum einu sinni eða vitum að við
munum aldrei eignast. Ég reyni líka
að nálgast þetta umfjöllunarefni
með húmor og hlýju.
Þegar verkið var komið á prent
uppgötvaði ég að sögurnar fjalla líka
að miklu leyti um karlmennsku. Ég
settist ekki niður með það markmið
að skrifa sögur um karlmennsku en
það umfjöllunarefni smeygði sér inn
í sögurnar nánast ósjálfrátt. Þarna
eru karlmenn sem eru krumpaðir að
innan, það kraumar eitthvað innra
með þeim sem kemst ekki upp á
yfirborðið nema örsjaldan og þá er
jafnvel voðinn vís. Að því leyti fjalla
sögurnar um samskipti og sam-
skiptaleysi og óuppgerð óþægindi.“
Einar er farinn að huga að næsta
verki. „Þá kemur aftur að hvatning-
unni sem felst í verðlaununum og
því að bókin sé komin út. Þetta er
ákveðin vítamínsprauta og ég get
ekki beðið eftir að skrifa meira. Ég
mun skrifa fleiri smásögur en akk-
úrat núna er ég að vinna í lengra
verki.“ n
Hver einasta mann-
eskja er að vissu leyti
púsluspil gagnvart
öðrum manneskjum
en ekki síður and-
spænis sjálfri sér.
Kristinn var mjög
skemmtilegur, hann
reytti af sér brandar-
ana, það kjaftaði á
honum hver tuska.
MENNING 15. maí 2021 LAUGARDAGUR