Skessuhorn - 17.02.2021, Qupperneq 19

MIÐVIKUDAGUR 17. febRúAR 2021 19
hafnir kirkjunnar og meðal ann-
ars við útfarir. „Það er ákveðinn
kjarni úr kórnum sem syngur oft-
ast við útfarir, þeir koma sem eiga
heimangengt og yfirleitt erum við
um átta sem syngjum hverju sinni.
Það hefur verið gefandi að taka þátt
í útfarasöngnum. Mér finnst allir
vera að leggja sig fram um að gera
þetta eins vel og þeir geta.“ Þá hef-
ur Dóri aðeins verið að syngja einn
við útfarir.
Söngurinn besta
geðlyfið
„Ég held nú að söngurinn sé besta
geðlyfið sem þú getur fengið, mað-
ur gleymir stað og stund. Þú ert
kannski ekki alltaf upplagður að
fara á æfingu en þegar þú ert mætt-
ur þá gleymir þú þér, ferð að rifja
upp röddina og búa til samhljóm
með fólki sem þú þekkir kannski
ekki neitt. Það eru alltaf einhverj-
ar breytingar á hópnum. Við höfð-
um ekki æft í heilt ár þar til við tók-
um fyrstu æfinguna á þriðjudag í
síðustu viku og það er að koma inn
nýtt fólk, nýir menn í karlahópinn.
Það er svo sem ekki búið að setja
allan hópinn saman ennþá, það
verður að bíða eitthvað. Vonandi
fer að rætast úr,“ segir Dóri.
Minn bátur
Þegar blaðamaður spyr hvernig
textinn við lagið Minn bátur eftir
norska söngvarann björn eidsvåg
hafi orðið til svarar Dóri: „Systir
mín, Harpa Hallgrímsdóttir sem
býr í Noregi sendi mér hlekk á lög
eftir björn eidsvåg og sagði að það
þyrfti nú endilega að gera íslenskan
texta við lögin.“ Dóri hafði aldrei
heyrt á þennan tónlistarmann
minnst. Í framhaldi af því hlustaði
hann talsvert á tónlist björns eids-
våg í nokkurn tíma, þegar hann var
úti að skokka eða ganga. „Síðan var
ég einhverju sinni að hlusta á minn-
ingarorð í útför. Karl Sigurbjörns-
son, þáverandi biskup, flutti minn-
ingarorðin. Þar líkti séra Karl and-
látinu við siglingu til sumarlands-
ins. Líkaminn deyr en sálin lif-
ir og þegar við deyjum siglum við
öll yfir í sumarlandið þar sem við
hittum þá sem eru farnir á undan
okkur. Munurinn á þessari siglingu
og öðrum er að við komum ekki til
baka. Ég trúi því að þetta sé svona
og upp úr þessum minningarorðum
samdi ég þennan texta.“
Ertu nokkuð að koma
út úr skápnum?
„Við fluttum einu sinni lagið Win-
ters Night eftir kanadíska trúba-
dorinn Gordon Lightfoot við út-
för fyrir nokkrum árum, hinn látni
hafði verið mikill aðdáandi hans,“
segir Dóri og heldur áfram: „Sveinn
Arnar fór eitthvað að skoða þetta
lag og sá þá að það var til í ótal út-
setningum fluttar af einstaklingum
og kórum. Hann fann síðan útsetn-
ingu fyrir átta raddir, án undirleiks.
Sveinn Arnar spurði mig hvort ég
gæti gert texta við lagið eða þýtt
textann og staðfært. Ég gerði text-
ann og þegar lagið var fullmótað
spilaði ég það á gítar og söng fyr-
ir Guðrúnu.“
Nú þegar dimma fer og dofnar ljós
á kveik
drífan fellur niður
og þegar hallar undan fæti í lífs-
ins leik
logn og nætur friður.
Ég vildi að ég gæti gist þér hjá
og gætt þín hverja stund
og þegar norðurljósin glitra um
loftin blá
við lifum nýjan endurfund.
Þegar norðan vindar næða kalt um
storð
nóttin breiðist yfir
og við sem eigum ennþá fjölmörg
ósögð orð
áfram minning lifir.
..Og sv.fv.
Að flutningi loknum horfði Guð-
rún lengi á mig og spurði svo hvort
ég hefði samið þennan texta? Ég
játti því og spurði hvort henni litist
ekkert á þetta. „Jú, jú en mér finnst
þetta svolítið væmið, svona mið-
að við þig,“ og bætti svo við; „ertu
nokkuð að koma út úr skápnum?“
Hjartaáfall
fyrir um einu og hálfu ári fékk
Dóri hjartaáfall. Hann hafði stund-
að íþróttir, fótbolta og golf auk þess
sem hann hafði byrjað að stunda
hlaup þegar hann hætti að reykja
30 árum fyrr og hefur meðal ann-
ars hlaupið nokkur maraþonhlaup
og Laugaveginn. Það má því með
sanni segja að hjartaáfallið hafi
komið honum verulega á óvart
enda ekki kennt sér meins fyrr.
„Það var í byrjum júlí fyrir tæpum
tveimur árum sem ég var að monta
mig að því í vinnunni að hafa ekki
tekið veikindadag síðan ég byrjaði á
spítalanum eða í meira en 30 ár, en
það kom vel á vondan,“ rifjar Dóri
upp. „Ég hafði í örfáa daga fund-
ið fyrir andþyngslum, ekki beint
verkjum en ef ég dró andann djúpt
fannst mér eins og það væri eitt-
hvað í lungunum á mér og að ég
væri jafnvel að fá kvef. Var búinn
að vera að reyna að hlaupa eitthvað
en gekk ekki neitt að mér fannst.“ Á
föstudegi fara þau hjónin í sumar-
bústað með fjölskyldunni. „Ég fór
í göngutúr með barnabörnunum en
finn fljótlega að ég er orðinn laf-
móður. Um nóttina gat ég eiginlega
ekkert sofið og átti erfitt með and-
ardrátt. Guðrúnu var hætt að lítast
á blikuna og vildi að við færum og
hittum lækni í borgarnesi.“ Þegar
á heilsugæsluna var komið reyndist
púlsinn hjá Dóra vera kominn nið-
ur í 30-40 slög á mínútu og breyt-
ingar á hjartalínuriti.
„Ég fór beint á HVe með sjúkra-
bíl og þaðan á Landspítalann í
hjartaþræðingu. Þar sást að ein
kransæð var alveg lokuð og tvær
50% stíflaðar. Mér fannst skrýtið að
sjá á sjónvarpsskjá stífluna í krans-
æðinni, hvernig æðin var opnuð og
fóðruð með neti og finna ekki leng-
ur fyrir verknum sem hafði ver-
ið að angra mig.“ Dóri segist hafa
verið heppinn og sloppið vel. „Það
myndaðist smá drep í hjartavöðva
en það hefur ekki háð mér neitt
enda hef ég reynt að vera duglegur
að þjálfa mig. Það tók mig nokkra
mánuði að ná upp fyrra þreki en ég
er orðinn nokkuð góður í dag. Það
er svo skrýtið að þó maður sé sjálf-
ur að sinna fólki sem hefur fengið
hjartaáfall í sjúkraflutningum þá sér
maður þetta ekki sjálfur.“
Dóri hefur stundað golf um ára-
bil. „Ég byrjaði alltof seint að spila.
byrjaði í rauninni bara með krökk-
unum mínum Hróðmari og Sig-
urbjörgu þegar þau byrjuðu ung.
Ég gekk inn í stjórn klúbbsins var
í henni í nokkur ár með hléum og
hef verið duglegur að spila síð-
an. Golfið er frábært fjölskyldu-
sport og ennþá skemmtilegra eftir
að Guðrún fór að taka þátt í þessu
með mér og krökkunum.“ Hjónin
hafa verið dugleg að ferðast innan-
lands og utan undanfarin ár og ver-
ið í góðum og stórum vinahópi sem
kallar sig „Þúfan“. Hópurinn hefur
farið saman í útilegu um verslunar-
mannahelgina í yfir 30 ár auk nokk-
urra utanlandsferða.
Textasmíðar
Dóri hefur gert talsvert af því að
semja texta, bæði tækifærisvísur og
lagatexta. „Ég held að fyrstu vís-
urnar hafi orðið til þegar ég var
að vinna með afa mínum Hall-
dóri Jörgensyni. Hann var lipur
við ljóða- og vísnagerð og vel hag-
mæltur, eins og reyndar Sigurbjörg
mamma mín líka. Árið 1983 hjálp-
aði ég honum við að klæða Sól-
bakkann á Akursbraut 17 að utan
með Garðastáli. eftir verkið gerði
ég vísu og færði honum:
Oft þó veðrið angri þig
ekki er nokkur vafi
að Garðastálið setndur sig
með stakri prýði afi.
Hann tók eina hlátursroku en
svaraði að bragði :
Lista starf er launa vert
lofið aldrei víki
ekki betur gæti gert
Guð í Himnaríki.
Dóra hefur ástandið í þjóðfélag-
inu verið hugleikið eins og flest-
um og festi hann hugleiðingarnar
á blað í eftirfarandi limrum eftir að
fjölskyldan fékk sinn skerf af sóttkví
og Covid:
Ég hangi í mínu híði
í hatrömmu veirustríði
ég er ekkert æstur
þó inni sé læstur
en auðvitað hlíði ég Víði
Nú næstum því lamað er landið
ljóta er þetta ástandið
ég reglurnar skil
það rofar brátt til
nú reynir á hjónabandið.
Framlár af sulti og seyri
ég segi ykkur ekki af fleiru
það er ekki lengi að ske
er líklegt ég sé
kominn með kórónaveiru.
eitt sinn þegar Guðrún Gunn-
ars söngkona var með tónleika í
safnaðarheimilinu Vinaminni varð
þessi limra til.
Ég góð hef af Guðrúnu kynni
hún gerir mig léttari í sinni
ég trúlega mæti
taktu frá sæti
á tónleika í Vinaminni.
Mamma Dóra, Sigurbjörg Hall-
dórsdóttir, lauk námi í hjúkrunar-
fræði 55 ára, seinna á æviskeiðinu
en flestir. Það varð Dóra tilefni í
þessa vísu:
Mamma er snjöll að forðast föll
fær í öllum greinum
hlátrasköll um víðan völl
vekja tröll í leynum.
Að lokum kemur texti Dóra
við lagið Minn bátur eftir norska
söngvarann björn eidsvåg.
Minn bátur er búinn
Til brottfarar úr steindri vör
Með sál mína siglir hann lúinn
Nú síðustu lagt er í för.

Þegar lífsbókin lokast
og landið mitt hverfur í haf.
Í suðrænum þey burtu þokast
ég þakka allt sem almættið gaf.

Nú þegar tónarnir týnast
Í tómið og allt verður hljótt.
Myndir og minningar sýnast
í móðu er fellur á nótt.

Ég ykkur að síðustu segi
að sitthvað ég betur gat gert
gjarnan ég villtist af vegi
og valdi margt ámælisvert.

Ég bið fyrir byggð og fósturjörð
ég bið fyrir gæfu og vonum
um vinina mína stattu vörð
og vaktu yfir dætrum og sonum.

Nú bið ég þig Guð sem gafst mér
flest
og geri það bljúgur í sinni
verndaðu hana sem var mér best
já vaktu yfir konunni minni.

Í flest skjólin fýkur
allt fellur í gleymskunnar dá
jarðneskri vist minni lýkur
lokast í hinnsta sinn brá.

Á æfileið áfangar vinnast
ykkur ég sagt get jú það.
Aftur svo ástvinir finnast
á öðrum og bjartari stað.

Ég bið fyrir byggð og fósturjörð
ég bið fyrir gæfu og vonum.
Um vinina mína stattu vörð
og vaktu yfir dætrum og sonum.

Nú bið ég þig Guð sem gafst mér
flest
og geri það bljúgur í sinni.
Verndaðu hana sem var mér best
já vaktu yfir konunni minni.

Minn bátur er búinn
til brottfarar úr steindri vör.
Með sál mína siglir hann lúinn
nú síðustu lagt er í för.

Og þegar lífsbókin lokast
og landið mitt hverfur í haf.
Í suðrænum þey burtu þokast
ég þakka allt sem almættið gaf
frg
Sveinn Arnar Sæmundsson og Halldór Hallgrímsson flytja lagið Minn bátur í Akraneskirkju.
Sjúkraflutningamennirnir Sigríður Elín Sigurðardóttir, Halla Jónsdóttir, Maron Harðarson, Gísli Björnsson, Sigurður Þór
Sigursteinsson, Guðni Kristinn Einarsson, Halldór B. Hallgrímsson, Skarphéðinn Magnússon, Einar Logi Einarsson, Sigurður
Már Sigmarsson og Ólafur Frímann Sigurðsson.