Morgunblaðið - 14.01.2021, Blaðsíða 45

MINNINGAR 45
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 14. JANÚAR 2021
✝ Guðmundur Ív-arsson And-
ersen fæddist í
Reykjavík 30. apríl
1950. Hann lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 1. jan-
úar 2021. Foreldrar
hans voru Ívar And-
ersen, f. 7.9. 1923,
d. 2.6. 2006, og
Hjördís Jónsdóttir,
f. 23.11. 1923, d.
25.1. 1983. Systkini Guðmundar
eru Ingibjörg, f. 7.8. 1944, gift
Kjartani Pálssyni, f. 14.10. 1930,
d. 7.4. 2005, Erla, f. 30.6. 1951,
gift Haraldi Sigursteinssyni, f.
3.6. 1950, og Gretar, f. 1.7. 1957,
kvæntur Önnu Dís Sveinbjörns-
dóttur, f. 4.12. 1960. Guðmundur
var ókvæntur og barnlaus, en
leit á börn systkina sinna sem sín
eigin, ásamt börnum þeirra og
barnabörnum. Þau eru nú orðin
20 talsins.
Guðmundur eða Gutti, eins og
þar helst nefna Rafmagnsveitu
Reykjavíkur og Reiknistofu
bankanna. Síðar hóf hann vinnu
sem rannsóknarmaður hjá Vega-
gerð ríkisins og vann þar í ein 36
ár fram til ársins 2019.
Þegar hann var 15 ára gamall
eignaðist hann sitt fyrsta mót-
orhjól. Þau urðu síðan fleiri og
stærri og var hann einn af fyrstu
félögum Sniglanna (nr. 14). Hélt
hann áfram á hjóli fram á sjö-
tugsaldurinn eða þar til heilsan
fór að gefa sig. Hans mót-
orhjólaferill var farsæll og lenti
hann aldrei í neinum alvarlegum
óhöppum. Gutti hafði einnig
hefðbundnari áhugamál, og má
þar nefna kvikmyndir og fót-
bolta. Auk þess að vera félagi í
Sniglunum var Gutti félagi í
Skotfélagi Reykjavíkur og Skot-
veiðifélagi Íslands.
Síðustu tvö árin reyndust
Gutta erfið. Hreyfigeta hans
minnkaði stöðugt og þurfti hann
orðið mikla aðstoð. Gutti lagðist
inn á spítala í byrjun október til
rannsókna og fékk síðan alvar-
lega blóðsýkingu stuttu fyrir jól
sem dró hann til dauða.
Útför Guðmundar fór fram
frá Digraneskirkju þann 13. jan-
úar 2021.
hann var alltaf kall-
aður innan fjöl-
skyldunnar, bjó alla
tíð í Reykjavík.
Fyrst á Reynimel
þar sem afi hans og
amma reistu sér
hús árið 1939 og öll
fjölskyldan bjó í.
Gekk hann í Mela-
skóla en þegar for-
eldrar hans fluttu á
Laugalæk 1959 fór
hann í Laugarnesskóla og síðan
Laugalækjarskóla. Síðan lá leið-
in í stúdentspróf frá Mennta-
skólanum við Hamrahlíð og síð-
ar meir í nám í sagnfræði við
Háskóla Íslands. Um svipað leyti
flutti Gutti aftur á Reynimel og
bjó þar alla sína ævi. Árið 1979
varð Gutti fyrir alvarlegum höf-
uðáverkum sem höfðu varanleg
áhrif á hreyfifærni hans og tján-
ingargetu.
Á námsárum sínum vann
Gutti á ýmsum stöðum og má
Frændi minn, Guðmundur
Ívarsson eða Gutti eins og ég
kallaði hann, er fallinn frá.
Minningar mínar af honum eru
einungis jákvæðar síðan ég man
eftir mér. Kvikmyndir voru
okkar sameiginlega áhugamál
og ég get ekki talið hversu oft
ég fór til hans sem krakki að
horfa á hasarmyndir tíunda
áratugarins. Ég man aldrei eft-
ir leiðindum, hroka eða nei-
kvæðni, hann var alltaf góður,
skemmtilegur og kom vel fram
við mig. Ég held að hann hafi
verið ófær um að vera leiðinleg-
ur í skapinu við aðra, sem er
sjaldgæfur hæfileiki. Ég gat
alltaf leitað til hans ef ég þurfti
og sömuleiðis gat hann alltaf
leitað til mín. Hann barðist ára-
tugum saman við eftirköst af
ofbeldisárás sem hrjáðu hann
sem eftir var. Það eitt og sér að
hann lifði af var talið krafta-
verk. Ég hef mikla aðdáðun á
þrautseigju hans í lífinu, hvern-
ig hann hélt ótrauður áfram
þrátt fyrir takmarkanirnar sem
þvældust fyrir honum. Ég óska
þess að líf hans hefði farið ann-
an veg, sanngjarnari og auð-
veldari veg, en lífið er sjaldan
sanngjarnt. Hann kenndi mér
mikilvægan lærdóm um hversu
brothætt lífið er og því eldri
sem ég varð því meira kunni ég
að meta styrkleika hans sem
einstaklings og þá innri baráttu
sem hrjáði hann seinni helming
ævi hans. Ég sakna hans nú
þegar og þótt hann eignaðist
aldrei sín eigin börn, þá var ég
að miklu leyti stjúpsonur hans
og var hann eina systkini for-
eldra minna sem ég gat kallað
frænda minn. Bless, Gutti
minn.
Sindri Gretarsson.
Leiðir okkar Guðmundar eða
Gutta eins og hann var alltaf
kallaður lágu saman fyrir hart-
nær 40 árum þegar ég ruglaði
reytum mínum við bróður hans,
Gretar. Dyggari ferðafélaga í
lífinu hefði ég ekki getað hugs-
að mér. Hann var vinur minn
frá fyrstu kynnum og gætti
okkar vináttu alla tíð. Gutti
skipti sjaldan skapi því hann
var ljúfmenni og dagfarsprúð-
ur. Raunir sínar bar hann ekki
á torg, en hann, þá ungur mað-
ur, var barinn í hnakka af
glæpagengi á Spáni. Stóð bara
á röngum stað á röngum tíma.
Afleiðingin fyrir hans líf var
varanleg, bæði þurfti hann að
þola skerta hreyfigetu og mál-
stol. Þó vann hann fullt starf
alla ævi, bjó einn og lagði sig
fram við að eiga sem eðlilegast
líf. Málstolið átti sér margar
birtingarmyndir, ein var víxlun
eða hann talaði þvert á það sem
hann átti við. Útkoman gat ver-
ið spaugileg en nánast alltaf
auðskilin okkur sem þekktu
hann vel. Börnum okkar Gret-
ars, Sindra og Önnu Hjördísi,
tók hann fagnandi og gladdist
yfir áföngum þeirra í lífinu.
Ung máttu þau skoða hina
ýmsu gripi sem Gutti safnaði og
fengu að tylla sér á hjólið en
Gutti var Snigill og átti ávallt
stór og glansandi mótorhjól.
Dökkur húmor og uppátektar-
semi einkenndu hann og spegl-
aðist einna best í jólagjöfunum
sem hann valdi í stíl við viðtak-
anda. Á aðfangadagskvöld var
ekki bara beðið eftir að opna
pakka, það var beðið eftir að
opna pakkana frá Gutta sem
jók aldeilis gæði kvöldsins. Að
sama skapi gat hann haldið
uppi skemmtan í mannfagnaði
og verið hrókur alls fagnaðar
því áhugamálin, mótorhjól, fót-
bolti, kvikmyndir og saga
stríðsrekstrar, eru ótakmarkað
umræðuefni. Enda strax au-
fúsugestur á heimilum minnar
fjölskyldu. Hugur minn er full-
ur þakklætis og minninga.
Anna Dís Sveinbjörnsdóttir.
Látinn er Guðmundur Ívars-
son, mágsbróðir minn til 35 ára,
aldrei kallaður annað en Gutti.
Okkar kynni voru í gegnum
fjölskylduboð og þau urðu mörg
árin sem ég bjó á Íslandi. Aldr-
ei man ég eftir honum nema
glaðlegum á svipinn og yfirleitt
var stutt í hnyttnar athuga-
semdir. Þegar hann var upp á
sitt besta gat hann haldið uppi
hlátursgleði heilla jólaboða með
fyndni og frumlegum gjöfum.
Hans jólagjafir báru oft skila-
boð; stjórnsamir fengu svipu og
flautu, fræðileg útgáfa af Mein
Kampf var gefin öðrum sem
höfðu miklar stjórnmálaskoðan-
ir.
Gutti var klár og skemmti-
legur, gott kompaní og góður
drengur. Af honum dró síðasta
ár og veikindi því tengd komu
honum yfir. Við munum öll
sakna hans sárt.
Sigurlaug
Sveinbjörnsdóttir.
Ég kynntist Gutta þegar ég
fór að heimsækja systur hans á
Laugalæknum fyrir um fimmtíu
árum, þá hitti ég frekar hlé-
drægan og prúðan dreng, dálít-
ið uppátækjasaman og með
mikinn áhuga á sögu, mótor-
hjólum og ýmsum vopnabúnaði,
síðar meir bættist við fótbolti
og skeggrækt. Það hafði tölu-
verð áhrif á líf Gutta þegar
hann fékk tvær heilablæðingar
í kjölfar höfuðáverka sumarið
1979. Það var mjög sérstakt að
fylgjast með endurhæfingunni
hjá svo ungum manni sem
þurfti nánast að byrja að tala
upp á nýtt, í kjölfarið og ávallt
síðan gat hann átt í erfiðleikum
með að finna réttu orðin að því
sem hann var að tjá sig um.
Eftir þetta varð ekkert fram-
hald á námi í sagnfræði sem
hann hafði stundað við HÍ en
saga og þá sérstaklega allt það
sem fjallar um hernaðarsögu og
stríðsárin var honum áfram
hugleikið og las hann mikið um
slík efni.
Við störfuðum báðir hjá
Vegagerðinni en Gutti starfaði
á rannsóknarstofunni frá 1983
og sá þar um efnisrannsóknir
vegagerðarefna allt þar til hann
fór í veikindaleyfi á vordögum
2019.
Það var alltaf markmiðið hjá
Gutta að klára þau verkefni
sem bárust og skipti þá ekki
máli hvort það var virkur dagur
eða helgidagur, það var alltaf
gott að koma þessu í gang og
hafa niðurstöður tilbúnar þegar
aðrir mættu til vinnu.
Það átti vel við Gutta að vera
snemma uppi á morgnana, eitt-
hvað sem er í genunum í hans
ætt og hann var sjálfur yfirleitt
mættur snemma í vinnuna, við
sólarupprás ef á þurfti að
halda.
Á frídögum var oft farið í
langa túra á mótorhjólinu og þá
helst í morgunroðanum og
kyrrðinni á meðan aðrir sváfu.
Gutti átti nokkur mótorhjól í
gegnum tíðina sem voru vel
útbúin og hvert öðru flottara.
Það var mikið kappsmál Gutta
að taka virkan þátt í starfi
Sniglanna og lagði hann sér-
staka áherslu að komast á sem
flesta viðburði á þeirra vegum,
ferðir sem alltaf var hlakkað til
og höfðu mikið gildi. Sennilega
var þó mótorhjólaferðin sem
hann fór með góðum félögum til
Flórída toppurinn á hans ferð-
um og var alltaf draumurinn að
komast í aðra slíka ferð.
Gutti var rólegur, hugmynda-
ríkur og mikill húmoristi og
stundum dálítið stríðinn. Hann
gat átt til að ýta svolítið undir
atriði sem gátu komið lífi í um-
ræðurnar þó það væri ekkert
sérstakt baráttumál hjá honum
að öðru leyti. Gutta þótti alltaf
vænt um frændfólkið og rækt-
aði fjölskylduböndin vel.
Það var honum mikilvægt að
gleðja börnin hvenær sem til-
efni var til og gauka að þeim
smá pakka. Það var því ekki að
ástæðulausu að börnunum
fannst hann stundum vera jóla-
sveinninn enda var hann oft á
tíðum með mikið og þétt al-
skegg.
Það var nánast fastur liður
seinni árin að Gutti kom um
helgar í morgunkaffi til okkar í
Holtaselið og var þá farið létt
yfir þjóðmálin og áhugaverð at-
riði úr vinnunni. Við eigum
margar góðar minningar frá
samveru með Gutta og söknum
þessa góða drengs sem nú
kveður okkur allt of snemma.
Haraldur Sigursteinsson.
Og nú er hann Gutti farinn.
Hann var stóri bróðir Gretars
æskuvinar míns og það var ekki
lítið sem maður leit upp til
hans. Meðan systkini mín komu
með hestana sína upp að hús-
dyrum átti hann flottasta mót-
orhjól í heimi. Og teikningin
hans af Rollingunum sýndi svo
flott sambland af skopstælingu
og listfengi að maður gat ekki
annað en velt fyrir sér hvert
leiðin lægi. Er von að maður
hafi litið upp til hans? Hann gaf
sig að sagnfræði, en ég hafði
ekki vit né þroska til að leita
mér þekkingar til hans meðan
við vorum nágrannar. Á Spáni
fékk hann höfuðhögg með broti
sem uppgötvaðist ekki fyrr en
allt of seint. Þessa bar hann
ekki bætur.
Þó á ég minningu þar sem
Gutti og Gúmbi (Guðmundur
heitinn Sæmundsson sem var
fáránlega minnugur) skiptust á
sögulegri þekkingu um Japan
sem ég hlustaði á með gapandi
munn. Það var einhvern veginn
svo gott að finna þessa greind
og hæfileika þarna enn til stað-
ar.
Þegar skólakerfið hafði
brugðist Gretari, hinum stór-
greinda bróður hans, var það
Gutti sem skráði hann í lands-
próf þvert á mat allra annarra.
Gutti fór sínar eigin leiðir og
fáir gerðu sér líklega grein fyr-
ir hve mikið þarna bjó að baki.
Gretar minn og Anna Dís og
fjölskyldan öll, við Kristín send-
um ykkur innilegar samúðar-
kveðjur.
Jón Thoroddsen
Guðmundur Ívars-
son Andersen
Vesturhlíð 2 | Fossvogi | s. 551 1266 | utfor@utfor.is | utfor.is
VIÐ ÞJÓNUM ALLAN SÓLARHRINGINN
Útfararþjónusta
í yfir 70 ár
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
HELGI SVEINBJÖRNSSON,
Smáratúni 44, Keflavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja
laugardaginn 9. janúar.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju fimmtudaginn 21. janúar
klukkan 13. Í ljósi aðstæðna munu einungis nánustu
aðstandendur vera viðstaddir athöfnina.
Athöfninni verður streymt á
https://www.facebook.com/groups/helgisveinbjornsson.
Sveinbjörn Helgason Riina Elisabet Kaunio
Þorbergur Grétar Helgason Anna Bryndís Óskarsdóttir
Sæþór Helgason
Sólveig Harpa Helgadóttir
Skúli Helgason Tatiana Matejová
Andri Helgason Kristjana Hjaltadóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, amma, langamma
og langalangamma,
STEFANÍA G. ÞORBERGSDÓTTIR,
lést á Landspítalanum í Fossvogi laugar-
daginn 9. janúar.
Útför fer fram í Dómkirkjunni þriðjudaginn
19. janúar klukkan 13.
Vegna fjöldatakmarkana verða aðeins nánasta fjölskylda og
vinir viðstödd. Útförinni verður streymt á
www.mbl.is/andlat/minningar/utfarastreymi/
Sigurður Þ. Sigurðsson
Jórunn Anna Sigurðardóttir
og fjölskyldur
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ERLA ÞÓRISDÓTTIR
dagmóðir,
lést á heimili sínu þriðjudaginn
22. desember. Útförin fer fram frá
Grafarvogskirkju föstudaginn 15. janúar klukkan 13.
Streymt verður frá útförinni á streyma.is.
Kristín J. Þorsteinsdóttir
Halla Þorsteinsdóttir
Þórir H. Þorsteinsson Ingibjörg N. Smáradóttir
Guðmundur Ö. Þorsteinsson
Gunnar H. Þorsteinsson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
SVERRIR KJÆRNESTED,
Dalbraut 20,
lést á Hrafnistu 6. janúar. Útförin verður frá
Áskirkju fimmtudaginn 21. janúar.
Vegna aðstæðna verður aðeins fjölskyldan viðstödd.
Útförinni verður streymt og má finna upplýsingar um slóðina á
mbl.is/andlat
Margrét Stefándóttir
Hulda Kjærnested Örn Óskarsson
Stefán Kjærnested María Eyjólfsdóttir
Ómar Kjærnested Erna Sigurðardóttir
Hrönn Kjærnested Eyjólfur Bragason
Guðmundur Kjærnested Steinunn Sigurjónsdóttir
Brynja Kjærnested Hilmar Karlsson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn og faðir,
PÉTUR SÖLVI ÞORLEIFSSON,
Gullengi 17,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum Hringbraut
miðvikudaginn 6. janúar.
Útförin fer fram frá Langholtskirkju mánudaginn 18. janúar
klukkan 11. Vegna aðstæðna í þjóðfélaginu verða einungis
nánustu ættingjar og vinir viðstaddir.
Guðbjörg Jóna Hjálmarsdóttir
Hjálmar Pétur Pétursson