Morgunblaðið - 22.01.2021, Síða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 22. JANÚAR 2021
✝ ÞórannaBjarnadóttir
(Tóta) fæddist 15.
september 1955 í
Reykjavík. Hún lést
á gjörgæsludeild
Landspítalans 12.
janúar 2021. Móðir
hennar var Anna
Sigurðardóttir, f.
6.9. 1920, d. 13.7.
1980, og faðir
Bjarni Markússon,
f. 22.10. 1919, d. 5.11. 1988.
Eftirlifandi eiginmaður Tótu
er Róbert Magnús Brink, f.
27.11. 1955. Þau giftust 17.
september 1983. Börn þeirra
18.1. 2013, Hansína Bjarnadótt-
ir, f. 1948, Hrafnhildur Bjarna-
dóttir, f. 1950, Bára Bjarnadótt-
ir, f. 1957, Kristján Hrannar
Jónsson, f. 1961, og Hrönn Jóns-
dóttir, f. 1961, d. 10.12. 1990.
Eftir að Tóta lauk
grunnskólaprófi frá Hagaskóla
vann hún ýmis þjónustustörf
ásamt því að annast börnin sín.
Tóta sótti síðar ýmis námskeið
tengd rekstri og stjórnun með-
fram störfum sínum hjá Hag-
kaup, þar sem hún starfaði í 20
ár.
Útför fer fram frá Vídalíns-
kirkju 22. janúar 2021 klukkan
15. Í ljósi aðstæðna verða ein-
göngu nánustu ættingjar og
vinir viðstaddir.
Stytt slóð á streymi:
https://tinyurl.com/y2o8wgnr
Virkan hlekk á streymi má
finna á:
https://www.mbl.is/andlat
eru: 1) Sigurjón, f.
29.8. 1974, d. 17.1.
2011. 2) Róbert Ar-
on, f. 25.12. 1978.
3) Rannveig
Hrönn, f. 7.11.
1979. 4) Magnús
Þór, f. 17.1. 1987.
Barnabörnin eru
11 talsins: Aron,
Kristín María,
Embla, Haukur
Örn, Róbert Hrafn,
Rúrik, Emma, Lea, Katla, Leó
og Júlía.
Systkini Tótu eru: Anna Jó-
hanna Bjarnadóttir, f. 1946,
Guðrún Bjarnadóttir, f. 1947, d.
Elsku ástin mín. Nú ert þú
ekki lengur hér við hlið mér,
rúmið hægra megin tómt.
Ég sé ekki framtíðina án þín.
Ég ætla að taka einn dag í
einu. Lengra get ég ekki hugsað
elskan mín.
Við ætluðum að njóta góðu ár-
anna saman og leika okkur. Það
verður að bíða elskan mín þar til
við sameinumst á ný.
Takk ástin mín fyrir allt sem
þú hefur gefið mér.
Við munum sameinast á ný,
ég er sannfærður um það.
Mitt fley er svo lítið,
en lögurinn stór,
mitt fley er í frelsarans hönd.
Og hann stýrir bátnum,
þótt bylgjan sé há,
beint upp að himinsins strönd.
(Sálmur 107, 28-31.)
Hvíldu í friði ástin mín.
Þinn
Róbert.
Kletturinn minn, elsku
mamma mín.
Á svo erfitt með að horfa
áfram, hvernig förum við að án
þín?
Sama hvað það var, alltaf
varst þú til staðar, með öll svör-
in. Aldrei vafi, svörin voru skýr
og þú varst alltaf klár til að að-
stoða. Það var ekkert verkefni of
stórt, það var bara kýlt á það.
Þú varst og verður áfram mikil
fyrirmynd og hef ég alla tíð
reynt að tileinka mér þinn kraft
og dugnað.
Er svo þakklát fyrir allt sem
þú hefur gert fyrir okkur systk-
inin og fyrir mína fjölskyldu. Þið
pabbi lögðuð allt í að tryggja
okkur systkinunum góða fram-
tíð, fórnuðuð mörgu en þetta var
það sem skipti ykkur mestu
máli.
Þú hafðir ákveðnar hugmynd-
ir um hvaða stefnu þú vildir að
við tækjum í námi. Ég var með
aðrar hugmyndir framan af og
háskólanám var ekki í kortunum
hjá mér, ferða- og listnámskeið
heilluðu. Þú stoppaðir mig þó
aldrei, studdir mig áfram í einu
og öllu. Ég fékk líka að gera
mistök en aldrei gerðir þú mál
úr því. Þú treystir því að ég
myndi læra af þeim. Þið pabbi
höfðuð lagt inn góð gildi hjá
okkur börnunum og treystuð
okkur fullkomlega til að spreyta
okkur á lífinu, misstíga okkur og
hafa gaman. Þið voruð aldrei
langt undan og fljót að stökkva
inn þegar þörf var á.
Þú fylgdist svo vel með okkur.
Fullorðna ég, þriggja barna
móðirin, var enn að hringja þeg-
ar ég var mætt í bústaðinn, lent
í útlöndum, komin á hótelið. Þú
vildir alltaf vita hvar við vorum
og vera fullviss um að við vær-
um í góðum málum. Þetta var
eitt af mörgu sem sýndi svo
skýrt hvað þér þótti vænt um
okkur.
Fjölskylduna mína elskaðir
þú og þau dá þig. Þú heillaðir
Gunna algerlega upp úr skónum
þegar hann hitti þig í fyrsta
skiptið. Þið sóttuð mig á flug-
völlinn eftir Spánarferð þar sem
við Gunni urðum kærustupar.
Ég spurði ykkur hvort hann
mætti fá far heim, það var auð-
vitað ekkert mál.
Við enduðum á að þurfa að
bíða talsvert eftir honum þar
sem hann hafði verið tekinn í
tollinum með vínflösku. Kom svo
skömmustulegur og settist upp í
bíl. Þú snerir þér að honum og
sagðir: „Sko!“, og hann sökk nið-
ur í sætið. Svo fórst þú yfir með
honum hvernig best væri að fela
flöskuna í töskunni. Þar með
voruð þið orðin bestu vinir og
voruð alla tíð.
Börnin mín fengu að upplifa
yndislegar stundir með ykkur
pabba og missir þeirra er gíf-
urlegur. Vinátta ykkar Emblu
var dýrmæt alla tíð og vissi hún
ekkert betra en að rölta til ykk-
ar og bara hanga og vera með
ykkur. Þú hvattir börnin áfram,
fylgdist með öllu sem þau voru
að gera, hrósaðir og varst til
staðar fyrir þau. Við Gunni mun-
um halda minningu þinni ljóslif-
andi meðal þeirra um ókomna
tíð.
Ég mun sakna allra okkar
stunda, utanlandsferðanna okk-
ar, símtalanna og sérstaklega
hláturskastanna þar sem við
stóðum saman á öndinni ef okk-
ur fannst eitthvað fyndið, það
þurfti yfirleitt ekki mikið til.
Mamma mín, ég elska þig svo
mikið og sakna þín ógurlega.
Allt mitt líf elska þig ofurheitt,
allt mitt líf andartak hvert og eitt.
Engan draum dýrðlegri á
en mega dvelja allt mitt líf þér hjá.
(Ólafur Gaukur Þórhallsson)
Þín dóttir,
Rannveig Hrönn.
Elsku mamma. Missir okkar
er mikill nú þegar þú hefur
kvatt. Við munum samt alltaf
geta hugsað hlýtt til allra frá-
bæru minninganna. Þú kenndir
mér svo mikið í gegnum ævina
og gerðir mig að þeim manni
sem ég er í dag. Stundirnar sem
við áttum saman eru ómetanleg-
ar og var fátt skemmtilegra en
að lenda á góðu spjalli með þér
og ná að kreista út eitt af þínum
æðislegu hlátursköstum. Ef þú
hlóst þá hlógu allir.
Ásamt öllum góðu samveru-
stundunum hér á Íslandi eru eft-
irminnilegar stundirnar sem þú
áttir með okkur Ragnhildi þegar
við bjuggum í Innsbruck og
Kaupmannahöfn auk æðislegu
sumardaganna okkar árið 2018 í
Montreal. Þess þá fremur allra
sólríku daganna sem við áttum
saman á Spáni en þar naust þú
þín best, þá sérstaklega í lang-
þráðri fjölskylduferð sumarið
2019 þar sem við áttum frábær-
ar stundir saman.
Þú kenndir mér hvernig á að
sjá um sig og sína, hvernig á að
halda gott heimili (þótt ég hafi
sjaldan á mínum æskuárum
fengið að taka mikinn þátt í
heimilisstörfum) og umfram allt
kenndir þú mér að sýna styrk,
metnað og baráttu, þá sérstak-
lega í þínum erfiðu veikindum.
Það er okkur ómetanlegt að
þú hafir fengið þessi rúmu tvö ár
með honum Leó okkar og að þú
hafir náð að upplifa fæðingu Júl-
íu okkar. Allt í þínu fari í gegn-
um árin er til eftirbreytni og for-
dæmi fyrir hvernig á að hugsa
um sína fjölskyldu.
Elsku mamma, ég mun sakna
þín óendanlega mikið en jafn-
framt passa upp á að þú lifir
áfram í hjarta okkar og minn-
ingum um ókomin ár.
Því mamma skildi flest.
Já, mamma hún var best.
Hún bætti öllu úr
svo undarlega fljótt.
Því mamma vissi allt.
Já, mamma kunni allt.
Hún var í önnum oft,
þá aðrir sváfu rótt
(Jónas Friðrik Guðnason)
Þinn sonur,
Magnús.
Elsku mamma mín. Nú ertu
farin og söknuðurinn óbærileg-
ur. Þú fórst frá okkur allt of
snemma og yfir mann færist
sorg yfir þeirri ósanngirni sem í
því felst. Þú hefur stritað allt
þitt líf og þegar þú varst farin að
tala um að það styttist í að þú
myndir hætta að vinna og fara
að njóta þá greindist þú með ill-
vígt krabbamein og við tóku
miklar meðferðir við því. Sú bar-
átta gekk vel en á endanum kom
upp veirusýking sem tók þig frá
okkur á nokkrum dögum. Það
var erfitt að á meðan þú stóðst í
þessum meðferðum var lítið
hægt að vera með þér út af covid
og stelpurnar mínar söknuðu
þess mikið að geta ekki verið
meira hjá ömmu Tótu og afa Ró-
berti sem þeim þótti yndislegt.
Þær elskuðu þig af öllu hjarta.
Minningar hellast yfir mann
þegar maður horfir yfir farinn
veg. Þú varst mér mikil fyrir-
mynd í því hvernig þú tókst á
við lífið. Þegar við bjuggum í
Sandgerði og pabbi var á sjón-
um varst þú alger hamhleypa til
allra verka. Heimilið alltaf spikk
og span og svo vannstu í kaup-
félaginu, á Vitanum og svo
varstu þess á milli inni í beit-
ingaskúrunum niður við höfn til
að drýgja tekjur heimilisins.
Aldrei kvartað, bara unnið og
barist. Þetta hefur fært mér
mikinn eldmóð í því sem ég hef
tekið mér fyrir hendur. Þegar
við fluttum í bæinn tók við mikil
vinnulota í eigin rekstri og þá
kynntist ég því betur hvers kon-
ar vinnu-„skrímsli“ þú varst
þegar ég var að vinna með ykk-
ur meðfram skólagöngu. Þið
pabbi unnuð afar langa vinnu-
daga, 7 daga vikunnar í nokkur
ár og gerðuð það með miklum
sóma. Síðan fórstu að vinna á
kaffistofunni í Þjóðleikhúsinu
áður en þú fórst svo að vinna í
Hagkaup þar sem þú vannst þig
fljótt í yfirmannsstöðu og ekki
heyrði ég annað en að þú hafir
staðið þig algjörlega frábærlega
í einu og öllu.
Mörg sumur voruð þið pabbi
svo að vinna í veiðihúsinu Vöku-
holti í Aðaldal þar sem þið
kynntust mörgu góðu fólki og
það var yndislegt að heimsækja
ykkur í þá paradís. Þið pabbi
hafið svo sannarlega sýnt okkur
krökkunum að strit og erfiði
borgar sig á endanum. Þið lögð-
uð gríðarlega áherslu á að við
börnin gengjum menntaveginn
sem þið höfðuð ekki tækifæri til.
Mikið er ég þakklátur fyrir það.
Mér er minnisstætt þegar ég
flutti til Frakklands að vinna að
þá tókstu þér vikufrí frá vinnu
til að koma og græja allt til alls í
íbúðinni svo sonur þinn hefði
huggulegt heimili. Elínu kynnt-
ist ég á meðan ég bjó í Frakk-
landi og á milli ykkar var mjög
góður vinskapur og fyrir það er
ég afar þakklátur. Við náðum að
ferðast talsvert saman til hinna
ýmsu staða og það er gaman að
skoða myndir frá skemmtilegum
ferðalögum og þær ylja manni
við þessar aðstæður.
Þegar við krakkarnir byrjuð-
um að unga út börnum varstu
stórkostleg amma eins og þú
varst mamma. Það kom mér
auðvitað ekkert á óvart en mikið
var yndislegt hvað stelpunum
mínum þótti vænt um þig. Tími
þeirra með þér var auðvitað allt
of stuttur en við Elín munum
halda minningu þinni rækilega á
lofti enda mikil fyrirmynd fyrir
stelpurnar mínar. Þig ég kveð,
elsku besta mamma mín.
Róbert Aron.
Það var erfitt símtal sem ég
fékk þriðjudaginn 12. janúar frá
Rannveigu Hrönn systurdóttur
minni, en hún var þá að tilkynna
mér að mín elskulega systir væri
látin eftir hetjulega baráttu við
krabbamein sem hún greindist
með árið 2019.
Það eru margar góðar minn-
ingar sem rifjast upp þegar ég
hugsa til baka. Þar sem það voru
einungis tvö ár á milli okkar
systra vorum við mikið saman
og þá sérstaklega eftir að ég
fermdist en fyrir þann tíma var
ég bara litla systir sem stalst í
fötin hennar og vildi alltaf vera
með Tótu og vinkonum hennar.
En seinna meir þá óx vinkvenna-
samband okkar og áttum við
sama vinahópinn í gagnfræða-
skólanum og vorum þar af leið-
andi mikið saman.
Ég gat alltaf treyst á það að
Tóta væri til staðar og dæmi um
það er þegar ég var nýorðin 18
ára, þá eignaðist ég mitt fyrsta
barn hana Önnu Margréti og
þar sem faðirinn var ekki til
staðar tók Tóta að sér það hlut-
verk, en á þessum tíma lá maður
í viku á fæðingarheimilinu og
voru sérstakir pabbatímar á
kvöldin og Tóta lét sig ekki
vanta í þá tíma. Tóta á einnig
stóran þátt í nöfnum dætra
minna þeirra Thelmu Bjarkar og
Þórhildar Svövu. Tóta hafði tal-
að um það að ef hún myndi eign-
ast stelpu þá myndi hún heita
Thelma Björk en það breyttist
og Rannveig Hrönn dóttir henn-
ar fékk nafnið sitt frá yndisleg-
um manneskjum. Ég fékk þá
blessun hennar að nota nafnið
Thelma Björk. Þórhildur var svo
skírð í höfuðið á Tótu og Hrafn-
hildi systrum mínum, en í dag er
hún kölluð Tóta af vinum og
systrum.
Við systur höfum ferðast mik-
ið saman í gegnum tíðina ásamt
eiginmönnum okkar og rifjast
upp fyrir mér allar þær ferðir til
Tenerife sem við höfum farið
saman í á síðustu árum en þar
höfum við átt margar yndislegar
stundir. Það var líka alltaf svo
dásamlegt að koma í heimsókn
til ykkar í Holtsbúðina og
snyrtimennskan þar til fyrir-
myndar enda algjör snyrtipinni
og með allt á hreinu þegar kom
að þrifum og þess háttar, og
kannski ekki skrítið að Embla
ömmustelpan þín hafi alltaf
komið með viðkvæma þvottinn
til ömmu Tótu enda var hægt að
treysta henni 100% fyrir honum.
Síðasta ár er búið að vera svo
erfitt því ég hefði viljað eyða svo
miklu meiri tíma með elsku Tótu
en aðstæður leyfðu það því mið-
ur ekki. Við áttum þó yndislegar
stundir saman á síðasta ári sem
eru mér afar dýrmætar. Þar
sem við gátum ekki hist eins oft
og við hefðum viljað þá hringd-
umst við reglulega á. Síðasta
símtalið við Tótu var 3. janúar,
þá var hún bara hress en örlítið
þreytt.
En þá var alltaf gott að vita
að hún hafði Róbert hjá sér en
hann hugsaði svo vel um hana og
var kletturinn hennar í þessum
veikindum og hefur hugsað svo
vel um hana alla tíð. Ekki óraði
mig fyrir því að þetta yrði síð-
asta símtalið okkar.
Nú taka þau á móti henni,
mamma, systir okkar Gunna og
Hrönn, Rannveig tengdamóðir
hennar, Súsý og stjúpsonur
hennar, Sjonni Brink, og um-
vefja hana ást og kærleik.
Elsku Róbert, Róbert Aron
og fjölskylda, Rannveig Hrönn
og fjölskylda og Magnús Þór og
fjölskylda, missir ykkar er mikill
og mikill missir barnabarnanna
sem dýrkuðu Tótu ömmu. Guð
veri með ykkur á þessum erfiðu
tímum.
Ég elska þig elsku Tóta og
sakna þín.
Þín systir
Bára.
Sumt fólk er duglegra og
kraftmeira en annað. Það var
samt enginn eins og Tóta. Kraft-
urinn og dugnaðurinn líktist
einna helst einhvers konar töfra-
stormsveip, ég hefði ekki verið
hissa ef í fataskápnum hennar
leyndist ofurhetjubúningur.
Þessi dugnaður og styrkur var
áberandi fram á síðasta dag.
Við sitjum hér mæðginin sam-
an og hugsum að aftur heimsæk-
ir dauðinn fjölskylduna alltof
fljótt. Við vissum að veikindin
væru alvarleg en kannski í
barnslegri einfeldni hjartans
sem elskar fólkið sitt heldur
maður alltaf að það sé enn tími,
að við myndum fá að hittast þeg-
ar allri þessari einangrun yrði
lokið. Með nístandi söknuð í
hjartanu rifjum við upp minn-
ingar af elsku Tótu.
Það var árið 2002 sem ég fékk
úthlutaða þá dýrmætu gjöf að
verða partur af þessari yndis-
legu fjölskyldu þegar ég og eig-
inmaður minn heitinn Sigurjón
Brink urðum ástfangin. Við
bjuggum stutt frá Holtsbúðinni
og ýmis tilefni voru fundin til að
kíkja yfir, t.d. skrapp Sjonni oft
til Tótu með skyrtur fyrir gigg
og plataði hana til að strauja
fyrir sig og grípa í gítarinn með
pabba. Minningar um hlýjar
samverustundir þar ylja okkur
og það sem sprettur sterkast
fram er hláturinn hennar Tótu.
„Amma Tóta var alltaf hlæjandi,
mamma,“ segja strákarnir okkar
Róbert og Haukur og það færist
bros yfir andlit þeirra. „Í síðasta
skipti sem við gistum þar var
hún í hláturskasti allan tímann
yfir Home Alone.“ Það er svo
satt, hláturinn hennar hljómar
ljúflega í höfðinu, dillandi, rám-
ur, smitandi, ógleymanlegur
hlátur sem við fengum svo oft að
heyra. Tóta var blátt áfram,
hrein og bein. Ekkert múður,
bara sannleikurinn, það var það
sem mér fannst hvað best við
hana. Ég þakka fyrir að hafa
fengið að eiga hana sem tengda-
móður á erfiðum tímum jafnt
sem góðum.
Eftir að Sjonni okkar lést
2011 hafa samverustundirnar
verið margar, verðmæti augna-
bliksins varð öllum ljóst. Brink-
mótin dýrmæt, spjallað, sungið
og trallað fram eftir nóttu og
auðvitað hlegið. Aftur hljómar
dillandi hláturinn hennar Tótu í
höfðinu á mér.
Það lýsir Tótu og kærleika
þeirra hjóna best hvað þau tóku
vel á móti kærastanum mínum
Olgeiri og fæðingu dóttur okkar
fyrir ári. „Þá eru barnabörnin
orðin 10!“ sagði hún.
Takk elsku Tóta mín fyrir
allt, þín verður sárt saknað.
Elsku Róbert, hjarta okkar
strákanna og hugur eru hjá þér.
Við sendum þér allan okkar
styrk til að takast á við þessa
stóru sorg.
Elsku Rannveig, Magnús og
Róbert Aron, megi Guð styrkja
ykkur í ykkar sára móðurmissi.
Napur vindurinn nálgast, ekkert enda-
laust er,
myrkrið næðir um sál mér, hjartað
hverfur með þér.
Heitt ég þrái að muna, hvern þinn
hlátur, hvert tár,
hvert sinn sem að mig snerti ang-
urvært augnaráð.
Í hinsta sinn, í örmum þér,
þinn hlýja andardrátt ég finn.
Ef andartak er allt sem er,
ég bið að minningin um eilífð endist
mér.
Ástarkveðja,
Þórunn, Haukur Örn
og Róbert Hrafn.
Elsku Tóta mágkona, svil-
kona, vinur og svo margt fleira.
Það er erfitt að sætta sig við
að þú sért farin frá okkur allt of
snemma.
Þú sem hafðir svo mikið að
gefa og varst alltaf til staðar
fyrir alla.
Það er ekki langt síðan við
sátum saman og töluðum um
hvernig næsta sumarfrí yrði og
hvert væri best að fara eftir co-
vidið. Lúxusferð í sólina með
öllu inniföldu var málið. Við höf-
um farið svo margar skemmti-
legar ferðir saman.
Já, minningarnar eru margar
og allar góðu stundirnar sem við
áttum með ykkur Róberti enda
búið hlið við hlið í áratugi og
mikill samgangur og samvera
okkar á milli. Börnin okkar eru
nánast eins og systkini frekar
en frænkur og frændur.
Hetjuleg barátta þín síðustu
mánuði við illvígan sjúkdóm
snart okkur öll þótt alltaf lifðum
við í þeirri von að þú hefðir bet-
ur. Æðruleysi þitt á erfiðum
tíma var aðdáunarvert og smit-
andi hlátur þinn og góði húm-
orinn vék aldrei frá þér og eins
og þú sagðir sjálf „ég vil ekkert
drama.“
Það verður skrýtið að geta
ekki lengur hist hér fyrir utan
húsið, boðið góðan daginn og
fengið sér kaffi saman eða hvít-
vínsglas á björtum sumardegi,
grillað saman, sagt skemmtileg-
ar sögur, hlegið og haft gaman.
Talað um hvað við værum öll rík
að eiga þessi frábæru börn og
öll barnabörnin sem við eigum
og mikilvægi þess að eiga góðar
samverustundir með fjölskyldu
og vinum, jafnvel náttfatapartý
á Þorláksmessu ef svo bar und-
ir. Og þá eru ótalin öll mat-
arboðin.
Já margar góðar stundirnar
áttum við saman bæði heima og
að heiman.
Svo lengi sem við lifum munt
þú ætíð eiga stað í hjarta okkar.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Mortens)
Þóranna
Bjarnadóttir
HINSTA KVEÐJA
Takk fyrir að vera besta
amma sem barn getur beð-
ið um.
Ég mun elska þig að ei-
lífu og alltaf hugsa til þín.
Þín
Embla.