Morgunblaðið - 22.01.2021, Side 40

30-
70%
AFSLÁTTUR
G
ER
Ð
U
FR
Á
B
Æ
R
K
A
U
P
FY
R
ST
U
R
K
EM
U
R
–F
Y
R
ST
U
R
FÆ
R
G
ER
IÐ
G
Æ
Ð
A
-O
G
V
ER
Ð
SA
M
A
N
B
U
R
Ð
Allt fyrir góðan svefn
og betri heilsu
Saman fyrir Seyðisfjörð nefnist rafræn listahátíð sem
hefst á mánudag, 25. janúar, og stendur yfir til sunnu-
dagsins 31. janúar. Á henni kemur fram fjöldi tónlistar-
manna, m.a. þau Ásgeir, Bríet og JFDR og hljómsveit-
irnar Hjaltalín, Vök, Hatari og Bjartar sveiflur. Hátíðin
er samstarfsverkefni Rauða krossins og listamanna og
með henni er athygli vakin á ástandinu í bænum eftir
aurskriður síðustu vikna. Í lok ársins 2020 voru 14
heimili gjörónýt og menningararfi skolað burt í skrið-
unum og samfélagið í uppnámi. Hægt verður að njóta
listarinnar á samanfyrirseydisfjord.info. Rauði kross-
inn heldur utan um fjársöfnun verkefnisins og sér um
að útdeila þeim fjármunum sem
safnast í nánu samstarfi við ýmsa
aðila í samfélaginu. Þeir sem vilja
styðja verkefnið geta gert það með
því að senda sms-skilaboðin
„HJALP“ í númerið 1900 til
að gefa 2.900 krónur eða
með því að fara á vefslóðina
gefa.raudikrossinn.is/9544
og millifæra þar.
Hátíð til styrktar Seyðfirðingum
FÖSTUDAGUR 22. JANÚAR 22. DAGUR ÁRSINS 2021
Sími: 569 1100
Ritstjórn: ritstjorn@mbl.is Auglýsingar: augl@mbl.is
Áskrift: askrift@mbl.is mbl.is: netfrett@mbl.is
Í lausasölu 697 kr.
Áskrift 7.530 kr. Helgaráskrift 4.700 kr.
PDF á mbl.is 6.677 kr. iPad-áskrift 6.677 kr.
Ísland og Frakkland eigast enn einu sinni við á hand-
boltavellinum í dag þegar þjóðirnar mætast á HM karla
í Egyptalandi. Þeir eru orðnir ansi margir A-landsleik-
irnir hjá karlaliðum Íslands og Frakklands í íþróttinni.
Þjóðirnar hafa mæst sextíu og einu sinni en sextíu ár
eru frá fyrsta leiknum sem var á HM í V-Þýskalandi í
september 1961. Ísland vann þá öruggan sigur 20:13.
Leikir þjóðanna hafa víða farið fram og hérlendis hafa
þau til að mynda mæst í Keflavík og á Blönduósi, sem
ekki eru þekktustu handboltabæir landsins. »35
Sextíu ár liðin frá fyrstu rimmunni
við Frakka á handboltavellinum
ÍÞRÓTTIR MENNING
Steinþór Guðbjartsson
steinthor@mbl.is
Ekkert jafnast á við að tefla, að
mati Dóru Steindórsdóttur frá Hlíð-
ardal í Vestmannaeyjum, og til
stendur að koma á móti innan tíðar.
„Fjórir dóttursynir mínir tefla og
við ætlum að halda fámennt heim-
ilisskákmót.“ Dóra er ekkja á 87. ári
og býr ein í Garðabæ. „Skák hefur
verið áhugamál mitt frá 10 ára
aldri,“ segir hún. „Ég skil ekki
þennan áhuga,“ heldur hún áfram
og segist aldrei hafa fundið fyrir ut-
anaðkomandi þrýstingi í þessa veru.
„Það skemmtilegasta sem ég geri er
að tefla, en samt hef ég lítið getað
teflt!“
Dóra ólst upp í Eyjum. Þegar hún
var í barnaskóla bað hún föður sinn,
sem bjó í Reykjavík, um að senda
sér tafl. „Þetta var eina leikfangið
sem ég hafði áhuga á,“ segir hún.
Með það á borðinu var hálfur sigur
unninn en vandamálið var að enginn
í grennd kunni að tefla. „Eitt sinn
kom gamall maður í heimsókn og
hann tefldi við mig og svo tefldi ég
við stráka frá Keflavík, sem voru í
sumarvinnu í Eyjum. Óskar í Höfð-
anum leit stundum inn og við tókum
skák. Annað var það ekki og ég fékk
enga kennslu.“
Langt á milli skáka
Dóra ólst upp á fósturheimili og
bjó í Eyjum þar til hún flutti með
eiginmanni og tveimur dætrum til
Reykjavíkur vegna gossins 1973.
Hún vann í Vinnslustöðinni frá
morgni til kvölds og þá var enginn
tími til að tefla. „Þegar landburður
var af fiski voru þetta eins og þræla-
búðir, bara harkan sex, og svo þurfti
að sjá um heimilið,“ segir hún.
Eftir að barnabörnin komust á
legg fóru drengirnir að tefla við
ömmu sína, en Hlynur Hafliðason,
einn þeirra, var mjög efnilegur á
unga aldri, var Íslandsmeistari í sín-
um aldursflokki, keppti m.a. á Norð-
urlandamóti og varð í 2. sæti í skóla-
keppni í Bandaríkjunum. „Það var
engu líkt að setjast aftur við tafl-
borðið eftir áratuga fjarveru og ég
yngdist upp um mörg ár,“ segir
Dóra. Skáktímabilið hafi samt ekki
staðið lengi, því strákarnir hafi haft
um annað að hugsa. Hún hafi því
haldið áhuganum við með því að
fara yfir skákstöður og -þrautir í
dagblöðunum. „Það fyrsta sem ég
kíki á í Mogganum er skákin,“ segir
hún. „Þar gefst mér tækifæri til að
hugsa um næsta leik. Svo reyni ég
að fylgjast með þegar sýnt er frá
skákkeppni í sjónvarpinu.“
Þorvaldur Ingólfsson, eiginmaður
Dóru, lést fyrir um fimm árum og
þá flutti hún í Garðabæ. Skömmu
síðar var hringt í hana frá bæjar-
skrifstofunni og hún spurð hvernig
hún hefði það sem eldri borgari.
„Þá kom til tals að ég hefði svo
gaman af að tefla en hefði engan til
að tefla við mig,“ rifjar Dóra upp.
Ekki hafi liðið á löngu þar til aftur
hafi verið hringt og sér sagt að Þor-
steinn Þorsteinsson, fyrrverandi
skólameistari Fjölbrautaskólans í
Garðabæ og forseti Skáksambands-
ins 1984-86, væri til í að tefla. „Hann
kenndi mér ýmislegt, til dæmis
Sikileyjarvörnina. Við hittumst
vikulega en höfum ekki getað sest
saman við skákborðið síðan veiran
kom. En það var mjög gaman að
tefla við Þorstein og vonandi styttist
í að við getum byrjað aftur.“
Um liðna helgi birti til á heimili
Dóru, þegar Inga Hrönn, dóttir
hennar, kom með Lisseth Acevedo
Méndez, vinnufélaga sinn, í heim-
sókn. Hún er alþjóðlegur meistari
frá Kosta Ríka, hefur búið hér lengi
og teflir fyrir Fjölni. „Það var ofsa-
lega gaman að tefla við hana. Auð-
vitað tapaði ég en ég er ekki tapsár.
Aðalatriðið var að tefla og hún kem-
ur fljótlega aftur.“
Lifir fyrir að tefla
Skákdrottningar Dóra Steindórsdóttir og Lisseth Acevedo Méndez.
 Dóra ræðst ekki á garðinn þar sem hann er lægstur
Kennslustund Dóra og Þorsteinn Þorsteinsson að tafli.