Morgunblaðið - 18.03.2021, Síða 46

46 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 18. MARS 2021
Helgi Vilhelm Jónsson
fellum. Ég fékk heimild til að
vinna í minnkuðu starfshlutfalli til
að auðvelda samræmingu milli
starfs og einkalífs sem ekki var
sjálfgefið í lögfræði- og endur-
skoðunarstörfum. Fyrir það er ég
ævinlega þakklát því það lagði á
sinn hátt grunninn að ánægju í
starfi og að þeim möguleikum til
áframhaldandi starfs míns í lög-
mennsku sem síðar raungerðust.
Glaðlyndi og jafnlyndi var eitt
af einkennum Helga, ég minnist
þess ekki að hann hafi nokkurn
tímann skipt skapi öll þau ár er við
unnum saman. Þrátt fyrir miklar
annir og oft langa vinnudaga gaf
hann sér tíma til henda gaman að
hlutunum og grínast, hann sá iðu-
lega skoplegar hliðar á viðfangs-
efnum, jafnvel í erfiðum aðstæð-
um. Minnisstætt er atriði þegar
þeir Ólafur Nilsson brugðu á leik
á árshátíð KPMG og sýndu Mac-
arena-dansinn í viðeigandi bún-
ingum við mikinn fögnuð.
Á árinu 2000 var rekstur
KPMG lögmanna sameinaður
LEX lögmannsstofu. Helgi notaði
þá tækifærið til aukins frjálsræð-
is, dró sig út úr rekstri en sinnti
sínum verkefnum innan LEX í
nokkurn tíma. Samverustundir
okkar urðu ekki margar á síðustu
árum, en hann glímdi við erfið
veikindi síðustu æviárin.
Að leiðarlokum minnist ég
Helga V. með þökk, virðingu og
hlýju, ég færi fjölskyldu hans,
Ingibjörgu, börnum og tengda-
börnum, mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Erla S. Árnadóttir.
Fallinn er frá góður drengur og
megi minning hans lifa. Ég kynnt-
ist Helga 1983 þegar ég var ný-
ráðinn sem framkvæmdastjóri um
framkvæmdir við byggingu
Kringlunnar á vegum Hagkaups.
Helgi var minn „mentor“. Hann
var okkur Sigurði Gísla og Pálma
Jónssyni stoð og stytta í uppbygg-
ingu og að koma á rekstri Kringl-
unnar. Stuttu eftir að við hófum
samstarf við Helga þá kom hann
með þá setningu að Kringlan
myndi skapa mörg ný störf fyrir
lögfræðistéttina. Helgi var ein-
staklega úrræðagóður maður og
sneri öllum vandamálum upp í við-
fangsefni til lausnar með sinni
óbilandi jákvæðni. Kringlan var
hugarfóstur Pálma Jónssonar og
var svo sannarlega einstök á þeim
tíma, sem hún var byggð á. Með
hjálp Helga og fleiri góðra manna
tókst okkur að finna upp nýja að-
ferðafræði um fjármögnun, en það
var ekki auðvelt að finna fjármagn
í stórar framkvæmdir á þeim
tíma.
Ein af eftirminnilegustu stund-
um með Helga af mörgum var
þegar við flugum til Nýju-Jórvík-
ur og flugfreyjan í ferðinni var
Hanna Lára dóttir hans. Hanna
Lára átti svo seinna efir að verða
góður samstarfsmaður jafnt og
Jón sonur Helga. Tilgangur ferð-
arinnar var að vinna með hjálp
ICC (Samtaka alþjóðlegra versl-
unarmiðstöðva) við að gera nauð-
synlega samninga og samþykktir
um Kringluna. Þar á meðal svo-
kallaðan afnotasamning sem var
spegilmynd af leigusamningi því
flestir kaupmenn voru eigendur
en ekki leigjendur en samt var
mikilvægt að fara eftir samþykkt-
um Kringlunnar. Unnið var dag
og nótt í tvær vikur. Til að halda
upp á vel heppnað verk var farið á
„Galger steak house“ þar sem
undirritaður tók af mikilli ákefð til
matar síns og ekki vildi betur til
en svo að ég skar í gegnum steik-
ina og diskinn í tvennt. Helgi hló
mikið og tilkynnti yfirþjóninum að
hann væri sem lögmaður minn.
Viðbrögðin voru snögg og við
fengum nýjar steikur og viðeig-
andi vökva með og var það fram-
kvæmt á stundinni og í boði húss-
ins. Helgi hafði alltaf þessa rólegu
flottu framkomu og alltaf með frá-
bærar lausnir.
Oft gekk mikið á en hann sagði
okkur strákunum aftur og aftur
þegar þannig var að sofa á þessu
og ekki taka of hraðar ákvarðanir.
Ég óska þinni fjölskyldu alls
hins besta.
Ragnar Atli Guðmundsson.
Minningarnar flögra um hug-
ann þegar litið er yfir um hálfrar
aldar kynni okkar Helga, en í um
þrjátíu ár, eða meginhluta okkar
starfsævi, unnum við saman og
áttum afar ánægjulegt samstarf. Í
fyrstu dáðist maður að þessum
manni í knattspyrnunni, þar sem
hann lék með gullaldarliði KR og
einnig í landsliðinu, sérlega leik-
inn og laginn knattspyrnumaður.
Ekki skemmdi það fyrir samstarfi
okkar síðar að KR var lið okkar
beggja þótt í ólíkum íþróttagrein-
um væri.
Það var síðan haustið 1975 sem
við létum til skarar skríða og
stofnuðum endurskoðunarfyrir-
tæki með Guðna Gústafssyni end-
urskoðanda. Helgi hafði þá starf-
að hjá borginni um skeið sem
borgarendurskoðandi og ég hjá
ríkinu í skattamálum, en Guðni
rak sína eigin endurskoðunar-
stofu.
Fyrirtækið fékk nafnið Endur-
skoðun hf., sem síðar varð KPMG
ehf. og tók það til starfa 1. nóv-
ember 1975. Helgi, sem var bæði
lögmaður og endurskoðandi, var
fyrsti stjórnarformaður félagsins,
en við Guðni skiptum með okkur
verkum við stjórnun daglegs
rekstrar. Verkefnum félagsins og
starfsmönnum fjölgaði hratt
næstu misserin og við nutum þess
að hafa á að skipa frábærum
starfsmönnum. Fyrirtækið hefur
dafnað vel allt frá stofnun þess
fyrir rúmum fjörutíu og fimm ár-
um, en um þessar mundir er sonur
Helga og Ingibjargar, Jón Sigurð-
ur, framkvæmdastjóri þess.
Helgi var einstakur samstarfs-
maður, alltaf ráðagóður og
lausnamiðaður, léttur í lund og
einstaklega laginn við að létta
andann í viðræðum okkar félag-
anna.
Eftir að við, sem byrjuðum
saman í fyrirtækinu, hættum
störfum vegna aldurs, héldum við
nokkrir áfram að hittast til að
ræða um málefni líðandi stundar,
liðna tíma og framtíðarhorfur.
Skemmtilegar stundir, sem Helgi
tók að sjálfsögðu þátt í á meðan
heilsan leyfði, en nú söknum við
hans jákvæða og skemmtilega við-
horfs.
Helgi var mikill íþróttamaður,
ekki aðeins knattspyrnumaður,
heldur tók hann einnig þátt í öðr-
um boltaíþróttum með góðum ár-
angri. Það varð svo golfíþróttin
sem náði tökum á honum snemma
á okkar samstarfstíma og fyrir
kom að sagt væri í gamni að góð-
viðrisdagar væru stundum býsna
ódrjúgir til vinnu hjá sumum á
skrifstofunni. Golfíþróttina stund-
aði Helgi í áratugi eða á meðan
heilsa leyfði og er mér eftirminni-
legur leikur okkar á Korpunni í
boði starfsmanna KPMG fyrir
nokkrum misserum.
Mér er efst í huga þakklæti til
Helga fyrir frábæran samstarfs-
tíma og samveru í um þrjátíu ár
um leið og við Guðrún þökkum
þeim Ingibjörgu ánægjulegar
samverustundir á liðnum árum.
Við sendum Ingibjörgu, börnum
þeirra Helga og fjölskyldum inni-
legar samúðarkveðjur, en minn-
ingin um góðan dreng lifir í brjóst-
um okkar.
Ólafur Nilsson.
Ég kynntist Helga V. Jónssyni
fyrst vel, þegar við áttum saman
sæti í stjórn Lögmannafélags Ís-
lands árið 1981-1982, hann sem
formaður en ég sem meðstjórn-
andi. Það skapaðist strax traust
vinátta með okkur sem hélst jafn-
an síðan. Hann leiddi stjórnina
áfram traustum höndum og ekki
man ég eftir að hafa nokkru sinni
þurft að skila „sératkvæði“ á þær
lausnir mála sem hann lagði til.
Svo var hann líka húmoristi og af-
ar skemmtilegur í öllum sam-
skiptum. Hann notaði húmorinn
óspart í samskiptum við aðra og
jafnan með góðum árangri. Menn
fylgja frekar manni sem getur lát-
ið þá hlæja.
Það var líka eitthvað ekta í
skaphöfn Helga sem fékk okkur
hina til að treysta honum og fylgja
úrlausnum hans. Ég held að mað-
ur verði svolítið betri maður við að
kynnast slíkum öðlingi sem hann
var.
Á þessari kveðjustund sendi ég
honum þakklæti mitt fyrir sam-
skiptin og fjölskyldu hans sendi
ég innilegar samúðarkveðjur.
Jón Steinar Gunnlaugsson.
Fallinn er frá Helgi V. Jónsson
eftir erfiða glímu við alzheimer-
sjúkdóminn. Helgi var einn af
stofnendum Endurskoðunar hf.
árið 1975 sem síðar varð KPMG
ehf. og starfaði þar til ársins 2001.
Helgi var okkur samferðarfólki
hans hjá KPMG mikil og góð fyr-
irmynd og lagði ásamt öðrum
stofnendum félagsins traustan
grunn að því farsæla og öfluga
fyrirtæki sem við störfum hjá í
dag og erum stolt af. Sú arfleifð
sem Helgi skilur eftir sig er mik-
ilvæg og fyrir hana erum við ákaf-
lega þakklát.
Auk starfa sinna fyrir KPMG
gegndi Helgi fjölmörgum trúnað-
arstörfum á starfsferli sínum og
naut hvarvetna trausts og virðing-
ar fyrir störf sín og fagmennsku.
Að leiðarlokum sendum við
starfsfólk KPMG Ingibjörgu og
fjölskyldu Helga okkar dýpstu
samúðarkveðjur.
Hlynur Sigurðsson.
Það var meiri háttar happa-
fengur fyrir okkur nemendur
Steinunnar Bjartmarsdóttur í 10
ára bekk A í Austurbæjarskóla,
þegar bræðurnir Torfi og Helgi
Jónssynir bættust þar í hópinn
haustið 1945 úr Landakotsskóla.
Sjálfur var ég kominn þangað frá
Ísafirði haustið áður og gladdist
yfir nýju aðkomuliði, en um
ánægju bekkjarsystkinanna í
heild var heldur enginn vafi. Torfi
var á aldri bekkjarins og Helgi ári
yngri, en við hin fundum lítt fyrir
þeim aldursmun. Þótt ólíkir væru
í fasi áttu þeir fjölmargt sameigin-
legt, og ekki síst það að vera glað-
lyndir og ljúfir í viðmóti, en búa
jafnframt yfir staðfestu og hrein-
skilni ásamt hæfilegri glettni.
Heimili bræðranna var á
Laugavegi 27A, einu af fleiri bak-
húsum við þá stórgötu og alllangt
frá mínu á Flókagötu 11 í Norður-
mýrinni. Ég náði þó fljótlega að
komast í heimsókn þangað, í fylgd
með Guðbrandi Guðjónssyni á
Skeggjagötu 10, bekkjarbróður
okkar og einum af fyrstu og bestu
vinum mínum í Reykjavík. Kynn-
in af heimilinu voru mér mikils
virði, sumpart vegna þess hve for-
eldrar bræðranna, Jón S. Helga-
son og Hanna Eriksson, voru
reiðubúin til að spjalla við okkur
strákana þegar svo bar undir, og
fyrir kom að við hittum þar Konst-
antin afa þeirra frá Finnlandi,
sem Helgi var réttilega mjög
stoltur af. Og svo var staðurinn
frábær barnareitur fyrir nágrenn-
ið vegna lóðarrýmis við bakhúsin,
þar sem á einum húsveggnum
blasti við það sem hlýtur að hafa
verið ein fyrsta boltakarfa í
Reykjavík, og við hliðina á húsi
Fálkans hinum megin Laugaveg-
ar var stór óbyggð lóð, sem óspart
var hægt að nota til boltaleikja
eða annarra íþrótta. Þannig hef ég
haldið að þetta svæði hafi orðið
vagga þess körfuboltaliðs ÍR, sem
fyrst skaraði fram úr og hafði
Helga og Sigurð Pálmar ná-
granna hans innanborðs.
Umfram þetta leiddu kynnin til
þess, að við Helgi og Guðbrandur
ásamt Steinari Jakobssyni bekkj-
arbróður á Egilsgötu 32 stofnuð-
um með okkur spilaklúbb á full-
orðinna vísu, sem starfaði langt
fram á táningsaldur okkar, þegar
leiðir skildi í kjölfar þess að við
fórum ekki allir í sama skóla og
mér var ýtt áfram um einn ár-
gang, þar sem ég þurfti að leita
nýrra vina. Við byrjuðum á skák-
tafli og fórum svo yfir í spil, fyrst
kanöstu (sem þá var í tísku um
skeið), síðan l’hombre og loks í
bridge. Þannig settumst við sam-
an vikulega hver heima hjá öðr-
um, þar sem mæður okkar stóðu
fyrir kaffiveitingum af mikilli
rausn. Ég hef oft spurt sjálfan mig
af hverju ég hafi lagt af þessa iðju.
Hitt er víst, að sú væntumþykja
milli okkar fjögurra sem efldist
með þessum hætti var til þess fall-
in að haldast ævina á enda.
Á þessum æskuárum kom
skýrt í ljós, hvílíkum kostum
Helgi var búinn til líkama og sál-
ar, og hve fjölhæfur hann var og
líklegur til að ávinna sér traust og
vinsældir.
Á íþróttasviðinu hef ég ávallt
verið stoltur af að geta horft til
þess, hvernig þessir hæfileikar
gerðu honum kleift að leika hand-
bolta með Aftureldingu (af því að
hann hafði verið í sveit hjá Jóni á
Reykjum), síðan körfubolta með
ÍR (sbr. áðurnefnt) og svo fótbolta
með KR, sem hann krýndi með
sæti í landsliðinu við hlið átrún-
aðargoða minna af Skaganum. Og
á atvinnusviðinu, þar sem reyndi á
hæfni hans sem lögfræðings, end-
urskoðanda og stjórnanda sam-
fara réttsýni, sanngirni og öðru
því sem til heilbrigðrar skynsemi
heyrir, ber starfsferill hans þeim
órækt vitni.
Í einkalífi sínu varð Helgi einn-
ig að verðleikum mikil gæfumað-
ur. Að leiðarlokum leyfi ég mér að
senda Ingibjörgu eiginkonu hans
og afkomendum þeirra, sem og
systkinum Helga og frændliði,
innilegar samúðarkveðjur.
Hjörtur Torfason.
✝
Hlynur Logi
Víkingsson
fæddist 20. febrúar
1996 á Landspít-
alanum. Hann lést á
Landspítalanum 9.
mars 2021.
Foreldrar Hlyns
Loga eru hjónin
Víkingur Viggós-
son, f. 22. júní 1958,
og Sesselja Hauks-
dóttir, f. 15. apríl
1961. Bræður Hlyns eru Vík-
ingur Ari, f. 15. febrúar 1985,
hann er í sambúð með Elvu
Dögg Pálsdóttur, f. 22. sept-
ember 1985. Þau eiga þrjú börn,
Júlíu Rós, f. 2009, Kormák
Tuma, f. 2011, og Brynjólf Dýra,
f. 2019. Hinn bróðir Hlyns er
Hákon Andri, f. 17. febrúar
1989.
Hálfsystir Hlyns er Ardís
Ólöf, f. 1. janúar 1982, hún er
gift Jónatani Grétarssyni, þau
eiga þrjú börn, Elísabetu Maríu,
f. 2009, Viktor Örn, f. 2010, og
Hinrik Loga, f. 2016.
Hlynur Logi var í sambúð
með Dagnýju Rós Elíasdóttur, f.
13. ágúst 1996.
Hlynur gekk í Vogaskóla og
fór þaðan í Verzl-
unarskóla Íslands
og lauk stúdents-
prófi árið 2016.
Hlynur og Dagný
Rós fluttu til Dan-
merkur til náms og
Hlynur hóf nám við
Copenhagen Busi-
ness School árið
2017 en varð að
hætta vegna veik-
inda árið 2019.
Hlynur hóf nám í tölvunarfræði
við Háskólann í Reykjavík
haustið 2020. Hlynur var mikill
körfuboltamaður og spilaði með
Ármanni, Val, Breiðabliki,
Gnjúpverjum og skólaliði CBS.
Hlynur var valinn í unglinga-
landsliðið U-16 í körfubolta.
Hlynur vann með skóla og á
sumrin og vann sveitastörf á
Röðli, í Hagkaup, Glersýn,
Toyota og fiskbúð í Kaup-
mannahöfn.
Útförin fer fram í Langholts-
kirkju í dag, 18. mars 2021,
klukkan 13.
Stytt slóð á streymi:
https://tinyurl.com/hkydawrm
Hlekk á streymi má nálgast á
www.mbl.is/andlat/
Elsku besti Hlynur minn, mig
langar að þakka þér fyrir síðustu
átta árin sem þú hefur verið í lífi
okkar og sérstaklega í lífi systur
minnar Dagnýjar. Hún fann ein-
stakan dreng í Verzló. Ég man
þegar þið voruð nýbyrjuð saman
og Dagný kom í heimsókn til mín
til Lissabon. Dagný var á gelgju-
skeiðinu og elskaði ekkert minna
en að þræða búðir og liggja á á
ströndinni. Ég man að ég og
mamma eltum hana úr einni búð
yfir í aðra þar sem hún skoðaði
alls konar vörur sem hún var að
kaupa handa þér. Þegar hún
hafði loksins fundið jólagjöfina
þína þá gátum við mamma loks-
ins sest niður og borðað, alger-
lega úrvinda úr þreytu. Mörg ár
hafa liðið síðan þá og hef ég séð
systur mína blómstra og dafna í
kringum þig, þið gerðuð hvort
annað að betri manneskjum. Á
þessum árum var ég að upplifa
systur mína í fyrsta skiptið sem
kærustu og ég dáðist að því hvað
þið voruð góð í samskiptum við
hvort annað. Allt kom svo nátt-
úrulega til ykkar, þið kunnuð að
hugsa hvort um annað alveg frá
því í byrjun.
Þegar ég skrifa þetta er ég að
hlusta á lagið „The Show Must
Go On“ með Queen með bros á
vör en tár í augum og hugsa
hvernig showið geti haldi áfram
án þín. Þú varst alltaf lífið í gleð-
skapnum og ég hugsa til þeirra
stunda þegar þú komst með pítsu
eða bakaðir Doritos-eðlu fyrir
okkur Dagnýju. Ég veit að þú
verður alltaf með okkur í anda,
hvað sem við tökum okkur fyrir
hendur enda hafirðu verið dug-
legur að minna á þig síðan þú
fórst.
Eitt veit ég, en það er að við
munum halda áfram að njóta eins
og þú varst vanur að segja. Þín
verður sárt saknað. Takk fyrir að
vera sá eini og sanni fyrir systur
mína.
Elín Traustadóttir (Ella).
Eitt er það sem aldrei er hægt
að búa sig undir í lífinu, en það er
andlát náins ættingja eða vinar.
Þannig var það með elsku guðson
okkar hann Hlyn Loga, maður
vissi að hverju stefndi undir það
síðasta en var samt alltaf að bíða
eftir því að kraftaverkið gerðist.
Svo kom áfallið sem maður var
engan veginn búinn undir, að
hann væri farinn yfir í Sumar-
landið. Þá varð þetta svo raun-
verulegt að við myndum aldrei
hitta hann aftur og gleðjast með
honum yfir áföngum í lífinu og
tárin streymdu viðstöðulaust nið-
ur kinnarnar. Margar dásamleg-
ar minningar eigum við um Hlyn
Loga þar sem hann var mjög
skemmtilegur krakki og uppá-
tækjasamur. Aðeins tvö hús voru
á milli okkar og heimilis Hlyns
Loga og var mikill samgangur
þar á milli alla daga, þannig að
hann var oft hjá okkur og lék sér
við dætur okkar. Eitt sinn vorum
við á ferð um götur borgarinnar á
jeppanum og Hlynur Logi var
með okkur og sat nokkuð hátt og
sá vel út.
Hann var þá það lítill að hann
var varla farinn að tala neitt,
nema svona eitt og eitt orð á
stangli, sem skildist almennilega.
Við stoppuðum á rauðu ljósi á
Höfðabakkabrúnni og það keyrði
maður á mótorhjóli fram hjá okk-
ur með hávaða og drunum, en þá
sagði hann allt í einu þessa
dásamlegu setningu: „Maður ætti
nú barasta að fá sér mótorhjól,“
svona eins og að spjalla um dag-
inn og veginn. Aldrei varð af því
að hann fengi sér mótorhjólið en
hver veit nema það hefði orðið
síðar og kannski eru mótorhjól í
Sumarlandinu. Þegar Hlynur
Logi var fimm ára fórum við fjöl-
skyldurnar saman í dásamlega
ferð til Portúgals í þrjár vikur og
var margt brallað þar eins og á að
gera í svona ferðum. Spilakassar
voru víða og hægt að fara í ein-
hvern ákveðinn leik í þeim, en til
þess þurfti einn escudos sem var
gjaldmiðillinn þá. Hlyni fannst
þessi leikur alveg stórkostlegur
og vildi mikið spila en það gekk
stundum frekar illa að fjármagna
það. Hann dó ekki ráðalaus held-
ur gekk á milli annarra Íslend-
inga, ættmenna okkar, sem voru
líka á sama stað og bað þá um að
gefa sér eina skútu. Gekk það
bara nokkuð vel og sérstaklega
var einn sem hafði mjög gaman af
þessu og var sérlega örlátur við
hann. Eftir þetta þekkja þau
hann öll undir nafninu Skúti litli.
Hlynur Logi var dásamlegur
drengur og hafði sérlega góða
nærveru. Hans lífsspeki var að
gera gott úr hlutunum sama hvað
á dundi. Með sárum söknuði
kveðjum við þennan unga mann
sem átti lífið fram undan með
hans eigin orðum sem hann not-
aði ávallt í endann á kveðju.
„Muna að njóta.“
Bjarni og Pálína.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
Hlynur Logi
Víkingsson
Minningarkort á
hjartaheill.is
eða í síma 552 5744