Morgunblaðið - 18.03.2021, Page 62

62 MENNING
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 18. MARS 2021
Morgunblaði/Arnþór Birkisson
Innlifun Fiðluleikarinn Pekka Kuusisto og hljómsveitarstjórinn Daníel Bjarnason á æfingu í Eldborg í gærmorgun.
Silja Björk Huldudóttir
silja@mbl.is
Grammy-veisla er yfirskrift tónleika
Sinfóníuhljómsveitar Íslands í Eld-
borg Hörpu í kvöld kl. 20. Þar stjórnar
Daníel Bjarnason verkunum Meta-
cosmos eftir Önnu Þorvaldsdóttur og
Oceans eftir Mar-
íu Huld Markan
Sigfúsdóttur sem
voru á diskinum
Concurrence, en
Daníel og hljóm-
sveitin voru til-
nefnd til Grammy-
verðlauna í flokkn-
um Besti hljóm-
sveitarflutningur.
Pekka Kuusisto
leikur síðan ein-
leik í fiðlukonsert Daníels sem er að
finna á Occurrence, nýjasta disknum í
þriggja diska röð með nýrri íslenskri
tónlist sem gefin er út af bandarísku
útgáfunni Sono Luminus.
„Tilnefningin hafði mikla þýðingu
fyrir íslenska tónlistarmenningu sem
heild þar sem Daníel og hljómsveitin
voru tilnefnd fyrir að flytja íslenska
tónlist undir stjórn íslensks hljóm-
sveitarstjóra með íslenskum einleik-
urum. Þessi tilnefning var því viður-
kenning á þeirri grósku sem ríkt hefur
í íslensku klassísku tónlistarsenunni,“
segir Lára Sóley Jóhannsdóttir, fram-
kvæmdastjóri Sinfóníuhljómsveitar
Íslands (SÍ).
Spurð hvort framhald verði á sam-
starfi SÍ við Sono Luminus svarar
Lára Sóley því játandi. „Við vorum að
ganga frá samningi á nýjum diski í
samstarfi við Sono Luminus og Daní-
el,“ segir Lára Sóley og tekur fram að
á væntanlegum diski muni Daníel
stjórna bæði nýrri íslenskri og amer-
ískri klassískri tónlist í flutningi SÍ.
„Það hefur verið mjög gaman að
fylgjast með upptökuferlinu á síðustu
árum því þeir hjá Sono Luminus gefa
sig alla í verkefnin. Þá skiptir auðvitað
máli að hljómsveitin og hljóðfæraleik-
ararnir séu tilbúnir að fara óhefð-
bundnar leiðir. Þau eru orðin ýmsu
vön, ekki síst út af kófinu sem hefur
verið endalaus þjálfun í því að laga sig
að alls konar breytingum,“ segir Lára
Sóley og tekur fram að hún sé þakklát
fyrir að hægt hafi verið að halda viku-
lega tónleika fyrir áhorfendur frá ára-
mótum enda sé slíkt ekki sjálfgefið í
heimsfaraldri.
Sem fyrr segir er einleikari kvölds-
ins Pekka Kuusisto. „Við erum búin að
bíða lengi eftir að fá hann til landsins
til að spila verkið með hljómsveitinni,
en það hefur verið hægara sagt en
gert að finna tíma, þannig að eftir-
væntingin er mikil,“ segir Lára Sóley
og leynir ekki hrifningu sinni á verk-
inu sem hún lýsir sem mögnuðu.
Spurð hvort þá sé ekki grátlegt að
ekki sé hægt að leyfa fleiri en 800 tón-
leikagestum að njóta upplifunarinnar
á staðnum vegna samkomutakmakana
svarar Lára Sóley. „Ég er bara þakk-
lát fyrir að við megum vera með áhorf-
endur í sal, því flestar hljómsveitir í
heiminum sem eru starfandi í dag eru
enn aðeins að streyma tónleikum án
áhorfenda. Frá því að áhorfendur voru
aftur leyfðir í hús hefur fjöldi þeirra
farið stigvaxandi með hverjum tón-
leikum og við finnum hvernig orkan
eykst í salnum eftir því sem áhorf-
endur eru fleiri. Við hlökkum því eðli-
lega til þegar við megum aftur vera
með fullan sal.“
Tónleikar kvöldsins eru sendir út í
beinni útsendingu á Rás 1.
Magnað verk
- Pekka Kuusisto leikur einleik í fiðlukonsert Daníels
Bjarnasonar með Sinfóníuhljómsveit Íslands í kvöld
Lára Sóley
Jóhannsdóttir
Einar Falur Ingólfsson
efi@mbl.is
„Sýningunni var frestað aftur og aft-
ur en ég hélt áfram að vinna og vinna
og það er eiginlega orðið vandamál
hvað ég er komin með mörg verk að
sýna,“ sagði Auður Lóa Guðnadóttir
myndlistarkona og hló þar sem hún
stóð í vikunni innan um fjölmörg verk
sín sem hún var að stilla upp í D-sal
Hafnarhúss Listasafns Reykjavíkur.
Sýning hennar nefnist Já/Nei og
verður opin gestum frá kl. 17 í dag,
fimmtudag, en vegna samkomutak-
markana verður ekki um hefðbundna
opnun að ræða.
Auður Lóa nam myndlist við
Listaháskóla Íslands og lauk BA-
gráðu árið 2015. Síðan hefur hún
starfað sjálfstætt og í samstarfi við
aðra listamenn. Hún hlaut
hvatningarverðlaun Íslensku mynd-
listarverðlaunanna árið 2018. Hún
fæst mest við skúlptúr og vinnur
gjarnan með hversdagslegt myndefni
og sterkt myndmál. Í verkum sínum
leitast hún við að túlka hið óvænta, en
almenna. Eins og segir í tilkynningu
eiga verkin í innbyrðis samtali en
einnig við miðilinn og efniviðinn, sem
er pappamassi. Þau segja óræðar
sögur og í verkunum sem hún sýnir
nú „er engu líkara en að gengið sé inn
í leitarsögu listamannsins á netinu. Í
salnum ægir saman tugum skúlptúra
sem vísa í sögu, samtíma, listasögu,
dægurmenningu, pólitík og hið
fyndna og undarlega. Listamaðurinn
hefur fundið innblástur á ferðalögum
sínum niður hinar ýmsu kanínuholur
veraldarvefjarins, vistað stafrænar
myndir sem vekja hjá henni áhuga og
undrun og endurskapað í þrívíðum
minnisvörðum úr pappamassa.“
Vísar í skrautstyttur
Auður Lóa sækir við gerð fígúra-
tífra verkanna, sem eru í kringum
okkur í salnum, innblástur í svokall-
aðar Staffordshire-styttur sem urðu
vinsælar á Viktoríutímabilinu í Bret-
landi en í stað postulíns kýs listakon-
an að vinna með pappamassa sem
lætur illa að stjórn og mála hann síð-
an. Hvers vegna fór hún að gera verk
með tilvísun í skrautstyttur?
„Ég er hrifin af þessum skala,“
segir Auður Lóa hugsi og bætir við að
hún eigi í ástar-haturssambandi við
orðið styttur.
„En ég vinn já með vísanir í þessar
styttur og mér finnst sem fólk hafi
annars konar tengingar við svona litla
hluti en stóra. Þeir eru vingjarnlegri
og fólk getur tengt við þá á persónu-
legri hátt – því finnst verkin á vissan
hátt kunnugleg.
Styttur er eitthvað sem fólk hefur
heima hjá sér og ég heyri að fólk hef-
ur öðruvísi þörf fyrir að nálgast þessi
verk en ef þetta væru stórir skúlptúr-
ar úti á gólfi.“
En Auður Lóa gerir verkin úr
pappamassa, ekki postulíni eins og
klisjukennd skrautverkin sem hún
vísar til. „Í fyrsta lagi þá nota ég
pappamassa vegna þess að hann er
ódýr. Þá er mjög einfalt að vinna með
pappamassa. En ekki síst finnst mér
áferðin svo skemtileg og gaman að
eiga við þetta skrýtna efni sem tekur
stundum af mér völdin og allt verður
hálf skrýtið.“ Hún hlær.
Og hún daðrar óhikað við sætleika
og kits.
„Algjörlega, ég geri það. Margt við
kits, handverk og skraut þykir vera
kvenlegt og mér finnst gaman að
leika með það – og held það sé van-
metið. Kannski er kominn tími til að
endurmeta hvað er list.“
– Einhverjir myndu segja að sætir
kettlingar í stígvélum séu tabú í list-
um – en þarna eru þeir í einu verk-
anna? Þú hikar ekki við það?
„Nei!“ Og aftur skellir Auður Lóa
glaðlega upp úr. „Ég vil ekki gera
listaverk sem fólk óttast eða upplifir
að það skilji ekki, Mér finnst ekkert
að því að gera skemmtileg og fyndin
verk.“
Morgunblaðið/Einar Falur
Auður Lóa „Mér finnst ekkert að því að gera skemmtileg og fyndin verk,“
segir hún og hampar hér við uppsetningu sýningarinnar krúttlegum hundi.
Daðrað við sæt-
leikann og kits
- Auður Lóa Guðnadóttir sýnir í D-sal
Kettlingar Auður Lóa vinnur út frá
myndum sem hún finnur á netinu.