Morgunblaðið - 22.03.2021, Side 19

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 22. MARS 2021
✝
Nanna Hálf-
dánardóttir
fæddist 28. maí
1933 á Ísafirði,
dóttir Guðbjargar
Þóroddsdóttur frá
Alviðru við Dýra-
fjörð og Hálfdánar
Bjarnasonar
skipasmiðs. Nanna
lést 7. mars 2021.
Hún ólst upp í
fjölskylduhúsi er
pabbi hennar byggði á Torf-
nesi á Ísafirði. Nanna var
yngst 14 systkina, 10 hálf-
systkina og þriggja alsystkina:
Heiða, f. 1928, d. 2019, Didda,
f. 1930, og Óskar, f. 1931, d.
2013. Einnig á Nanna tvö eft-
irlifandi fóstursystkin, Krist-
ján og Sigríði.
fædd 10. október 1965. Þau
slitu samvistir.
Nanna á 75 afkomendur.
Árið 1988 giftist Nanna Sig-
urði Jónssyni lögregluþjóni og
kerfisfræðingi, f. 7. sept. 1929,
d. 17. janúar 2009.
Nanna vann ýmis og fjöl-
breytt störf um ævina, að
mestu umönnunar- og þjón-
ustustörf. M.a. opnaði hún og
rak Nönnukot, fyrsta reyk-
lausa kaffihúsið á Íslandi, í
Hafnarfirði í 10 ár. Nanna var
mikil listakona og var fátt sem
hún gat ekki gert þegar kom
að handavinnu. Nanna var
einnig leirlistakona og eru til
margir fallegir munir eftir
hana hjá afkomendum hennar.
Nanna verður jarðsungin
frá Hafnarfjarðarkirkju í dag,
22. mars 2021, klukkan 15.
Útförinni verður streymt:
https://promynd.is/portfolio-
items/nanna/.
Virkan hlekk á streymi má
finna á:
https://www.mbl.is/andlat
Eftir grunn-
skóla starfaði
Nanna við að-
hlynningu, bæði á
Sjúkrahúsi Ísa-
fjarðar og á Elli-
heimili Ísafjarðar.
Um tvítugt flutti
hún til Hafn-
arfjarðar og er
Guðbjörg – dóttir
Björns Helgasonar
frá Hnífsdal –
elsta dóttir hennar, fædd í
Reykjavík 1953. Nanna giftist
Brynjari Gunnarsyni og eiga
þau saman fimm börn: Helga
Bjarndís, fædd 29. janúar
1955, Elísabet, fædd 4. maí
1956, Guðlaug, fædd 4. febr-
úar 1959, Halldór, fæddur 27.
júní 1962, og Gunnþórunn,
Elsku besta fallega mamma
mín. Þú kvaddir okkur allt of
fljótt. Ekki hefði mig órað fyr-
ir því að við fengjum ekki að
hafa þig lengur hjá okkur. Við
sem ætluðum að fara í svo
mörg verkefni saman eins og
að fara yfir öll ljóðin þín sem
þú áttir svo mörg og falleg. Þú
varst svo mikil listakona í svo
mörgu. Eiginlega öllu sem þú
gerðir.
Ég á svo margar góðar minn-
ingar þar sem þú ert langt fram
á nótt eða undir morgun jafnvel
að sauma og pressa á okkur há-
tíðardressin. Enda vorum við
alltaf svo vel til fara. Ég var
svo stolt af þér þegar ég gekk
út í nýja dressinu mínu á leið í
skrúðgöngu á 17. júní eða hvers
konar hátíðir. Alltaf svo fín. Þú
passaðir svo sannarlega upp á
það að við værum alltaf svo
flott og umfram allt hrein. En
þú varst meira farin að hekla í
seinni tíð á alla ungana þína
sem hrönnuðust upp og þú
varst svo stolt af. Við grínumst
oft með það systkinin að þú
baðaðir okkur liggur við upp úr
Nivea-kremi (hennar allra
mesti uppáhaldsfarði), þú varst
alltaf svo náttúruleg. Aldrei
settir þú á þig neitt annað
nema varalit og kannski á auga-
brúnir smá lit. Þú pússaðir
skóna okkar upp úr Nivea og
sprittaðir á okkur naflann (ha-
haha).
Laugardagar voru kannski
ekki neitt voðalega skemmtileg-
ir hjá öllum en hjá okkur með
þér var hann skemmtilegur af
því að þá var þrifdagur. Og þá
var músíkin sett í botn, allt
opnað út ef hægt var vegna
veðurs og síðan var dansað og
þrifið. Þetta eru dásamlegar
stundir sem ég hef svo oft talað
um við mína. Svo kenndir þú
okkur að tjútta og söngst og
hlóst allt í senn.
Mamma mín ég vil þakka þér
fyrir allt. Þú varst kletturinn
okkar og alltaf tilbúin að taka á
móti okkur þegar eitthvað bját-
aði á.
Elsku mamma mín, mikið á
ég eftir að sakna þín og minn-
ingunni um þig verður haldið á
lofti. Og þegar við fjölskyldan
hittumst og minnumst þín þá
verður líka mikið hlegið alveg
eins og þú hefðir viljað hafa
það. Ég elska þig elsku mamma
mín.
Ég sit hér við kertaljós
snemma að morgni
ég hugsa til þín
Ég sé fallega unglega andlitið þitt
ég heyri rödd þína
hjartað mitt titrar
þú ert demanturinn í tárum mínum
þú ert gullið í hjarta mínu
og ég elska þig.
(Elísabet Nönnudóttir)
Hvar sem ég er, hvert sem ég fer
liggur mín leið til þín
Hátt yfir fjöll og lágt yfir sæ
liggur mín leið til þín
Eins og sól rís, eins er hún sest
er það víst ég kem
Eins og máninn um nótt
sem lýsir upp veg
kem ég heim til þín
Er myrkur leggst á og þung eru ský
liggur mín leið til þín
Er sólin rís í paradís
liggur leið mín til þín
(Hermann Ingi Hermannsson og
Elísabet Nönnudóttir)
Elísabet Guðrún
Nönnudóttir.
Mamman mín. Við elskuðum
hvor aðra svo mikið. Þú varst
minn mesti stuðningur og aðdá-
andi í lífinu; allt sem ég gerði
var langbest. Þegar ég skráði
mig í húsasmíði varst þú svo
glöð, því ég var með smíðagenin
frá afa – sem þú elskaðir og
dáðir. Greinin, sem þér var svo
umhugað um að birta, um
pabba þinn og skúturnar sem
hann smíðaði, er nú okkar að
koma fyrir almenningssjónir.
Og það munum við gera,
mamman mín.
Ást á ljóðum og ljóðagerð
áttir þú sameiginlega með
pabba þínum, gast setið tím-
unum saman að lesa ástar- og
lífsreynsluljóð fyrir börnin þín.
Svo ortirðu svo fallega sjálf. Þú
varst listakona. Það var sama
hvað þú tókst þér fyrir hendur,
þú gast allt. Smíðað. Málað.
Skipt um rafmagnsklær. Tengt
ljós. Dúkað. Teppalagt – og þú
ólst okkur systkinin upp við að
vera sjálfbjarga með flest. Dýr-
mætar hannyrðir eigum við eft-
ir þig. Þú heklaðir peysur, húf-
ur, sokka og skó fyrir alla
afkomendur þína og gafst þeim
við fæðingu (svo ekki sé minnst
á alla skírnarkjólana).
Þú varst stórkostleg ævin-
týrakona. Þú áttir 75 afkom-
endur sem þú elskaðir meira en
allt – kallaðir okkur „dýrmæta
fjársjóðinn“ þinn. Þú varst svo
stolt af hverjum og einum og
lést okkur vita það á hverjum
morgni á samfélagsmiðlum. Þar
fylgdistu með allri ættinni.
Varst svo hreykin af frændfólki
þínu. Þótt þú hafir munað af-
mælisdaga allra gullmolanna
þinna var það orðin svo mikil
vinna að senda kveðju til allra
að þú samdir við okkur: ein
kveðja til allra afmælisbarna
mánaðarins.
Þú áttir alltaf nýjustu útgáfu
af síma og tölvu og áttir marg-
ar góðar stundir með ömmu- og
langömmubörnunum þínum,
þar sem þau aðstoðuðu þig við
að ráða fram úr hinum ýmsum
ráðgátum tækninnar. Svo
keyptirðu þér rafmagnshlaupa-
hjól í haust, beiðst í ofvæni eftir
vorinu, svo þú gætir farið að
æfa þig.
Þú hafðir miklar skoðanir og
lást ekki á þeim. Barðist fyrir
því sem þú trúðir á, stofnaðir
og rakst fyrsta reyklausa kaffi-
húsið á Íslandi, Nönnukot í
Hafnarfirði. Leirlistasýningum
þínum í Nönnukoti gleymum
við seint. Heilbrigðiskerfið var
þér mikið áhyggjuefni. Það
virkaði illa eða alls ekki neitt.
Þrátt fyrir það tókstu það samt
alltaf fram að við ættum frá-
bæra lækna og að heilbrigð-
isstarfsfólkið væri að gera sitt
besta. Það var „kerfið“ sem var
ónýtt.
Þú áttir fimm dætur og einn
son (prinsinn þinn). Þegar við
komum saman varst þú alltaf
talin ein af okkur systrunum,
og ekki endilega sú elsta. Þegar
aðrir spurðu hvort þú værir
dóttir okkar – fannst okkur
systrunum nóg komið.
Mamman mín, nú ert þú
örugg hjá Guði og ég trúi því,
að þar munir þú hitta alla ást-
vini þína sem kvöddu á undan
þér. Við, dýrmæti fjársjóðurinn
þinn og gullmolarnir, munum
minnast þín og sakna alla daga.
Þú ert svo mikið elskuð.
Þín
Guðbjörg.
Í faðmi fjalla blárra fæddist
hún mamma mín. Rakasátan í
stórum systkinahópi. Hún var
alin upp í stóru fjölskylduhúsi
sem faðir hennar byggði á Torf-
nesi á Ísafirði.
Sökum veikinda móður flutt-
ist hún fljótlega yfir ganginn til
hálfsystur sinnar sem tók að
sér að ganga litlu systur í móð-
urstað.
Það má segja að mjög
snemma hafi lífið farið að herða
þessa litlu stúlku. Móta hana í
þá sterku konu sem hún varð.
Nálægðin við sjóinn dró litlu
dóttur skipasmiðsins fljótlega
niður í fjöru en húsið stóð nán-
ast við fjörukambinn.
36 árum eftir að Nivea hóf
framleiðslu á vöru sinni (1911)
rak örlitla tóma Nivea-dós á
fjörur mömmu minnar. Má þá
segja að tvenns konar ást hafi
kviknað. Önnur var ást á öllu
smáu og hin á Nivea-kremi.
Nivea var notað í andlitið,
hársvörðinn, líkamann, lakkskó
og bara allt, út lífið.
Mamma elskaði fjöruna og
sjóinn og dáði sjómenn. Til að
þakka þeim ómetanleg störf
orti hún ljóðið Íslenski sjómað-
urinn sem hún gaf út á korti til-
einkuðu þeim.
Mamma var mikill ljóðaunn-
andi. Frá æsku á ég yndislegar
minningar um mömmu lesa
ljóðin sín fyrir okkur. Hjálmar
og Hulda, Við fossinn, Spuna-
konan og svo má lengi telja.
Hún safnaði ljóðum, orti og
sótti ljóðakvöld hvar sem þau
var að finna. Eitt sinn fór hún á
ljóðakvöld í Hvítakot sem var
krambúð og kaffihús. Á þeim
tíma var reykt á slíkum stöðum
en mamma átti afskaplega erf-
itt með að þola reykingar. Fékk
hún þá hugmynd að opna reyk-
laust kaffihús. Hún vissi um lít-
ið hús í Hafnarfirði sem hún
tók á leigu. Með hörkudugnaði
og á örskömmum tíma tókst
henni að opna fyrsta reyklausa
kaffihúsið á Íslandi og þá komin
nálægt sextugu.
Þegar blaðamaður vikunnar
heimsótti hana segist hann
„Heimsækja hana Nönnu í
Nönnukoti, hana Nönnu sem
yrkir ljóð, leyfir engum að
reykja en stjanar við gesti sína
eins og þeir hafi komið um
langan veg og séu bæði svangir
og þyrstir.“ Og það var einmitt
það sem hún gerði svo vel, að
stjana við gesti.
Mamma hugsaði vel um
heilsu sína og hreinlæti Fram
að Covid gekk hún hring í
kringum Vífilsstaðavatn svo til
daglega.
Mamma var mikil listakona.
Það lék einhvern veginn allt í
höndum hennar. Hún fór aldrei
eftir uppskriftum. Sagðist þurfa
að finna sjálf út úr því hvernig
flíkin sem hún var að búa til
færi best. Hún saumaði, prjón-
aði og heklaði öll föt á okkur
sem börn. Við þrjár elstu vor-
um alltaf eins, klæddar falleg-
um kjólum og gjarnan með
skuplur í stíl. Það var eftir því
tekið hversu vel henni tókst til.
Mamma var mikill eldhugi og
baráttukona. Hún gekk til liðs
við Miðflokkinn og var mjög
virk í flokknum. Skipaði heið-
urssætið í síðustu kosningum.
Þar eignaðist hún marga félaga
sem gáfu henni mikið. Hún lét
ekkert tækifæri ónotað til að
auka fylgi flokksins og skipti þá
engu hvar hún var. Hvort sem
það var í búðinni, bankanum,
hjá lækni, í fjölskylduboðum
eða t.d. símamaðurinn að laga
símann hennar. Fram á síðasta
dag var hún að.
Mamma hafði átt við veikindi
að stríða um hríð og leitað til
lækna til að komast að því hvað
ylli þeim. Hún hafði ekki erindi
sem erfiði því miður. Ég tel að
heilbrigðiskerfið hafi brugðist
henni fullkomlega! Andlát
hennar kom okkur algerlega í
opna skjöldu. Söknuðurinn er
gríðarlegur og tómið mikið.
Yndislega mamma mín. Takk
fyrir elsku þína og bænir fyrir
okkur gullmolum þínum. Ég
elska þig. Sjáumst aftur hjá
Drottni.
Þín dóttir
Helga.
Mamma mín.
Elsku mamma mín mikið á
ég eftir að sakna þín. Við töl-
uðumst við á morgnana og
fengum okkur kaffi saman í
gegnum símann og sögðum
góða nótt á kvöldin. Það verður
svo skrítið að eiga ekki eftir að
heyra í þér en ég ylja mér við
minningarnar um stundirnar
okkar saman. Á Spáni áttum
við okkar stundir þar sem við
nutum okkar. Þú elskaðir sjó-
inn og fannst hvað hann var
heilandi og köldu sturtuna
tókstu uppi á þaki á hverjum
morgni. Krafturinn og dugnað-
urinn í þér, aldrei gefast upp
þótt á móti blási. Þú varst ekki
litlaus, þú varst allt litrófið.
Mamma, þú varst engri lík,
frumkvöðull, listakona af guðs
náð og syntir gegn straumnum,
stóðst fast á þínum skoðunum
og varst ætíð samkvæm sjálfri
þér, algjör valkyrja. Þegar þú
opnaðir fyrsta reyklausa kaffi-
húsið á Íslandi hristu margir
hausinn og reyndu að leggja
stein í götu þína en þú gerðir
þetta allt saman, málaðir, smíð-
aðir, þreifst og komst því á
laggirnar og stóðst þína plikt.
Ekki fannst þér mikið mál að
keyra ein til Vestfjarða og
brunaðir þangað á sólargeisl-
anum þínum, eins og þú kallaðir
bílinn þinn. Þar áttir þú stund
með honum Flóka eins og þú
kallaðir staðinn þinn á Grund-
inni. Það var bara síðasta sum-
ar að við fórum þangað saman,
ég, þú, Benni og Anna María.
Þá áttum við góða stund saman
og rifjuðum meðal annars upp
ferðina okkar góðu á Borgar-
firði eystri. Þar dvöldum við í
tjöldunum, þið Sverrir í hús-
tjaldinu og við Benni í fjalla-
tjaldinu eins og Sverrir kallaði
það. Það væsti sko ekki um
okkur þessa tvo mánuði. Við
böðuðum okkur í læknum og þú
bakaðir pönnsur á gasinu og
hitaðir kakó. Þú minntist oft á
skeljarnar og kuðungana sem
við týndum þar í fjörunni sem
þú varðveittir eins og fjársjóð.
Og alltaf bættist í safnið þitt
eftir því sem barnahópurinn
stækkaði sem þú varst svo stolt
af og elskaðir meira en allt.
Elsku mamma mín ég gæti
haldið endalaust áfram en læt
staðar numið hér. Takk fyrir að
vera besta mamman, ég á eftir
að sakna þín óendanlega en
minningarnar okkar lifa og ég
geymi þig í hjartanu mínu þar
til við hittumst næst. Ég elska
þig, rakasátan þín.
Gunnþórunn Sara.
Elskuleg tengdamóðir mín,
Nanna Hálfdánardóttir, lést 7.
mars síðastliðinn, okkur öllum
að óvörum, enda var það svolít-
ið í hennar stíl. Fór alla tíð sín-
ar eigin leiðir. Hún var mikið
elskuð og elskaði mikið. Leiðir
okkar lágu saman er ég og
dóttir hennar bundum saman
hnúta okkar og eru tæplega
þrjátíu ár síðan. Hún kom mér
fyrir sjónir sem sterk og ákveð-
in kona, sem hún vissulega var.
En hún átti líka sínar mildu og
auðmjúku hliðar. Ég lærði fljótt
að andmæla henni ekki í sam-
ræðum. Það vissi ekki á gott að
gera það. Hún var pólitísk mjög
og hennar og mínar skoðanir
lágu ekki alltaf saman og þá
hélt maður sig á mottunni. Á
Þorláksmessu hélt hún alltaf
mikla skötumessu í sinni litlu
íbúð á Selvogsgötunni í Hafn-
arfirði og var þá þétt setinn
bekkurinn. Ég á henni það að
þakka að í dag borða ég skötu
með bestu lyst. Takk fyrir það
elsku Nanna mín.
Á þessum tæpu þrjátíu árum
hef ég lært að meta þig, elska
og virða og þú eignaðist fljótt
stóran og virðulegan sess í
mínu hjarta og munt lifa þar
um ókomna framtíð. Ég kveð
þig með trega í hjarta en gleð
mig við að ég veit að nú sprang-
ar þú prúðbúin um hin gullnu
stræti.
Horfðu á himininn
hann engan endi á
mín aumu orð þau fá aldrei lýst
hinni sönnu paradís
(Hermann Ingi Hermannsson)
Þinn tengdasonur,
Hermann Ingi
Hermannsson.
Elsku yndislega tengda-
mamma mín er fallin frá, mikið
á ég eftir að sakna hennar, svo
skemmtileg og yndisleg, alltaf
höfðum við nóg um að tala þeg-
ar við hittumst. Nanna hafði
gert svo margt í lífinu, og það
var svo gaman að heyra þegar
hún bjó í Ameríku sem var æv-
intýri líkast að hlusta á. Nanna
tengda mín var alveg svakalega
stolt af öllum sínum afkomend-
um „Gullmolunum“ sínum sem
voru orðin 76 talsins, ansi stór
og fallegur hópur. Nanna var
svo mikil listakona og allt sem
hún heklaði á börnin í fjölskyld-
unni var alveg dásamlega fal-
legt og svo voru það listaverkin
úr leir sem hanga uppi á nokkr-
um heimilum, alveg sérstök og
mjög flott. Nanna var með lítið
hús fyrir vestan sem hún elsk-
aði að fara í og fór eins oft og
hún gat. Í fyrrasumar fórum
við Nanna, ég, Benni og Gunna
saman vestur, það var sko
skemmtileg ferð og fannst
Nönnu nú ekkert mál að keyra
alla þessa leið, alveg ótrúleg
hún Nanna, við rétt héldum í
við hana, já hún gat bara gert
allt, lét ekkert stoppa sig sama
hvað var, hún reddaði sér, al-
gjör töffari. Nanna var einstök,
ótrúlega falleg kona og góð,
hennar verður sárt saknað en
við eigum góðar minningar sem
munu ylja okkur um ókomna
tíð. Elsku Nanna, takk fyrir
samfylgdina, betri tengda-
mömmu hefði ég ekki getað
óskað mér. Þín tengdadóttir,
Anna María.
Elsku amma mín. Ég á svo
erfitt með að trúa að þú sért
farin. Hélt að þú yrðir alltaf
hérna, með opna faðminn þinn
að hvísla í eyra mitt „ég elska
þig gullmolinn minn“.
Sakna þess að fá senda dag-
legu kveðjuna frá þér á Mes-
senger sem var alltaf svo já-
kvæð og kærleiksrík. Þú
elskaðir okkur börnin þín svo
mikið, öll sjötíu og fimm talsins.
Þú sagðir okkur vera það dýr-
mætasta sem þú áttir, varst
alltaf svo stolt af hverju og einu
okkar og þreyttist ekki á að
láta okkur vita af því.
Þú kenndir mér líka svo
margt. Að gefast ekki upp þótt
á móti blási heldur líta á mót-
byr sem tækifæri til að læra og
leita nýrra tækifæra. Að vera
þakklát fyrir lífið og fólkið sem
maður hefur í lífinu sínu. Og að
vera jákvæð og það varst þú
svo sannarlega, alltaf svo já-
kvæð og glöð þrátt fyrir að hafa
upplifað þinn skerf og ríflega
það af mótbyr í lífinu. Alveg
fram á síðustu stundu varstu að
segja brandara enda var það
þín trú að hláturinn væri eitt
það mikilvægasta sem við ætt-
um í lífinu. Og það var mikið
hlegið þegar þú varst nálæg.
Svo gaman í sumar þegar við
fórum á Barðaströndina, þar
sem þú áttir kotið þitt þar sem
þú elskaðir að eyða tíma. Það
sem þú og Svavar bróðir gátuð
hlegið mikið að fáránlegustu
bröndurum og vídeóklippum af
netinu. Þessi tími er mér svo
dýrmætur að hafa átt núna.
Ég er svo þakklát fyrir
margar minningar sem ég á um
þig amma mín. Þegar þú komst
til Íslands þegar ég var að fara
að eiga frumburðinn minn að-
eins sextán ára. Það skipti þig
miklu máli að koma og taka á
móti fyrsta langömmubarninu
þínu. Að hafa þig og mömmu
inni hjá mér í fæðingunni var
svo gott og dýrmætt. Já ég
gerði þig að langömmu þegar
þú varst aðeins fimmtíu og sjö
ára og þú hefðir ekki getað ver-
ið ánægðari með það.
Eins tímann okkar saman
þegar ég heimsótti þig þegar ég
var unglingur og þú bjóst í
Colorado. Elskaði að hlusta á
þig tala um öll ævintýrin sem
þú hafðir upplifað og hlusta á
þig syngja hástöfum tregafull
ástarlög þar sem við keyrðum
um í fjöllunum. Ég elskaði það.
Ég er þakklát fyrir að hafa
hitt þig á föstudeginum áður en
þú kvaddir og ná að hlæja með
þér, knúsa þig og segja þér að
ég elskaði þig. Ég hefði þó líka
viljað að ég hefði náð að segja
hversu stolt ég var alltaf af þér
og af því að þú værir amma mín
Nanna
Hálfdánardóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku amma Nanna.
Við söknum þín mikið.
Þú varst alltaf svo góð við
okkur. Við elskuðm þig og
biðjum Guð að blessa þig.
Við þökkum Guði fyrir þig á
hverju kvöldi eins og við
báðum fyrir þér áður en þú
fórst, á hverju kvöldi.
Við elskum þig.
Magnús Pétur og
Kristófer.