Morgunblaðið - 12.04.2021, Side 16

16 UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 12. APRÍL 2021
Fyrir stuttu talaði
Guðmundur Ingi,
þingmaður Flokks
fólksins, úr ræðustól
þingsins um bág kjör
öryrkja og ellilífeyr-
isþega og benti t.d. á
að á skömmum tíma
hefðu laun alþingis-
manna hækkað um
250 þús. kr. eða svip-
aða upphæð og ellilíf-
eyrisþegar eiga að lifa af á mánuði.
Svarið sem þingmaðurinn fékk frá
fjármálaráðherra var á þá leið að
hvaðan ættu þeir peningar að koma
til hækkunar á kjörum þessa fólks
þegar ríkissjóður væri rekinn með
300 milljarða halla. Þvílíkt svar, og
vil ég í því sambandi vitna í blað
sem kom út fyrir rúmum tveimur
árum, þar sem segir að afskriftir
fjölskyldufyrirtækja sem Bjarni
fjármálaráðherra tengist séu um
130 milljarðar og hefði trúlega mátt
gera eitthvað við þá upphæð til
hagsbóta fyrir ellilífeyrisþega ef
þessi upphæð hefði skilað sér á
heiðarlegan hátt. Og ósvífnin er
ekki öll þegar tillit er tekið til að
hækkanir ellilífeyris hafa hvorki
haldið í við almenna launaþróun né
hækkanir lágmarkslauna á valda-
tíma ríkisstjórnarinnar og bítur
Bjarni fjármálaráðherra höfuðið af
skömminni með grein í Morgun-
blaðinu í mars sl.
Greinin í Mogga
Fyrirsögn greinarinnar var
„Fólkið sem ól okkur upp“. Já
Bjarni, fólkið sem ól ykkur upp og
lagði nótt við dag til að hjálpa til við
að þetta þjóðfélag mætti vaxa og
dafna og hefur vel til tekist og bað
ekki um 36 stunda vinnuviku eða
minna heldur var skilað helst ekki
minna en 70-80 stunda vinnuviku.
Enginn vældi en margir bognuðu í
baki og blóð spratt fram undan
nöglum og þetta er þakklætið,
Bjarni fjármálaráðherra, þú kannt
ekki að skammast þín. Ellilífeyris-
þegar sem lakast hafa það eru með
strípaðar tryggingabætur innan við
300 þús. á mán. eða u.þ.b. tíu sinn-
um lægri laun en þú sjálfur. Þetta
fólk þarf að hafa að lágmarki án
skatts 350 þús. kr. á mán. ef það á
að komast sæmilega af og er þó
enginn afgangur. Nú veit ég að
margir ellilífeyrisþegar hafa það
sæmilegt og er það vel og á ég þar
við fólkið sem er með háar
greiðslur úr lífeyrissjóðum þótt
tryggingabætur hafi þá skerst. En
með berar trygginga-
bætur innan við kr. 300
þús. á mán. og lítið sem
ekkert úr lífeyrissjóði
og e.t.v. helming í
húsaleigu sér hver
heilvita maður að
dæmið gengur alls ekki
upp og fólk lifir ekki
sómasamlegu lífi, langt
í frá. Þú ert það slótt-
ugur, Bjarni, í grein
þinni að minnast bara á
það fólk sem hefur það
sæmilegt en minnist
ekki á þá sem lepja dauðann úr
skel. Það er ekki mikill vandi að
lagfæra kjör þessa fólks sem svo
illa stendur; allt sem þarf er að fara
í skattaskýrslur þar sem á að
standa svart á hvítu hvernig þetta
fólk hefur það og hvar úrræða er
þörf en þú virðist ekki hafa áhuga á
slíku.
Inngangurinn
Í innganginum að grein þinni í
Morgunblaðinu segir: „Frá því
Sjálfstæðisflokkurinn tók að nýju
sæti í ríkisstjórn árið 2013 höfum
við unnið markvisst að bættum
kjörum allra með því að nýta kraft-
mikið hagvaxtarskeið með því að
standa með tekjulágum. Þetta sýnir
sagan.“ Þvílík öfugmæli og þetta er
sagt án kinnroða. Að lokum vil ég
vitna í ágæta sjálfstæðiskonu, fv.
formann Hvatar, Maríu E. Ingva-
dóttur, þar sem hún segir í grein: „Í
stefnu Sjálfstæðisflokksins stendur
að hver maður skuli geta lifað af
launum sínum með sæmd.“ Enn
fremur sagði hinn virti rithöfundur
með meiru, Ólafur Jóhann: „Það
eru forréttindi að þurfa ekki að
hafa áhyggjur af peningum.“
Ég veit, Bjarni fjármálaráðherra,
að það þýðir ekki að segja þér að
skammast þín því þú kannt það
ekki. Svo mörg eru þau orð og virð-
ist heldur ekki sem formaður Sjálf-
stæðisflokksins viti hvað stendur í
stefnuskrá flokksins.
Dæmafá fram-
koma Bjarna
fjármálaráðherra
Eftir Hjörleif
Hallgríms
Hjörleifur Hallgríms
» Á sama tíma og
Bjarni fjármálaráð-
herra stendur að af-
skriftum tuga milljarða
hjá fjölskyldufyrir-
tækjum eins og fréttir
herma eiga þúsundir í
basli.
Höfundur er eldri borgari
á Akureyri.
HURÐIR
Tunguháls 10, 110 Reykjavík, sími 567 3440, vagnar@vagnar.is, vagnar.is
• Stuttur afhendingartími
• Hágæða íslensk
framleiðsla
• Val um fjölda lita í
RAL-litakerfinu
• Vindstyrktar hurðir
Bílskúrs- og iðnaðarhurðir
Iðnaðarhurðir
Iðnaðarhurðir með gönguhurð
Bílskúrshurðir
Hurðir í trékarma
Tvískiptar hurðir
Smíðað eftir máli
Fyrsta flokks þjónusta og ráðgjöf
Alþjóða- og milli-
ríkjasamningar eru
töfraorð nútímastjórn-
mála og -samskipta. Í
flestum tilfellum rýra
þessir samningar sjálf-
stæði og sjálfsákvörð-
unarrétt þeirra aðila –
þjóða – sem innleiða
þá; iðulega svo mjög,
að samningarnir eru
ekki til lengdar litið
hagkvæmir ýmsum þeim, sem að
þeim standa. Þetta getur stafað af
breytingum, sem gerðar hafa verið
og raska upphafsforsemdum þess,
að gengist var undir samninginn.
Þetta á við um til dæmis EES-
samninginn, sem hefur breyst
gífurlega frá því að Íslendingar
gerðust aðilar að honum. Einnig
geta samningar í raun úrelst, eins á
við um til dæmis mannréttinda-
sáttmála SÞ og ESB, en þeir voru
gerðir um miðja síðustu öld og þá á
tímum, sem eru allt aðrir en nú
ríkja
EES-samningurinn
Við gengumst undir ákvæði
EES-samningsins árið 1993. Hann
var okkur nokkuð hagkvæmur
framan af á meðan hann snerist
sem næst einungis um viðskipti. En
í honum voru – og eru – ákvæði um
fullgildingu viðbóta, sem viðsemj-
andinn, ESB, Evrópusambandið,
getur sett á án nokkurs raunveru-
legs samráðs og sent okkur á hönd
til upptöku í íslenska löggjöf.
Reyndar er gert ráð fyrir því, að
unnt sé að hafna slíkum boðum, en
afar lítið, sem næst ekki neitt, er
um það, að slíkt sé gert. Viðbæturn-
ar renna í gegnum Alþingi, þar sem
þingmennirnir; þeir, sem eiga að
vera vörslumenn umbjóðenda sinna,
þegna þjóðarinnar, hafa sætt sig við
að vera aumlegir stimplarar á veg-
um erlendra ráðskara, sem leggja á
kvaðir og skyldur, sem lítið hafa að
gera með íslenska hagsmuni eða ís-
lenskan raunveruleika.
Eitt nýjasta og hrapallegasta
dæmið er hinir svonefndu „orku-
pakkar“ númer 1, 2 og 3. Tveir hin-
ir fyrstu runnu í gegn
á þess að nokkur telj-
andi umræða ætti sér
stað. Enginn vaknaði á
meðal „stimplaranna“.
Þeir bara bugtuðu sig
og ýttu á já-hnappinn.
Loks rumskuðu sumir,
þegar kom að pakka 3.
Andmælendur héldu
uppi andófi og fengu
lítt þvegnar skammir
fyrir. Skoðanakannanir
sýndu, að mikill meiri-
hluti þjóðarinnar var andvígur inn-
leiðingu pakkans. Þrátt fyrir and-
stæðan vilja umbjóðenda sinna,
þegnanna, nýttu stimplararnir
meirihluta sinn og hleyptu málinu í
gegn sem „ályktun“, sem þurfti
ekki undirskrift forseta, sem því
hafði ekki tök að meta stöðuna í
ljósi þjóðarviljans.
Þeir gátu ekki annað, sögðu
spekingar stimplaranna. Gátu ekki
annað! Víst gátu þeir annað. Þeir
gátu sýnt hug og dug. Þeir gátu
metið hagkvæmni. Þeir gátu
ígrundað það, hvaða erindi orku-
pakkinn – og orkupakkarnir – ættu
inn í íslenskar kringumstæður. Þeir
gátu tekið sjálfstæðar ákvarðanir.
Þeir gátu nýtt sér höfnunar-
ákvæðið. En ekkert af þessu gerðu
þeir. Þeir „gátu ekki gert annað“ en
að beygja sig bljúgir fyrir erlendu
valdboði. Það er sannarlega hug-
umstórt – eða hitt þó heldur!
Schengen
Og svo er það Schengen. Þar
gerðist Ísland aðili árið 2001. Einn-
ig þetta leit vel út í fyrstu: frjáls för
fólks um gildissvæðið; hægt að
skreppa fyrirhafnarlítið í ferðir til
landa innan þess til þess að versla
og/eða skemmta sér. Ljósrauður
draumur orðinn að veruleika. Eft-
irleikurinn gleymdist, en kom brátt
í ljós – og hann ekki ljósrauður
heldur nokkuð dökkur og úlfúð-
ugur.
Við gerðumst landamæraútverðir
ESB í vestri. Lítil þjóð sem tók á
sig þungar skyldur vegabréfaeftir-
lits með fleiru og ýmiss konar úr-
vinnslu. Úr austri varð hins vegar
engin hindrun. Opin landamæri.
Hver sem var, sem kom frá hinu
evrópska Schengen-svæði, gat, ef
hann eða hún átti fyrir farmiðanum,
stigið upp í flugvél eða á skipsfjöl,
og komið hér; gengið frá borði og
inn í landið; farið um það frjáls og
eftirlitslaust. Flestir dáindisfólk. En
ekki nærri allir. Það er misjafn
sauður í mörgu fé, sögðu hinir
gömlu og reyndu, en reynsla er
ekki í hávegum höfð í hinum „upp-
lýsta“ nýfrjálshyggjusamtíma. Af
því súpa menn nú seyðið í fimmtán
glæpahópum að sögn lögreglu-
yfirvalda! Í tveimur gengja-
morðum – og ef vill fleiri! Í ráns-
mönnum, sem gripnir eru á leið úr
landi með ránsfeng sinn! Í ómæld-
um kostnaði vegna uppihalds og
málsmeðferðar „hælisleitenda“! Í
fjölda „flóttamanna“ sem eru hýst-
ir, klæddir og fæddir á kostnað al-
mennra skattgreiðenda þessa lands!
Væri ekki nær að nýta fé, tíma
og orku í annað gagnlegra þjóðinni
á krepputímum faraldurs?
Að lokum
Er ekki nóg komið af undir-
lægjuskap við gjarnan úrelta og/eða
iðulega skaðlega og niðurlægjandi
samninga, sem ræna þjóðina sjálf-
stæði, ráðamenn frumkvæði og
valdi og stofnanir vilja og getu til
þess að standa vörð um hagsmuni
og öryggi þjóðarinnar; þegnanna,
sem byggja þetta land; þeirra, sem
veita umboðið, greiða skattana og
eiga kröfu til þess, að hagur þeirra
sé tryggður, en honum ekki varpað
fyrir róða með lágkúrulegri þjónk-
un við erlend yfirvöld?
Er ekki tími til kominn, að þjóðin
endurheimti það sjálfstæði, sem
hún öðlaðist með harðri baráttu á
síðustu öld og verði aftur fullvalda;
taki ákvarðanir í samræmi við eigin
hag og almannavilja, en lúti ekki í
aumlegri undirgefni fyrirmælum út-
lendra pótintáta?
Undirlægjuháttur
Eftir Hauk
Ágústsson
»Er ekki tími til
kominn, að þjóðin
endurheimti sjálfstæði
sitt?
Haukur Ágústsson
Höfundur er fv. kennari.
ÞÚ FINNUR ALLT Á FINNA.IS
ÞARFTU
AÐ LÁTA
GERA VIÐ?
Um 3000
þjónustufyrirtæki
eru á skrá hjá
finna.is