Morgunblaðið - 10.04.2021, Blaðsíða 4

Karítas Ríkharðsdóttir
karitas@mbl.is
Þ
etta gekk vel eftir fyrstu fimm
dagana,“ sagði Karín og hló.
Hún kveðst hafa verið mjög
sjóveik til að byrja með.
„Ég var góð fyrsta sólarhringinn,
svo fór svolítið að versna veðrið og við
fórum í var rétt fyrir utan Keflavík.
Svo þegar við fórum að sigla aftur út
og um leið og við fórum að vinna aftur í
vinnslunni varð ég mjög sjóveik,“ segir
Karín. Hún segir það að vera í stöð-
ugum veltingi vera eitthvað sem þarf
að venjast, hvað þá þegar veðrið er
verra og veltingurinn mikill.
Eina reynslan sem Karín hafði fyrir
af fiskvinnslu var sumarstarf eitt sum-
arið í Haustaki. „Það er allt öðruvísi en
þessi vinna, þar var ég að raða fisk-
hausum á þurrkugrindur. Ég hafði
aldrei áður unnið svona fiskvinnslu þar
sem ferskt hráefni er unnið og fryst
eins og úti á sjó.“ Karín var ekki lengi
að bæta úr reynsluleysi sínu.
„Ég snyrti og pakkaði og vann í lest-
inni, ég hjálpaði líka á flökunarvélinni
og að flokka fiskinn eftir tegundum.“
Það má því segja að Karín hafi kynnst
flestum hliðum vinnslunnar um borð.
„Ég var rosalega heppin með það,
ég held að það sé alls ekki sjálfsagt að
fá að kynnast mismunandi verkefnum
á fyrsta túr, ég var heppin að fá að
prófa fjölbreytt störf um borð.“ Karín
segir vaktirnar hafa verið fljótari að
líða þegar breytt var til og vaktin brot-
in upp með mismunandi verkum.
Fékk tækifæri með
stuttum fyrirvara
Hvernig datt þér í hug að fara á sjó-
inn?
„Þetta hefur alltaf blundað í mér. Ég
á tvær eldri systur sem hafa farið á sjó
og þaðan kemur hugmyndin að því að
þetta gæti verið eitthvað sem ég myndi
vilja gera.
En ég hef alltaf verið mjög sjóveik
þegar ég hef farið eitthvað á sjóinn. Svo
ræddum við pabbi þetta í kringum jól-
in, þá allt í einu fannst mér ég tilbúin til
að athuga hvort möguleiki væri á
plássi,“ svarar Karín.
„Svo kom tækifærið. Ég ákvað að
skella mér bara með nokkurra daga
fyrirvara, hugsaði að ég myndi ekkert
tapa á því.“ Faðir Karínar er Eiríkur
Óli Dagbjartsson, útgerðarstjóri hjá
Þorbirni í Grindavík.
Karín hafði ekki farið í Slysavarna-
skóla sjómanna áður en í túrinn var
haldið en er í björgunarsveitinni Þor-
birni og ýmis námskeið á vegum henn-
ar hafa gagnast.
Í áhöfn á Tómasi eru 26 manns, 10 á
hvorri vakt, skipstjóri, stýrimaður, þrír
vélstjórar og kokkur. Túrinn sem Kar-
ín fór var 22 dagar og veiddu þau mest
af ufsa, þorski og karfa. Karín var eina
konan um borð þegar hún fór á sjóinn
og var í sér klefa.
„Aðbúnaðurinn var rosalega góður,“
segir Karín. „Ég var rosalega heppin
og gott að vera með eigið klósett og al-
veg eigin klefa, það eru forréttindi í
þessum bransa, að geta verið bara al-
veg út af fyrir sig. Öll aðstaða um borð
var mjög flott.
Ég hef ekki neitt beint til saman-
burðar, en hef séð og heyrt af öðrum
skipum og veit hve heppin ég er með
aðstöðu.“
Laust við allt rugl
Karín telur sig heppna með starfsanda
og viðmót sem henni var mætt með.
ann aftur á sjó. Mig langaði meira að
hoppa út í heldur en að vera um borð.
Svo þegar á leið áttaði ég mig á því að
það var ótrúlega gaman, mikið fiskerí
og við vorum á fullu í vinnslunni, á fullu
að snyrta. Að hlusta á góða tónlist eða
gott hlaðvarp, og bara ótrúlega gaman.
Það var það sem kom mér mest á
óvart. Ég bjóst ekki við því að ég
myndi einhvern tímann segja það um
að vera á sjó,“ segir Karín um reynsl-
una.
Getur þú hugsað þér að fara aftur?
„Ég er alveg með það opið. Ég var
spurð hvort það mætti hringja í mig
aftur ef það vantaði. Ég gat auðvitað
ekki sagt nei. Það eru auðvitað bara
forréttindi að fá pláss á svona skipi. Ég
myndi alveg fara aftur en þetta er ekki
eitthvað sem ég ætla að leggja fyrir
mig.
Ég get alveg ímyndað mér að fara í
slysavarnaskólann og get stokkið til
hvenær sem er.“
Hún segir Slysavarnaskóla sjó-
manna vera spennandi kost.
„Þar sem ég er í björgunarstarfi, þá
væri það alveg frábært að geta aflað
frekari þekkingar og farið þangað líka.
Ég hef líka heyrt góða hluti um skól-
ann og strákarnir um borð tala vel um
hann og að það sé bara skemmtilegt.“
Sinnti Tupperware-sölu í pásum
Karín starfar alla jafnan sem sund-
laugavörður en einnig sinnir hún for-
föllum í grunnskólanum í Grindavík og
selur Tupperware-vörur. Hún gat út-
vegað afleysingar í sundlaugina en
Tupperware-sölunni sinnti hún á net-
inu á meðan hún var á sjónum. „Á milli
vakta skrifaði ég bara pöntunarblöð og
í pásunum mínum setti ég inn tilboð á
síðuna mína og svona.“
Erfiðast við að vera í burtu í lengri
tíma þótti Karín að geta ekki lagt
björgunarsveitinni sinni lið í þeim fjöl-
mörgu útköllum sem urðu á meðan
hún var á sjónum. „Það var búið að
vera mikið að gera hjá björgunar-
sveitum í nokkurn tíma. Á meðan ég
var á sjó var endalaust um að vera
hérna heima, það varð rafmagnsleysi
og hellingur af verkefnum hjá sveitinni.
Það var erfitt að fá öll útköllin en vera
bara föst úti á hafi og komast ekkert.“
Karín vonaðist til þess að missa þó
ekki af öllu sem um væri að vera í
landi.
„Við fórum á miðvikudegi þegar
skjálftahrinan hófst. Ég grínaðist með
það að gosið myndi bíða eftir okkur
þegar við kæmum heim. Við komum í
land á fimmtudagsmorgni og það byrj-
aði að gjósa á föstudagskvöldi.“
Karín hefur því meira eða minna
staðið vaktina á gossvæðinu síðan hún
kom í land.
Björgunarsveitarstörfin fara vel
með sjómennsku. Karín segir ekki hafa
komið til þess að hún hafi þurft að nýta
þjálfun sem hún hafði úr björg-
unarsveitarstörfunum en það sé klár-
lega kostur að kunna til dæmis skyndi-
hjálp, eitthvað sem vel gæti nýst á
sjónum.
Beint úr fyrsta
túrnum í björg-
unarstörf við
gosstöðvar
Karín Óla Eiríksdóttir fór nýlega í sinn fyrsta túr á
frystitogaranum Tómasi Þorvaldssyni GK-10. Karín
er 20 ára Grindavíkurmær og björgunarsveitarkona
sem segir frá upplifun sinni af fyrsta túrnum á sjó
og hvað kom sér á óvart.
Karín snyrti, pakkaði, flokkaði og haus-
aði um borð og fanst vaktin fljót að líða.
Karín Óla fór beint í útkall hjá
björgunarsveitinni Þorbirni
eftir að hún kom í land.
Karín segir það hafa mest komið sér á
óvart hversu skemmtilegt var á sjónum.
það var ekkert sem sjokkeraði mig.
Ég var mjög heppin.
Það sem kom mér í rauninni mest á
óvart varðandi túrinn er hversu
skemmtilegt mér fannst.“
„Langaði frekar að hoppa
út í en að vera um borð“
„Ef þú hefðir spurt mig á degi þrjú,
hefði ég ekki ætlað mér nokkurn tím-
„Stemningin um borð var góð. Ég
lenti á skemmtilegri vakt, hressir
strákar, tveir voru nálægt mér í aldri
og annar sem ég þekkti fyrir héðan úr
Grindavík. Þetta var alveg laust við
allt svona rugl. Maður hafði kannski
ákveðna ímynd um sjómennsku og
kannski alveg smeyk við að vera kona
á sjó, maður hafði heyrt ýmislegt, en
ég var ótrúlega ánægð með túrinn og
4 MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 10. APRÍL 2021