Morgunblaðið - 23.04.2021, Síða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 23. APRÍL 2021
✝
Reynir Ásberg
Níelsson var
fæddur í Borgarnesi
26. apríl 1931. Hann
lést 12. apríl 2021 í
Brákarhlíð Borg-
arnesi. Hann var
sonur Níelsar
Guðnasonar frá
Valshamri og Ólafíu
Sigurðardóttur frá
Urriðaá. Á öðru ári
fór hann í fóstur til
hjónanna á Hreðavatni, þeirra
Kristjáns Gestssonar og Sig-
urlaugar Daníelsdóttur og ólst
þar upp. Albróðir Reynis var Odd-
freyr Ásberg (látinn). Systkini
Reynis föðurmegin; Indriði,
Guðný Kristrún, Sigríður Ingi-
björg, Guðríður Elísabet, Sesselja
Soffía og Magnús Sveinsson (fóst-
urbróðir). Þau eru öll látin. Systk-
ini Reynis móðurmegin; Þórður,
Sigþór (látinn) og Guðríður. Upp-
eldisbræður Reynis voru; Daníel,
Gestur, Ingimundur, Haukur,
Magnús og Þórður. Þeir eru allir
látnir.
Sara Fanney. 4) Heiðar, unnusta
Snædís Arnardóttir. Sigurlaug, f.
1964 (d. 2008), giftist Sturlu Gunn-
ari Eðvarðssyni. Þeirra börn eru; 1)
Erla María, maki Jónas Guðni Sæv-
arsson, börn: Sigurlaug Eva, Stein-
unn Kara og Jónas Adrian. 2)
Svava Rún í sambúð með Jóhanni
S. Traustasyni, sonur þeirra er
Dagur Sturla. Þorleifur J. Ásberg,
f. 1971, í sambúð með Guðbjörgu
Hjaltadóttur börn þeirra eru 1)
Hjalti Ásberg,í sambúð með
Söndru Liv Sigurðardóttur, og 2)
Elín Rut. Karl L. Ásberg, f. 1975,
kvæntur Ainu R Ásberg. Dætur
þeirra 1) Lydía Alexandra og 2)
Karoline Othelie.
Árið 2000 hóf Reynir sambúð
með Fríði Pétursdóttur, d. 2020.
Fríður átti 6 börn og fjölda barna-
barna. Þau áttu 20 mjög góð ár
saman.
Reynir Ásberg hóf nám í raf-
virkjun við Iðnskólann í Reykjavík
og starfaði samhliða námi hjá
meisturum sínum þeim Johan
Rönning og Haraldi Á. Bjarnasyni.
Reynir lauk sveinsprófi 1954, eftir
sveinspróf stundaði hann nám í vél-
fræði í rafmagnsdeild Vélskólans í
Reykjavík. Hann öðlaðist meist-
araréttindi í rafvirkjun og fékk lög-
gildingu 1955. Reynir starfaði hjá
Rafmagnsverkstæði SÍS 1954-1956.
Árið 1956 hóf hann rekstur eigin
fyrirtækis, Rafblik í Borgarnesi,
til 2001. Árin 1969-1970 kenndi
hann jafnframt við Iðnskólann í
Borgarnesi og Vélskóla Íslands.
Árið 1976 kenndi hann við Fjöl-
brautaskólann í Breiðholti. Hann
var í stjórn Iðnaðarmannafélags
Borgarness 1957-1960. Var í
stjórn Landssambands íslenskra
rafverktaka 1969-1976.
Reynir Ásberg kom að stofnun
Samtaka rafverktaka á Vest-
urlandi 1970 og gegndi þar m.a.
formennsku. Hann var í stjórn
LÍR (Landssambands íslenskra
rafverktaka) í fjölda ára.
Hann tók þátt í rafvæðingu
sveita og íbúðahúsa bæði í Mýra-
og Borgarfjarðasýslu og eins þeg-
ar hann starfaði hjá SÍS og Jó-
hanni Rönning var hann sendur á
Suðurland allt til Víkur í Mýrdal
og norður til Skagafjarðar.
Útför Reynis Ásberg fer fram
frá Borgarneskirkju 23. apríl
2021 kl. 13 að viðstaddri nánustu
fjölskyldu. Vegna aðstæðna í sam-
félaginu verða takmarkanir í at-
höfnina en henni verður streymt á
slóðinni:
https://www.youtube.com/
watch?v=B0VLKx_GY-Y
Stytt slóð:
https://tinyurl.com/k8243c5k
Steymishlekk má líka finna á:
https://www.mbl.is/andlat
Reynir kvæntist
Karólínu Rut Valdi-
marsdóttur frá
Skjaldartröð, þau
skildu. Börn þeirra
eru; Kristján Ás-
berg, f. 1955, kvænt-
ist Sigríði Júlíus-
dóttur (látin), seinni
kona Jakobina
Reynisson. Þórdís
Mjöll, f. 1960, fyrri
sambýlismaður var
Jónmundur Ólason, þeirra börn
eru 1) Margrét, hennar synir eru;
Oddfreyr Ágúst, Jón Guðni og Ás-
berg Júl. 2) Reynir Ásberg, maki
Eygló Gunnlaugsdóttir, þeirra
börn eru Sigrún Sunna og Arnór
Níels. 3) Laufey Oddný, hennar
synir eru Jómundur Atli og Óðinn
Þór. Þórdís, í sambúð með Gísla J.
Jósepssyni. Kristín G. Björk, f.
1962, gift Kristóbert Óla Heið-
arssyni, þeirra börn eru 1) Víví, 2)
Tanja, maki Egill Gunnarsson,
þeirra sonur er Elías Egill, 3)
Telma, maki Jón Ísak Jóhann-
esson, dætur: Halldóra Líf og
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð, leiddu mig,
og lýstu mér um ævistig.
Ég reika oft á rangri leið,
sú rétta virðist aldrei greið.
Ég geri margt sem miður fer,
og man svo sjaldan eftir þér.
Sú ein er bæn í brjósti mér,
ég betur kunni þjóna þér.
Því veit mér feta veginn þinn
og verðir þú æ Drottinn minn.
(Pétur Þórarinsson)
Elsku pabbi minn, takk fyrir
allt. Það eru forréttindi að hafa átt
þig að í öll þessi ár, alltaf til staðar,
tilbúinn að hlusta og spjalla og
hjálpa til ef aðstoðar var þörf.
Það vantaði bara 14 daga í 90
ára afmælið þitt en lífið er stund-
um skrítið því þú kvaddir okkur
12. apríl, á dánardegi Sigurlaugar
systur. Við fjölskyldan höfum ver-
ið að rifja upp margar góðar minn-
ingar um þig, þá sérstaklega eftir
að þú fluttir í Laugarás til Fríðar.
Margar eru þær frá því þið komuð
í bústaðinn til okkar. Þær minn-
ingar verða vel varðveittar. Margt
kemur upp í hugann; hann Heiðar
minn segir alltaf „hann afi er snill-
ingur“, það segir allt sem segja
þarf.
Við fjölskyldan óskum þér góðr-
ar ferðar í sumarlandið, þar verða
nú fagnaðarfundir.
Elska þig ávallt pabbi minn.
Þín dóttir,
Kristín og fjölskylda.
Ekki grunaði mig það þegar við
Rut heimsóttum þig í byrjun febr-
úar síðastliðins að það yrði okkar
síðasta spjall, en enginn veit sína
ævi þó svo ljóst væri að komið
væri fram í síðari hálfleik af þinni
ævi.
Við hittumst fyrst fyrir liðlega
20 árum þegar þú fluttir í Laug-
argerðið til hennar móður minn-
ar, búskapur sem entist meðan
bæði lifðu. Það var ekki asanum
eða óþolinmæðinni fyrir að fara
hjá þér, rólyndur og lá lágt rómur
en fastur fyrir þegar því var að
skipta og fylginn þér. Saman átt-
uð þið góð ár, fyrst í Laugargerði
þar sem þú komst þér upp að-
stöðu til að sinna hugðarefnum
þínum, rafvirkjun, sögugrúski og
myndasmíði svo fátt eitt sé nefnt
af því sem lá vel fyrir þér og þú
stundaðir meðan heilsa leyfði.
Síðustu árin í Sóltúni 29 á Selfossi
og enn með hugann við hugðar-
efni þín þótt heilsan væri farin að
bila nokkuð. Mikið naut ég þess
að heyra þig rifja upp liðna tíma,
segja sögur eða rifja upp atvik frá
starfsferli þínum, námsárum í
Reykjavík og hvernig æxlaðist að
þú settist að í Borgarnesi, fórst að
vinna fyrir Kaupfélagið, sinntir
uppsveitum og sífellt stækkandi
sumarhúsabyggð, annaðist út-
sendingu frá kirkjulegum athöfn-
um og lagðir m.a. rafmagn í þá
kirkju sem í dag hýsir útför þína.
Minni þitt var stórkostlegt og öll
smáatriði tínd fram til að fylla í
sögustundina. Saman ferðuðust
þið mikið meðan heilsan leyfði, þú
ókst þínum húsbíl þvers og kruss
um landið og varst vel heima á
flestum þeim stöðum sem komuð
þið á. Einnig erlendis en nokkrar
ferðir fóruð þið saman, og gaman
að heyra þig rifja þær upp. Nú að
leiðarlokum veit ég að ég tala fyr-
ir munn allra systkina minna þeg-
ar við þökkum þér fyrir allt það
sem þú gerðir og gafst okkur.
Tryggð þína við móður okkar sem
var einstök og þakkarverð, en við
litum alltaf svo á að þú værir einn
af okkar fjölskyldu, trúr og heill.
Fjölskyldu þinni allri sendum við
samúðarkveðjur.
Pétur Hjaltason.
Jæja elsku afi.
Lánsöm var ég að eiga þig í 35
ár.
Við áttum okkar stundir, sam-
ræður og deildum aprílmánuði
saman. Alla tíð hefur mér þótt
mjög vænt um það.
Dagavalið var ekkert skrítið
þegar þú kvaddir eftir skilaboðin
sem ég sendi þér á afmælisdaginn
minn. Og hvað gerðir þú prakk-
arinn þinn? Þér líkt. Og kvöldið
sem þú fórst. Við erum sönnun
þess að það þarf ekki síma eða
hitting til þess að tala saman.
Bestu æskuminningarnar þeg-
ar þú mættir síðastur allra í af-
mælisafganga eftir vinnu uppi í
sveit. Faðmurinn þinn mýkri og
hlýrri fyrir vikið og gjafirnar
framandi.
Ég var svo lánsöm að eiga ann-
að heimili hjá þér á grunnskóla-
árunum. Dýrmætar stundir. Þú
kenndir mér að svara með vel
völdum orðum frá þér í símann
þegar símamaður bæjarins sem
hringdi alltaf á sama tíma hringdi.
Það fannst mér sniðugt og hafði
mikið gaman af að slá hann út af
laginu. Við gátum nú skemmt
okkur yfir því ég, þú og Karl.
Ekki rakstu mig úr bílskúrnum
í ofnagerðinni. Forvitna ég vissi
ekkert meira spennandi en kjall-
arann og bílskúrinn þegar ég sat
ekki í gluggakistunni eða tröpp-
unum að læra. Ég sett inn í málin
og fulla vinnu. Þarna fékk ég sam-
veru og lífskennslu kauplaust,
handviss um að þú malaðir gull
fyrir vikið.
Þú varst svo frábær kennari
enda lá það beinast við fyrir þér
eftir að hafa starfað sem slíkur.
Jarðfræði- og geimvísinda-
áhugann hef ég líka eftir fróð-
leiksstundir yfir kaffibollanum í
eldhúsinu á K4. Við tvö ein að
spjalla. Þú kennarinn, ég nem-
andinn.
Ég hló tröllahlátri þegar eld-
gosið í Geldingadölum byrjaði.
Vinsælasta sagan af mér gerðist
nefnilega á K4 þegar ég byrjaði
að lesa. Gat engan veginn lært
hæglestur og sjónin bætti stund-
um við stöfum í byrjun orða. Eitt
skiptið gaf ég mig ekki þegar orð-
ið eldgos bar upp og ég las upp-
hátt geldgos. Frábært nýyrði.
Vissi að það var ekki til, og þú afi
minn myndir líklega ekki sam-
þykkja það enda mikið í mun að
tala og rita rétt mál. En mér
fannst ég vera að finna upp eitt-
hvað stórmerkilegt. Fannst því
ekkert gaman þegar allir hlógu
bara, hvað þá þegar ég átti að leið-
rétta það. Við systkinin og
mamma höfum oft skemmt okkur
yfir þessu og nú strákarnir mínir
við mikla kátínu. Eitthvað hafði
ég fyrir mér greinilega. Nú
muntu heyra til mín að handan
tuða sömu rulluna og þú þegar há-
skólagengið fólk í íslensku getur
ekki farið með rétt mál. Ég hugsa
alltaf til þín í þeim aðstæðum og
mun gera áfram.
Þú varst svo hreinn og beinn.
Maður fárra vel valdra orða.
Stóru orðin í þögninni og svip-
brigðunum, áherslan í því þegar
þú siðaðir mig til. Ég fékk að vita
það ef ég var að gera vitleysu og
kann mest að meta það í fari fólks.
Þetta vissir þú. Samt hljóp ég á
alla veggina fyrst bara af því ég
varð að staðfesta sannleikann í
visku þinni fyrir sjálfa mig.
Ég missti svo mikið þegar þið
feðgar fóruð úr Borgarnesi. Eng-
inn að hrista mig til þegar ég tók
snögga hliðarbeygju í vinavali eða
lífinu. Það var því virkilega góð
stund sem við áttum í síðasta sinn.
Ég og þú, gamla K4-teymið. Takk
fyrir allt afi. Ég er full þakklætis
fyrir okkar tíma saman.
Þín
Laufey Oddný.
Reynir Ásberg
Níelsson
- Fleiri minningargreinar
um Reyni Ásberg Níels-
son bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
✝
Árný Sigurlína
Ragnarsdóttir
var fædd á
Hvammsbrekku í
Staðarhreppi 13.
október 1933. Hún
lést á Heilbrigðis-
stofnun Norður-
lands á Sauðár-
króki þann 5. apríl
2021.
Foreldrar henn-
ar voru Gísli Ragn-
ar Magnússon, f. 30.5. 1896, d.
02.12. 1974, og Sigurlína Jó-
hanna Sigurðardóttir, f. 25.10.
1902, d. 31.12. 1993.
Systkini Árnýjar voru Ragn-
heiður María, Magnús, Sigurður
Magnús og Klara Elísabet, öll
látin.
Þann 28. desember 1954 gift-
ist Árný eiginmanni sínum, Ás-
grími Ásgrímssyni, f. 22.06.
1932, d. 18.04. 2019. Foreldrar
hans voru Ásgrímur Árnason, f.
30.09. 1896, d. 18.01. 1933, og
Sigríður Sigurlína Árnadóttir, f.
07.04. 1905, d. 21.05. 1985. Fóst-
urfaðir hans var Leó Jónasson, f.
28.03. 1904, d. 05.01. 1998.
Börn Árnýjar og Ásgríms eru
fjögur: 1) Sigurður Leó, f. 11.11.
maki Guðmundur Örn Jensson,
f. 28.05. 1966. Börn þeirra eru a)
Páll Árni, f. 1986. b) Íris Erna, f.
1992. c) Jens Berg, f. 1997.
Barnabörnin eru fjögur.
Árný var fædd á Hvamms-
brekku í Staðarhreppi. Á ung-
lingsárum flutti hún með for-
eldrum sínum og systkinum að
Bergstöðum í Skarðshreppi.
Átján ára fór Árný til Keflavíkur
til móðurbróður síns, aðstoðaði
þar við heimilið og passaði
frænku sína, Sigrúnu. Flutti Sig-
rún með Árnýju að Bergstöðum
og ólst þar upp til 12 ára aldurs.
Árný flutti síðar með eiginmanni
sínum á Malland á Skaga, hófu
þau búskap og eignuðust fjögur
börn. Byggðu upp myndarlegt
sauðfjárbú og gekk Árný í öll bú-
störf með manni sínum. Hún tók
á móti veiðifólki í mörg ár. Árný
gekk í kvenfélag Skefilsstaðar-
hrepps, var formaður þess um
tíma. Kvenfélagið kom að bygg-
ingu félagsheimilisins Skagasels
og var hún þar húsvörður. Árný
var virk í félagslífi, var í hjóna-
og paraklúbbi Skagafjarðar.
Árný og Ásgrímur voru í Rökk-
urkórnum um árabil. Seinni ár
var Árný í sönghópi Félags eldri
borgara í Skagafirði. Þegar þau
hjónin hættu búskap fluttu þau á
Sauðárkrók, þar eyddi Árný síð-
ustu árum sínum.
Árný verður jarðsungin frá
Sauðárkrókskirkju í dag, 23.
apríl 2021, klukkan 14.
1954, maki Kristín
Guðbjörg Snæland,
f. 18.04. 1969. Barn
þeirra er a) Alma
Karen, f. 2002.
Börn Sigurðar Leós
frá fyrri sambönd-
um eru a) Þórdís
Eva, f. 1975. b)
Brynja, f. 1980. c)
Sigurbjörg, f. 1981.
d) Sigþór Smári, f.
1983. e) Guðrún
Sigurlína, f. 1986. Barnabörnin
eru tíu og eitt barnabarnabarn.
2) Ásgrímur Gísli, f. 17.03. 1958,
maki Gerður Guðjónsdóttir, f.
06.11. 1970. Börn þeirra eru a)
Ásgerður, f. 1997. b) Friðmey, f.
2004. Börn Gerðar frá fyrra
sambandi eru a) Amanda Ösp
Kolbeindóttir, f. 1992. b) Kol-
brún Ósk Kolbeinsdóttir, f. 1995.
Eiga þau eitt barnabarn. 3)
Helga Baldvina, f. 22.06. 1961,
maki Sigtryggur Snævar Sig-
tryggsson, f. 28.07. 1956. Börn
þeirra eru a) Árný, f. 1981. b)
Snævar Freyr, f. 1985. c) Arndís
Lára, f. 1994. Dóttir Sigtryggs
frá fyrra sambandi er a) Díanna
Rut, f. 1976. Barnabörnin eru
tíu. 4) Anna María, f. 24.07. 1965,
Ég er ekki alveg að trúa því
að ég eigi ekki eftir að heyra í
þér aftur en við vorum vanar að
heyra í hvor annarri á laugar-
dögum og það var spjallað um
heim og geim og oftar en ekki
heyrði ég í þér nokkrum sinnum
í viku en svona er nú lífið, við
vitum aldrei hvenær okkar tími
kemur en þinn tími kom og þú
fórst í draumalandið til pabba
sem beið eftir þér og nú eru þið
saman á ný. Það er svo margt
sem mig langar að segja en við
vorum alla tíð mjög nánar, átt-
um mjög lík áhugamál, hand-
vinnu, bakstur og tala nú ekki
um sönginn en það var eitt af
því sem þú hafðir dálæti af. Það
var mjög margt sem þú kenndir
mér eins og til dæmis að sauma
og prjóna, enda kom það sér vel
þegar ég fór að búa og eignaðist
börnin mín að ég gat saumað og
prjónað á þau föt. Þegar kom að
bakstri hringdi ég í mömmu og
fékk uppskrift hjá þér og en
þann dag í dag eru bakaðar
smákökurnar hennar mömmu
fyrir jólin og uppskriftarbókin
mín er full af uppskriftum frá
þér. Margar mínar hefðir eru
komnar frá þér enda hef ég oft
sagt að þetta og hitt þarf að
vera svona vegna þess að þetta
var svona hjá mömmu. Mikið
sem ég er þakklát fyrir þann
tíma sem við áttum saman og ég
á eftir að sakna þín, elsku
mamma mín. Minningar lifa í
hjörtum okkar. Hvíldu í friði,
elsku mamma.
Þótt móðir mín
sé nú aðeins minningin ein
mun ég ávallt minnast hennar
með glöðu geði
og dýpstu virðingu,
hugheilu þakklæti
og hjartans hlýju,
fyrir allt og allt.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Þín dóttir,
Anna María.
Amma. Elsku besta amma
mín, besta vinkona mín. Við viss-
um alltaf að þessi dagur kæmi.
En sama hvenær hann kæmi
vissi ég líka að ég yrði ekki
tilbúin. En þú varst komin vel á
88. aldursár og ég að verða fer-
tug. Að hafa ömmu sína í lífi
sínu í tæp 40 ár, það eru forrétt-
indi. Ég man eftir því frá því ég
var lítil stelpa, að kvíða þessum
degi, lífið án ömmu var óhugs-
andi, óbærilega sár hugsun. Hún
er það enn. Í dag er ég eldri og
þroskaðri, kann að vera þakklát
fyrir að hafa haft þig í 40 ár.
Óendanlega þakklát fyrir okkar
fallega og sterka samband.
Þakklát fyrir allar minningarn-
ar. Þakklát fyrir að börnin mín
fengu að kynnast langömmu
sinni svona vel. Þakklát fyrir
hvað þú varst alltaf hress. Þakk-
lát fyrir að þú kvaddir þetta líf
með reisn. Þakklát.
Það hafa verið gerðar fjöl-
margar rannsóknir á tengsla-
myndun ungbarna, hún er víst
mikilvæg. Það má með sanni
segja að samband okkar var lif-
andi sönnun þess að sú tengsla-
myndun er mikilvæg. Ég var hjá
ykkur afa mína fyrstu mánuði og
ár, og alla tíð áttum við ein-
staklega náið, sterkt, traust og
gott samband. Ég vildi helst allt-
af vera hjá ykkur, en þið bjugg-
uð langt frá mínu heimili. Sumr-
unum eyddi ég hjá ykkur í
sveitinni og eru þau mínar dýr-
mætustu æskuminningar. Síð-
ustu ár, þá enn langt á milli okk-
ar landfræðilega, heyrðumst við
í síma oft í viku. Spjallað var vel
og lengi. Helst vildi ég kíkja í
heimsókn sem oftast, en það
voru færri heimsóknirnar þetta
síðasta ár, skiljanlega. Ég fór þó
dagsferð til þín, bara ég ein,
núna í febrúar. Sátum í stofunni
þinni í nokkra klukkutíma og
spjölluðum. Við gátum alltaf
spjallað meira, þrátt fyrir að
hafa kannski átt klukkutíma-
spjall í símann daginn áður. Ég
hitti þig svo einn dag í mars, þá
þú orðin lasin. Þú varst samt þú
og gátum við vel spjallað, þú
varst með allt á hreinu. En þú
gast ekki gert allt sjálf. Ég vissi
að þú myndir ekki vilja vera
þannig lengi. Mig grunaði að ég
myndi ekki hitta þig aftur. Leið-
in heim var erfið. En sjálfstæðið
er mikilvægt, þú varst alla tíð
sjálfstæð og vildir sjá um þig
sjálf, ekki vera upp á aðra kom-
in. Ég veit því að þú kvaddir
þetta líf sátt, þú réðst ferðinni.
Við sem eftir erum getum ekki
annað en verið sátt með þér, þó
svo við syrgjum sannarlega, þá
eigum við svo mikið af minn-
ingum til að ylja okkur við og
vera þakklát fyrir. Ég veit þú
saknaðir líka afa, nú eruð þið
sameinuð, elsku afi minn og
amma mín.
Þegar ég var lítil stelpa var
ég sannfærð um að þetta litla
lag væri um ykkur, og sann-
arlega langaði mig að fljúga til
ykkar og lenda á túninu heima á
Mallandi. Sá lendinguna mynd-
rænt fyrir mér þegar lagið var
sungið, geri það enn.
Afi minn og amma mín
úti á Bakka búa.
Þau eru mér svo þæg og fín,
þangað vil ég fljúga.
(Höf. ók.)
Takk fyrir allt sem þú gafst
mér elsku amma mín, sakna þín
alltaf.
Þín nafna,
Árný.
Elsku langamma okkar
Takk fyrir öll knúsin og sög-
urnar. Tímann á Mallandi. Fyrir
að leyfa okkur að veiða í vötn-
unum þínum og velja rekavið úr
fjörunni. Við höfum öll klifrað á
hnyðjunni í garðinum okkar
margoft.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson)
Knúsaðu langafa frá okkur.
Ásbjörg Nína, Ísak Nói
og Ýmir Míó.
Árný Sigurlína
Ragnarsdóttir
- Fleiri minningargreinar
um Árnýju Sigurlínu Ragn-
arsdóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.