Morgunblaðið - 29.04.2021, Side 45

MINNINGAR 45
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 29. APRÍL 2021
✝
Guðmundur S.
Steingrímsson
fæddist í Hafn-
arfirði 19. október
1929. Hann lést á
Hrafnistu í Hafn-
arfirði 16. apríl
2021.
Foreldrar hans
voru Hallgerður
Lára Andrésdóttir,
f. 10.11. 1888, d.
9.11. 1980, og
Steingrímur Steingrímsson, f.
30.9. 1884, d. 11.10. 1965. Systk-
ini Guðmundar sammæðra voru
Guðný Sæmundsdóttir, f.
23.4.1914, d. 29.5.1983, og Gísli
Ásmundur Sæmundsson, f. 11.3.
1918, d. 3.12. 1932. Alsystkini
Guðmundar voru Þuríður Stein-
grímsdóttir, f. 18.10. 1924, d.
2.10. 1999, og Helga Steingríms-
dóttir, f. 22.9. 1926, d. 5.5. 2016.
Guðmundur ólst upp í
Hafnarfirði, lengst af á Álfa-
skeiði 26.
Árið 1965 kvæntist Guð-
mundur Sesselju Unni Guð-
mundsdóttur, f. 29.3. 1930, d.
10.1. 2018. Þau skildu. Börn
þeirra eru 1) Kjartan Guð-
a) Unnar Þór, f. 27.8. 1981, unn-
usta hans er Erla Björg Krist-
jánsdóttir, f. 2.3. 1980. Dætur
hans eru Elísabet Helga, f.
15.12. 2008 og Lilja Rut, f. 5.3.
2011. b) Helga Línberg, f. 10.8.
1988, c) Guðmundur Marteinn, f.
11.12. 1991, d) Alexander, f.
30.10. 1993.
Árið 2001 kvæntist Guð-
mundur eftirlifandi eiginkonu
sinni, Helgu Dröfn Benedikts-
dóttur, f. 22.6. 1944.
Guðmundur starfaði lengst af
á skattstofu Reykjavíkur og
stundaði hljóðfæraleik í um 70
ár. Hann var á unglingsaldri
þegar hann kom fyrst fram með
hafnfirsku hljómsveitinni Ung-
um piltum. Hann varð síðar
landskunnur trommuleikari í
K.K. sextettnum og spilaði með
Hauki Morthens, Ragnari
Bjarnasyni, Borgarbandinu,
Tríói Guðmundar Ingólfssonar,
Tríói Björns Thoroddsen auk
fjölda annarra. Hann var einnig
þekktur sem Papa Jazz, lék með
fjölda djass- og danshljómsveita.
Hann naut virðingar fyrir tón-
list sína og framlag til íslenskrar
djassmenningar og hlaut fyrir
það ýmsar viðurkenningar. Árið
2018 var Guðmundur heiðraður
af Félagi íslenskra hljómlist-
armanna fyrir ævistarf sitt.
Útför Guðmundar fer fram
frá Bústaðakirkju í dag, 29. apr-
íl 2021, og hefst athöfnin kl. 13.
mundsson, f. 14.11.
1948. Börn hans
eru Magnús Rafn-
ar, f. 12.2. 1970, og
Ástríður Dóra, f.
13.6. 1974. Börn
hennar eru a)
Bjarni Geir, f. 7.2.
1994, b) Birna Sig-
ríður, f. 15.1. 2004.
2) Guðrún Guð-
mundsdóttir, f. 7.7.
1954. Börn hennar
eru: a) Unnar Miquel, f. 15.12.
1975, unnusta hans er Helena
Svava Jónsdóttir, b) Carmen
Lena, f. 7.11. 1978. Börn hennar
eru Tanya Rán, f. 2004, og Ísak
Breki, f. 2012. 3) Lára Guð-
mundsdóttir, f. 20.6. 1956. Börn
hennar eru: a) Dennis Halfdán,
f. 22.9. 1978 og b) Nína Þóra, f.
8.3.1996. 4) Steingrímur Guð-
mundsson, f. 4.1. 1958. Börn
hans eru: a) Steinn, f. 5.5. 1983,
eiginkona hans er Hanne Krage
Carlsen. Barn þeirra er Sindri
Jökull, f. 16.8. 2018, og b) Una
Ösp, f. 24.4. 1992. 5) Helga Guð-
mundsdóttir, f. 17.7. 1962, sam-
býlismaður hennar er Kristinn
Ingibergsson. Börn hennar eru:
Ég kynntist Guðmundi Stein-
grímssyni fyrst í Ósló, en þangað
höfðum við flogið til að taka þátt
í Heimsmóti lýðræðissinnaðrar
æsku og stúdenta í Helskinki
sumarið 1961. Ég í hópi kátra fé-
laga úr Æskulýðsfylkingunni.
Hann sem trommari í hljómsveit
Hauks Morthens, og var það
menningarframlag okkar Íslend-
inga til Heimsmótsins. Þarna
voru ýmsir djassmeistarar sem
seinna öðluðust heimsfrægð,
eins og Archie Shepp í banda-
rísku sveitinni og John Tchicai í
þeirri dönsku. Er mótinu lauk
var haldið til Leningrad, þar sem
hljómsveitin kom fram í sjón-
varpi og vakti bæði umtal og
hrifningu. Gaman væri að kanna
hvort því efni hafi verið haldið til
haga, en íslenska sjónvarpið hef-
ur varðveitt marga djassþætti
með Guðmundi Steingrímssyni
trommandi í hópi okkar bestu
djassleikara og sér í lagi vil ég
nefna Eins konar jass, þar sem
Gunnar Ormslev, Viðar Alfreðs-
son, Carl Möller og Árni Schev-
ing léku með Guðmundi. Hann
var flestum flinkari við að koma
djasstónlist að í sjónvarpi, út-
varpi og víðar. Því var því engin
furða að hann yrði sá möndull
sem allt snerist um er Jazzvakn-
ing var stofnuð í Hafnarfirði
1975, en hann vildi ekki vera í
forystu. Það voru ungu strák-
arnir, eins og Jónatan Garðars-
son, sem tóku slíkt að sér og er
Jónatan enn í stjórn. Þó kom að
því að Guðmundur tók að sér
vandasamasta hlutverkið í Jazz-
vakningu. Gerðist gjaldkeri þeg-
ar félagið rambaði á barmi gjal-
þrots og kom því á réttan kjöl.
„Eigum við ekki að halda styrkt-
artónleika strákar?“ spurði hann
oft og sat síðan við trommurnar
og nafni hans Ingólfsson við pí-
anóið og sviðið fullt af landsins
fínustu djassleikurum. Guð-
mundur stakk aldrei upp á sjálf-
um sér sem trommara er Jazz-
vakning fékk erlenda
heimsmeistara til að leika með
Íslendingum, en stóðst þó ekki
mátið þegar sjálfur meistari
Toots Thilemans kom til lands-
ins, einn með munnhörpuna og
gítarinn, og skipaði hrynsveitina
ásamt Guðmundi Ingólfssyni og
Árna Scheving.
Það voru margar eftirminni-
legar stundir yfir bókhaldinu eft-
ir Jazzvakningartónleika. Út-
krotuð umslög og minnismiðar
Guðmundar; en þegar upp var
staðið skeikaði aldrei krónu!
Árni Matthíasson tók að sér að
rita endurminningar Guðmund-
ar, Papa Jazz, er út komu 2009
og er merkt framlag til íslenskr-
ar djasssögu, sem Guðmundur
var samofinn allt frá því Gunnar
Ormslev flutti til Íslands 1946 og
tók að spila með Guðmundi og
fleirum í Hafnarfirði. Ég held
það megi fullyrða að Guðmundur
hafi verið fyrsti íslenski tromm-
arinn sem stóð á mörkum
swingsins og eftirstríðsdjassins.
Bein lína frá Jóhannesi Eggerts-
syni og Guðmundi R. Einarssyni
til nafna hans Steingrímssonar
og Guðjóns Inga Sigurðssonar
og síðan til Péturs Östlunds og
Alfreðs Alfreðssonar.
Guðmundur varð fyrir áhrif-
um úr ýmsum áttum, en eina
fyrirmynd átti hann sem stóð öll-
um öðrum ofar, trommarann
Buddy Rich. Þeir voru þó ólíkir
menn, Buddy grófur og ofsa-
fenginn í skapi, en Guðmundur
hvers manns hugljúfi og hjálp-
arhella. Jazzvakning sendir
börnum hans og eftirlifandi eig-
inkonu, Helgu D. Benediktsdótt-
ur, innilegar samúðarkveðjur.
Vernharður Linnet.
Síminn hringir. „Er æfing í
kvöld?“ Papa Jazz vissi vel að
það var æfing, en hann hringdi
oft til að stappa í okkur stálinu
og halda okkur við efnið. Við
sem æfðum saman vorum upp-
haflega í harmónikunámi hjá
Karli Jónatanssyni sem skipaði
okkur í sveit og gaf okkur nafnið
Smárinn, líklegast af því við vor-
um fjögur talsins og meirihlutinn
Kópavogsbúar. Þegar Karl
sleppti af okkur hendinni hafði
Papa komið til skjalanna og tók
við kefli leiðtogans. Við vorum
hrærð og feimin í fyrstu, að
þessi lifandi goðsögn nennti að
„hanga“ með okkur en við fund-
um það strax að hér var kominn
grundvöllur til frekara sam-
starfs. „Þið verðið „Combo“
Smári og spilum latin“ sagði
hann og glotti. Þetta kom líka
rækilega fram í taktinum hvar
sem hann kom honum fyrir.
Stundum var talið of hratt í og
þá stóð ekki á okkar manni að
bjóða upp á hraðan polka (þegar
við ætluðum að vera í ræl eða
vínarkruss) og þá var fjör. En
fjörið var ekkert minna í kaffi-
pásunni þar sem við nutum þess
að hlusta á sögur Papa Jazz
enda af nógu að taka. Oftast
sagði hann ævintýri úr „brans-
anum“ sem hann skreytti með
kímni, látbragði, grettum og
búkhljóðum sem gerðu sögurn-
ar enn betri. Stríðni, grín og
hlátur varð oft til þess að
drukkið var heldur meira af
kaffi en til stóð. Þetta varð þó
ekki til þess að draga úr okkur
þróttinn á tónlistarsviðinu. Papa
var mikill fagmaður og mjög
fylginn sér þegar honum fannst
að eitthvað mæti betur fara í
samspilinu og sagði þá gjarnan
af glettni: „Neiiiii, ég segi bara
svona – þið ráðið þessu auðvit-
að.“ Við gengum vasklega fram
undir forystu Papa Jazz og skil-
uðum því sem við ávallt ætl-
uðum okkur. Það er ekki síst
honum að þakka að okkur tókst
að gefa út hljómdisk sem varð-
veitir minninguna um þessa
gleði alla, ekki síst aukaefni frá
æfingum okkar við hljóðupptök-
ur. Þá brá hann oft á leik með
óborganlegum trommuspuna.
Við í Combo Smára spiluðum
með honum í síðasta sinn á 90
ára afmælinu hans sem var eft-
irminnilegt. Um leið og við
þökkum fyrir félagsskapinn og
leiðsögnina sendum við Helgu
konu hans og aðstandendum öll-
um innilegar samúðarkveðjur.
Fh. Combo Smára.
Eyrún, Guðný og Ólafur.
Guðmundur S.
Steingrímsson
✝
Ólafía Kristín
Sigurðardóttir
fæddist 11. mars
1957 í Reykjavík.
Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Norðurlands á
Sauðárkróki 16.
apríl 2021. For-
eldrar hennar voru
Þórunn Ragna
Tómasdóttir, f. 14.
ágúst 1938, d. 18.
mars 2000, og Sigurður St.
Björnsson, f. 28. nóvember 1936.
Alsystkini hennar voru Jón-
ína Guðrún Sigurðardóttir, f. 2.
júní 2958, og Björn Tómas Sig-
urðsson, f. 5. ágúst 1960. Sam-
mæðra var Rúnar Gunnarsson,
f. 2. nóvember 1966, d. 21. júní
2005. Samfeðra systur voru
Díana Linda Sigurðardóttir, f.
25. september 1971, og Mary
Björk Sigurðardóttir, f. 10. júní
1973.
Guðjón Ragnar Kemp, f. 22.
mars 1991, d. 5. júní 1991.
Ólafía Kristín, eða Lúlla eins
og hún var alltaf kölluð, bjó
fyrstu æviár sín í Reykjavík.
Hún fluttist síðan með fjöl-
skyldu sinni til Sauðárkróks
þegar Tómas Guðmundsson, afi
hennar, og Ólafía Guðbjörns-
dóttir, amma hennar, keyptu
Hótel Mælifell. Lúlla bjó á
Sauðárkróki til æviloka. Á
Sauðárkróki starfaði hún við
ýmis störf. Hún var dag-
mamma um margra ára bil.
Hún starfaði einnig hjá Kaup-
félagi Skagfirðinga, hjá Bún-
aðarbanka Íslands, Kaupþingi
banka og Arion banka. Síðustu
ár starfaði hún hjá Vélaverk-
stæði KS.
Útför Lúllu fer fram frá
Sauðárkrókskirkju í dag, 29.
apríl 2021, klukkan 14. Vegna
aðstæðna verða einungis nán-
asta fjölskylda og vinir við-
stödd. Streymt verður á slóð-
inni:
https://www.youtube.com/
watch?v=-hzQqQdkHb8
Streymishlekk verður hægt
að nálgast á:
https://www.mbl.is/andlat/
Ólafía giftist 2.
ágúst 1975 Lúðvík
R. Kemp, f. 22.
desember 1953.
Foreldrar hans
eru Friðgeir
Kemp, f. 29. apríl
1917, d. 2. sept-
ember 2007, og El-
ísabet G. Kemp, f.
4. mars 1929.
Börn Ólafíu og
Lúðvíks: 1) Sigrún
Elsa Kemp, f. 27. júlí 1974, d.
27. júlí 1974. 2) Sigurður
Kemp, f. 19. mars 1978, d. 20.
mars 1978. 3) Friðgeir Kemp, f.
28. mars 1978, búsettur í Hafn-
arfirði, maki Hulda Há-
konardóttir, f. 5. janúar 1980,
börn þeirra eru: Rósa Kristín
Kemp, f. 29. desember 2003,
Hákon Kemp, f. 5. júlí 2010, og
Lúðvík Kemp, f. 5. júlí 2010. 4)
Rúdolf Kemp, f. 1. desember
1986, d. 1. desember 1986. 5)
Mikið er sárt að sitja hér og
skrifa til þín okkar hinstu
kveðju. Þú varst einstök mann-
eskja sem gafst af þér svo
mikla umhyggju og kærleik.
Svo hjartahlý og góð að allir
tóku eftir sem þig hittu. Þótt
þú værir ekki há í loftinu þá
vafðir þú um okkur þínum risa-
stóru kærleiksörmum alla tíð.
Þú varst einstaklega barn-
góð. Þessa nutu börnin okkar
og vinir þeirra með óteljandi
skemmtilegum samverustund-
um og heimsóknum hjá Lúllu
ömmu og Lúlla afa á Sauðár-
króki. Allir voru alltaf vel-
komnir í heimsókn á Skagfirð-
ingabrautina til ykkar. Þegar
þangað var komið voru alltaf
uppbúin rúm, búið að kaupa
inn allar vörurnar úr Kaup-
félagi Skagfirðinga, baka kök-
ur og jólamatur í öll mál. Þetta
eru allt yndislegar minningar
sem við reynum að hlýja okkur
við.
Við hefðum viljað hafa þig
hjá okkur svo miklu lengur. Það
er ósanngjarnt að þú hafir ekki
fengið tækifæri til þess að vera
hér lengur og njóta lífsins og
horfa á barnabörnin vaxa úr
grasi. Takk fyrir allt sem þú
gafst okkur og ógleymanlegar
og góðar minningar.
Þú barðist eins og ljón við
krabbameinið í mörg ár. Flest
okkar hefðu fyrir löngu verið
búin að leggja árar í bát. En
ekki þú. Þú tókst hverri áskor-
uninni af æðruleysi og gafst
aldrei upp. Nú hefur þú fengið
hvílu í draumalandinu hjá öllu
þínu fólki og hinum börnunum
sem þú misstir og saknaðir svo
sárt. Við munum passa barna-
börnin fyrir þig og halda minn-
ingu einstakrar manneskju,
Lúllu ömmu, lifandi um ókomin
ár.
Við elskum þig.
Þinn sonur og tengdadóttir,
Friðgeir og Hulda.
Elsku Lúlla amma okkar. Við
söknum þín svo mikið. Takk
fyrir allt og að vera alltaf svona
góð við okkur.
Ó, Jesú bróðir besti
og barnavinur mesti,
æ breið þú blessun þína
á barnæskuna mína.
Mér gott barn gef að vera
og góðan ávöxt bera,
en forðast allt hið illa,
svo ei mér nái’ að spilla.
Það ætíð sé mín iðja
að elska þig og biðja,
þín lífsins orð að læra
og lofgjörð þér að færa.
Þín umsjón æ mér hlífi
í öllu mínu lífi,
þín líknarhönd mig leiði
og lífsins veginn greiði.
Mig styrk í stríði nauða,
æ styrk þú mig í dauða.
Þitt lífsins ljósið bjarta
þá ljómi’ í mínu hjarta.
Með blíðum barnarómi
mitt bænakvak svo hljómi:
Þitt gott barn gef ég veri
og góðan ávöxt beri.
(Páll Jónsson)
Þínir ömmustrákar,
Lúðvík og Hákon.
Elsku amma, engin orð fá því
lýst hvað ég mun sakna þín
mikið. Þú varst svo góð og ynd-
isleg sál sem var alltaf svo góð
við alla. Það var alltaf svo gam-
an að koma í heimsókn til ömmu
og afa, baka pönnukökur, gera
búðing og spila á spil. Þegar þú
komst í heimsókn fórum við
saman á „ömmurúnt“, fórum í
búðir, fengum okkur að borða
og svo fékk ég að velja mér dót.
Þetta eru minningar sem ég
mun aldrei gleyma.
Það er svo erfitt að kveðja
þig, þú varast með svo mikinn
lífsvilja, þú gafst aldrei upp.
Minning þín mun lifa með mér
að eilífu. Dreymi þig vel og fal-
lega og Guð veri með þér.
Ég mun elska þig að eilífu,
Rósa Kristín.
Föstudaginn 15. apríl síðast-
liðinn fæ ég hringingu frá Lúð-
vík Kemp þar sem hann tilkynti
mér að kona hans Ólafía Kristín
Sigurðardóttir hefði andast þá
um nóttina.
Ólafía Kristín var alltaf köll-
uð Lúlla. Lúlla var systurdóttir
mín. Við ólumst upp á Lauga-
teig 30 í Laugarnesinu í
Reykjavík fyrstu árin.
Það var mikið lagt á hana í
þessari jarðvist og þau bæði,
misstu þau fjögur börn í fæð-
ingu eða stuttu eftir hana. Þau
eiga þó einn son sem heitir
Friðgeir Kemp og er hann gift-
ur Huldu Hákonardóttur og
eiga þau þrjú falleg börn, stór-
glæsilega unga stúlku sem heit-
ir Rósa Kristín og tvíburana
Lúðvík og Hákon. Lúlla var
hvers manns hugljúfi, vildi öll-
um vel og var alltaf reiðubúin
að rétta öðrum hjálparhönd á
meðan heilsan leyfði. Ekki má
gleyma eiginmanni hennar sem
stóð eins og klettur við bakið á
Lúllu í öllum hennar veikind-
um.
Hún fékk krabbamein fyrir
mörgum árum og héldu allir að
hún hefði komist yfir það, en
mörgum árum seinna tók
krabbameinið sig upp að nýu
og herjaði á hana síðustu árin
með enn meiri þunga og hafði
sigur að lokum. Við Elsa minn-
umst hennar með þökk í hjarta
og biðjum algóðan Guð að um-
vefja hana eins miklum krist-
altærum kærleika og hægt er
og taki vel á móti henni í sum-
arlandinu þar sem hún hittir öll
börnin sín sem komin eru
þangað langt fyrir aldur fram.
Við kveðjum nú Lúllu með
söknuði og kærleika, einnig
biðjum við algóðan Guð að
halda vel utan um þá feðga
Lúðvík Kemp og Friðgeir
Kemp í þeirra sorg. Missir
þeirra er mikill og við sam-
hryggjumst þeim og fjölskyldu
Friðgeirs innilega.
Elsa Elíasdóttir og
Guðmundur Tómasson.
Í dag kveðjum við góða vin-
konu, Ólafíu Kristínu eða Lúllu
eins og hún var alltaf kölluð.
Við kynntumst um 1984 þegar
við fluttum í sömu blokk sama
dag og vinskapurinn varð strax
mikill, við vorum alltaf eins og
ein fjölskylda, samgangurinn
var mikill og börnin okkar léku
sér mikið saman, Friðgeir og
Hrefna. Síðan eignuðumst við
fleiri börn og vorum við svo
heppin að Lúlla gerðist dag-
mamma um tíma og passaði
fyrir okkur, það var aldrei
vandamál hjá börnunum okkar,
ef eitthvað kom upp á og við
ekki til staðar var alltaf leitað
til Lúllu, eins var það ef mér
datt í hug að prjóna sokka og
þegar kom að hælnum bað ég
hana að hjálpa mér en ég lærði
aldrei að prjóna hælinn því það
var alltaf svo gaman hjá okkur
og mikið hlegið og hún búin að
prjóna hann áður en við vissum
af, það var margt sem við bröll-
uðum saman á þessum tíma.
Hún var alltaf svo ljúf, hlý og
traust.
En nú er baráttunni við
krabbameinið lokið og ég veit
Lúlla mín að þú ert hjá litlu
englunum þínum.
Hvíl þú í friði elsku Lúlla og
takk fyrir allt.
Lúðvík, Friðgeir og fjöl-
skylda, innilegar samúðarkveðj-
ur.
Efemía.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir.
Innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Í dag kveðjum við elsku
Lúllu sem við fjölskyldan vor-
um svo lánsöm að kynnast.
Lúlla var einstök manneskja,
vildi alltaf allt fyrir alla gera,
var heil í gegn, með dásamlega
smitandi hlátur og góðsemin
skein af henni. Lúlla var stolt af
fjölskyldunni sinni og þá sér-
staklega barnabörnunum sem
hún kallaði alltaf ljósin sín.
Við sem vorum svo heppin að
vera ferðafélagar hennar Lúllu
í lífinu erum ríkari fyrir vikið.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Elsku Lúlli, Friðgeir, Hulda,
Rósa Kristín, Hákon og Lúðvík,
okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Berglind, Óli, Sunneva
Lind og Kristófer Fannar.
Ólafía Kristín
Sigurðardóttir