Morgunblaðið - 29.04.2021, Qupperneq 50

50 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 29. APRÍL 2021
✝
Elísabeth Ósk
Ellerup fædd-
ist 14. mars 1950 á
Seyðisfirði. Hún
lést á hjartadeild
Landspítalans
þriðjudaginn 20.
apríl 2021.
Foreldrar henn-
ar voru Johan
Gerhard Ellerup,
lyfjafræðingur og
lyfsali í Keflavík,
f. 8. janúar 1904, d. 23. janúar
1980, og Astri Forberg Ell-
erup húsmóðir, f. 24. maí
1910, d. 7. mars 1974.
Systkini Elísabethar: Olav
F. Ellerup f. 30. apríl 1933, d.
22. febrúar 2021, maki Anna
Lárusdóttir, Fróði Ellerup f.
17. febrúar 1935, maki Jó-
hanna Kristín Ellerup, og Gísli
Ellerup, f. 8. janúar 1943,
maki Sigrún Reynarsdóttir.
Eiginmaður Elísabethar var
Borgþór Ómar Pétursson
og síðar menntaði hún sig sem
lyfjatæknir. Á yngri árum
starfaði Libbý hjá föður sínum
í Apóteki Keflavíkur, síðar
starfaði hún í Apóteki Horna-
fjarðar og Laugarnesapóteki.
Hún flutti til Hafnarfjarðar ár-
ið 1978 þar sem hún og Borg-
þór héldu heimili. Borgþór
gekk Jóhanni syni hennar í
föðurstað, en Libbý eignaðist
hann í fyrra hjónabandi með
Heimi Skarphéðinssyni. Um
tíma bjuggu þau Borgþór á
Djúpavogi og á Höfn í Horna-
firði þar sem Borgþór starfaði
sem framkvæmdastjóri frysti-
hússins Búlandstinds og
Stemmu hf. Lengst af starfaði
Libbý hjá Sælgætisgerðinni
Drift sf. við framleiðslu á App-
olo- og Krumma-lakkrís, en
það voru tengdaforeldrar
hennar sem stofnuðu fyrir-
tækið árið 1965.
Útför Elísabethar fer fram
frá Víðistaðakirkju í dag, 29.
apríl 2021, klukkan 13.
Streymt verður frá athöfninni
á slóðinni:
https://youtu.be/tp6yPbNV49U
Hægt verður að nálgast
streymishlekk á:
https://www.mbl.is/andlat
framkvæmda-
stjóri, f. 24. febr-
úar 1949, d. 19.
júní 2003. Synir
þeirra eru: 1) Jó-
hann Óskar, f. 29.
maí 1974, maki
Arnfríður Kristín
Arnardóttir, f. 11.
maí 1976, synir
þeirra eru a) Ás-
geir Örn, f. 28.
desember 2001,
unnusta Sigrún Vernharðs-
dóttir, f. 12. apríl 2001, b)
Borgþór Ómar, f. 30. maí
2005, og c) Arnar Freyr, f. 27.
mars 2011. 2) Stefán Þór, f. 8.
apríl 1980, maki Gunnhildur
Ingibjörg Georgsdóttir, f. 5.
desember 1981, dætur þeirra
eru a) Aðalheiður Dís, f. 5.
nóvember 2005, b) Elísabet
Rós, f. 14. júní 2008, og c)
Laufey Ósk, f. 20. mars 2010.
Libbý ólst upp í Keflavík,
hún gekk í Húsmæðraskólann
Elsku mamma mín, hjarta
mitt er brostið. Ég á svo erfitt
með að koma orðum á blað og
ímynda mér tilveruna án þín.
Ég er þess svo þakklátur og
heppinn að hafa átt þig fyrir
mömmu. Þú varst alltaf til stað-
ar fyrir okkur bræður og klett-
urinn okkar. Holdi klætt krafta-
verk. Blessunarlega hef ég
getað varið með þér meiri tíma
undanfarið ár og hefur það gefið
mér óendanlega mikið. Ég
sakna nú þegar vikulegu búð-
arferðanna okkar og samtölun-
um okkar þegar ég gekk frá í ís-
skápinn fyrir þig á
Sólvangsveginum. Á Sólvangs-
vegi leið þér vel og þú varst
ánægð. Þar náðirðu á stuttum
tíma að heilla alla með jákvæðni
og léttlyndi sem einkenndi þig.
Það er með ólíkindum hvað þú
lifðir lífinu af miklu æðruleysi,
aldrei man ég eftir að hafa heyrt
þig kvarta yfir einu né neinu al-
veg sama hvernig heilsan var.
Alltaf gat ég leitað til þín. Skil-
yrðislaus ást þín og umhyggja
hefur leiðbeint mér í mínu for-
eldrahlutverki. Fyrstu minning-
ar mínar af þér eru úr Keflavík
þar sem þú náðir í mig á leik-
skólann og við löbbuðum heim á
Mávabraut. Eru þessar minn-
ingar sveipaðar ljóma af ofur-
konunni henni mömmu minni
sem gat allt. Ég á svo margar
minningar af okkur saman sem
ylja mér. Einna vænst þykir
mér sú stund þegar ég og Arn-
fríður sögðum þér og pabba við
eldhúsborðið á Vesturvangi að
þið væruð að verða afi og amma,
gleðin var svo einlæg og aldrei
hef ég séð eins yndisleg gleði-
svipbrigði. Þú varst svo fé-
lagslynd og einkenndist allt þitt
líf af því að þú umkringdir þig
fólki sem þér þótti vænt um,
bæði fjölskyldu og vinum.
Snemma eftir að við bræður
urðum eldri komu þú og pabbi á
þeim sið að við öll borðuðum
saman á föstudögum. Eftir að
pabbi dó hélstu þessu áfram og
svo tókum við bræður við og
fengum þig til okkar. Þessi hefð
hefur gert fjölskylduna sam-
rýndari og passað upp á að
næsta kynslóð þekkist innbyrðis
og eru vinir. Barnabörnin elska
þig svo mikið og munu þau alla
ævi muna eftir ömmu Libbý.
Uppáhaldsstaðurinn þeirra á
Vesturvanginum var sleikjó-
skápurinn og litli frystirinn með
ísnum.
Aldrei var farið til ömmu
Libbýjar án þess að kíkja á
þessa tvo staði en að sjálfsögðu
ekki nema með þínu leyfi.
Ég veit að hann pabbi er bú-
inn að taka á móti þér og þið er-
uð að bralla eitthvað saman.
Ég hefði svo mikið viljað hafa
þig hjá mér lengur en er svo
þakklátur fyrir tímann sem ég
átti með þér.
Þinn
Jóhann Óskar.
Elsku Libbý hitti ég í fyrsta
skiptið þegar ég gekk 16 ára inn
í Lakkrísgerðina að leita mér að
sumarstarfi. Hún gortaði sig oft
af því að hafa, í samráði við elsku
Dídí tengdamóður sína, í raun
ráðið mig í vinnu hjá þeim og þar
með átt þátt í því að koma mér í
fjölskylduna. Mér þótti alltaf
mjög vænt um hvað hún var stolt
af því. Þegar ég og Stebbi byrj-
uðum saman tók hún mér með
enn opnari örmum og náðu hún
og Ómar heitinn strax að láta
mér líða eins og ég hefði aldrei
verið annað en hluti af fjölskyld-
unni.
Elsku Libbý, sem vildi allt
fyrir mann gera og hafði einstakt
lag á því að vera ljúf á meðan
hún sagði manni kímin að halda
kjafti. Það var alltaf gaman í
kringum hana því hún hafði
húmor fyrir öllu, meira að segja
því að þurfa að drattast með súr-
efniskút (Gest) með sér í mörg
ár. Mikið sem ég mun sakna
þessa húmors og þess hversu
mikið maður fann oft fyrir vænt-
umþykju hennar.
Elsku Libbý mín, hvíl í friði,
þín verður sárt saknað en minn-
ing þín mun lifa áfram í okkur
öllum.
Þín tengdadóttir,
Gunnhildur.
Elsku Libbý mín, það er
skrýtið að hugsa til þess að þú
sért farin frá okkur. Kveðju-
stundin var falleg, þú kvaddir við
klukknahljóm frá Hallgríms-
kirkju, við vorum hjá þér og
héldum í höndina þína eins og
þér fannst svo gott þegar þú
varst veik á spítalanum.
Ég var bara 14 ára stelpuskott
þegar ég hóf að venja komur
mínar á heimilið ykkar Ómars.
Þú tókst mér strax vel og áður
en ég vissi af var ég orðin ein af
fjölskyldunni og farin að skipta
mér af. Þér fannst nú stundum
nóg um afskiptasemina og fékk
ég stundum að heyra að ég væri
með nefið ofan í öllu. En ég tók
því ekkert nærri mér enda veit
ég að þér þótti vænt um það að
ég passaði upp á þig og hjálpaði
þér, sérstaklega eftir að Ómar
dó. Þú hringdir alltaf fyrst í mig
og baðst mig að græja eitthvað
fyrir þig því það væri svo gott að
biðja mig um aðstoð, ég væri
miklu betri í þessu en strákarnir.
Þegar ég kom til þín á spítalann
núna í apríl og sagði við þig að ég
væri komin til að skipta mér af,
þá brostirðu og sagðir já fínt,
ekki veitir af. Ég vissi að þú vild-
ir ekkert annað en að ég myndi
skipta mér af þér.
Það var mín lukka að kynnast
honum Jóa mínum og fá ykkur
sem tengdaforeldra, þið voruð
einstök og alltaf til staðar fyrir
okkur. Samband ykkar Jóa var
einstakt og hann komst upp með
að segja og gera hluti sem aðrir
hefðu ekki komist upp með. Fjöl-
skyldan var mjög náin og það var
alltaf líf og fjör á heimilinu, ef
spilafélagarnir voru ekki að spila
eða í mat, þá voru vinir Stebba
að horfa á leik eða einhverjir vin-
ir Jóa að brasa í bílskúrnum. Við
gátum setið endalaust við eld-
húsborðið og spjallað um heima
og geima. Heimilið var öllum op-
ið og allir alltaf velkomnir. Þið
Ómar voruð höfðingjar heim að
sækja og ykkur leið best ef nóg
var af fólki í kringum ykkur.
Síðustu árin var heilsan orðin
slæm, en þrátt fyrir erfið veik-
indi kvartaðir þú aldrei, þú varst
alltaf jákvæð og stutt í brosið. Þú
sigraðir hverja áskorunina á fæt-
ur annarri og barnabörnin voru
farin að halda að þú hefðir ein-
hverja ofurkrafta, sérstaklega
eftir að þú sigraðir Covid. Meira
að segja læknarnir og hjúkrun-
arfræðingarnir á lungnadeildinni
áttu ekki til orð yfir þrautseigj-
una og baráttuviljann. Þú varst
aldeilis ekki tilbúin að yfirgefa
þennan heim strax. Þú áttir
nefnilega eftir að sigra nokkrar
spurningakeppnir og pub quiz í
dagdvölinni á Sólvangi. Þú varst
nú ekkert lítið montin af frammi-
stöðunni í hinum ýmsu keppnum
þar. Við erum svo þakklát fyrir
að þú hafir fundið þig í dagdvöl-
inni því félagsskapurinn á Sól-
vangi gerði þig svo glaða og gaf
þér orku.
Barnabörnin eiga eftir að
sakna þess að hafa ömmu Libbý
hjá sér. Þau elskuðu þig og ósk-
uðu einskis annars en að þú
myndir ná þér af veikindunum.
Elsku Libbý mín, hafðu þökk
fyrir allt. Minning þín mun lifa
með okkur.
Arnfríður.
Elsku amma okkar,
við munum alltaf muna eftir
því hversu góð þú varst við okk-
ur þótt þér þætti stundum smá
hávaði í okkur. Það var alltaf
gott að koma í heimsókn til þín
og það var alltaf hægt að treysta
á að þú ættir eitthvað gott handa
okkur. Og ef það var ekki til þeg-
ar við komum þá var það örugg-
lega til næst þegar við komum.
Við elskum þig og munum allar
sakna þín ofboðslega mikið.
Þú verður alltaf í hjarta okk-
ar.
Þínar sonardætur,
Aðalheiður Dís, Elísabet
Rós og Laufey Ósk.
Þannig týnist tíminn.
Við kveðjum hér konu sem
hefur verið hluti af okkar lífi í
áratugi. Borgþór, vinur okkar,
kynnti fyrir okkur kærustuna
sína árið 1976. Hún hét Elísa-
beth Ósk Ellerup, kölluð Libbý.
Hún var lagleg, broshýr apótek-
aramær úr Keflavík, norsk í aðra
ættina og dönsk í hina. Eins og
margir þaðan hafði hún yndi af
íslenskri dægurtónlist, Hljómar
og BÓ voru auðvitað hátt skrif-
aðir.
Við höfum átt margar góðar
stundir með þeim hjónum í gegn-
um tíðina, farið í sumarbústaða-
ferðir, eytt saman áramótum,
spilað borðspil með drengjunum
svo eitthvað sé nefnt.
Þau hjónin flökkuðu með okk-
ur ótal ferðir vítt og breitt um
landið ásamt börnum, meðan þau
höfðu vilja til að fara með. Við
minnumst ógleymanlegra ferða
yfir Sprengisand, Kjöl, Gæsa-
vatnaleið, á Arnarvatnsheiði svo
eitthvað sé nefnt auk árvissra
ferða í Veiðivötn. Þó Libbý væri
ekki vön þessu baksi þá lét hún
sig hafa það og vandist því að
keyra vegarslóða, yfir óbrúaðar
ár og sofa í tjaldi í úrhellisrign-
ingu og hávaðaroki svo að keyra
varð yfir tjaldskörina þannig að
tjöldin fykju ekki. Veðrið var
reyndar það vont að gangna-
menn treystu sér ekki út. Aldrei
þessu vant þá var grillið í lág-
marki. Auðvitað bognuðu tjald-
súlur og þurfti samvinnu til að
taka niður tjöld. En Libbý tók
þessu með jafnaðargeði líkt og
hún gerði við góðlátlegri stríðni.
En ef henni ofbauð þá átti hún til
að brosa, segja „haha“ og reka út
sér tunguna um leið, sem þýddi
nú trúi ég ekki lengur og þú hef-
ur farið yfir strikið.
Í þessum ferðum fengu bæði
hún og synir hennar sína fyrstu
fiska. Veiðarnar áttu reyndar
ekki hug hennar og bar hún við
ofnæmi fyrir fiski. Auðvitað
stríddum við henni á þessu,
sögðum að þetta væri bara af-
sökun fyrir því að henni þætti
hann vondur.
Bridgehópurinn sem Borgþór
var í (TVB16) ferðaðist víða er-
lendis ásamt mökum. Farið var
til Barcelona, Parísar, Rómar,
London og fleiri staða. Eftir að
Borgþór andaðist fór hún með
okkur hjónum skemmtilega ferð
til London og Rhodos og hélt
auðvitað áfram að mæta í veislur
og boð hjá hópnum eftir því sem
tilefni gáfust.
Eitt sinn klippti Sigga saman
myndir úr ferðum og partíum og
passaði upp á að allar myndir af
Libbý væru af henni reykjandi.
Libby var ekki sátt en henni var
sagt að þá yrði hún að hætta ef
hún vildi öðruvísi myndir. Sá
tími var ekki kominn en henni
tókst þó að hætta á undan okkur
hjónum.
Eftir að Borgþór og Libbý
fluttu suður og settust að í Hafn-
arfirði, eftir búsetu á Austur-
landi, þá var oftast spilað þar
enda voru þau hjónin miklir
gestgjafar og héldu vel utan um
vinahópinn með þorrablótum,
matarboðum og skemmtilegum
uppákomum.
Hún vildi hafa reglu á hlutun-
um og þegar við reyndum að
setja í uppþvottavélina eftir mat-
inn þá raðaði hún gjarnan aftur í
vélina, þetta var ekki rétt gert.
Libbý naut þess að eiga góða
að: bræður, eiginmann, syni og
tengdadætur sem hafa reynst
henni afar vel í gegnum árin.
Eftir að halla fór undan fæti hafa
þau öll veitt henni stuðning
ásamt barnabörnunum sem hafa
bæst í hópinn.
Við vottum ykkur öllum sam-
úð vegna fráfalls Libbýjar.
Já, svona líður tíminn.
Libbý, þú færir Borgþóri
kveðju okkar og við hittumst
þegar þar að kemur í sumarland-
inu og höldum áfram að gera
skemmtilega hluti.
Sigríður B. Sigurjóns-
dóttir og Páll Hjaltason
(Sigga og Palli).
Elísabeth Ósk
Ellerup
Vesturhlíð 2 | Fossvogi | s. 551 1266 | utfor@utfor.is | utfor.is
VIÐ ÞJÓNUM ALLAN SÓLARHRINGINN
Útfararþjónusta
í yfir 70 ár
Sigurður Bjarni Jónsson útfararstjóriMagnús Sævar Magnússon útfararstjóri
Guðmundur Baldvinsson útfararstjóriJón G. Bjarnason útfararstjóri
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
HANNA SIGRÍÐUR ÁSGEIRSDÓTTIR,
Laugarvegi 46, Siglufirði,
verður jarðsungin frá Siglufjarðarkirkju
laugardaginn 1. maí klukkan 14.
Guðný Þórhildur Sölvadóttir Sverrir Jónsson
Guðrún Ásgerður Sölvadóttir
Ásgeir Ingvar Sölvason Erla Gunnlaugsdóttir
Guðni Margeir Sölvason Júlía Birna Birgisdóttir
Sölvi Sölvason Sigríður Karlsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Innilegar þakkir fyrir samúð, hlýhug og
vináttu okkur sýnda við fráfall okkar kæru
móður, tengdamóður, ömmu, langömmu
og langalangömmu,
MARGRÉTAR JÓNU ÍSLEIFSDÓTTUR,
Hvolsvelli.
Kærar þakkir fyrir alla þá aðstoð og umhyggju sem hún naut og
var henni svo mikils virði.
Guðríður Björk Pálmadóttir
Ingibjörg Pálmadóttir Haraldur Sturlaugsson
Ísólfur Gylfi Pálmason Steinunn Ósk Kolbeinsdóttir
Ástkær móðir okkar, systir, amma og
tengdamóðir,
HEIÐA HREIÐARSDÓTTIR
frá Raufarhöfn,
lést föstudaginn 16. apríl í Stokkhólmi.
Hún verður jarðsungin föstudaginn 7. maí á
Skogskyrkogården í Stokkhólmi kl. 10.
Katrín Klein Kristófer Klein
Natalie Van Der Veen Nicole Van Der Veen
Helena Hreiðarsdóttir Hrönn Hreiðarsdóttir
Halla Hreiðarsdóttir Frey Onryd
tengdasynir og barnabörn
Að eilífu elskuð og saknað.
Yndislegi eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐMUNDUR HALLGRÍMSSON
rafverktaki,
Hlíðargötu 38, Fáskrúðsfirði,
lést á Dvalar- og hjúkrunarheimilinu
Uppsölum Fáskrúðsfirði föstudaginn 23. apríl.
Útför fer fram frá Grafarvogskirkju mánudaginn 3. maí klukkan
13. Í ljósi aðstæðna í þjóðfélaginu verða einungis nánasta
fjölskylda og vinir viðstödd. Útförinni verður streymt á
youtubesíðu Grafarvogskirkju.
Dóra Gunnarsdóttir
Gunnar Vignir Guðmundsson Hugrún Ingimarsdóttir
Birna Guðmundsdóttir Kristján Jónsson
Kristín Guðmundsdóttir Guðlaugur Björn Birgisson
Jóhanna Vigdís Guðmundsd. Marteinn Már Guðgeirsson
barnabörn og langafabörn