Morgunblaðið - 29.05.2021, Page 37

MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 29. MAÍ 2021
Í bernsku var
hún amma mín í
Kópavoginum, Ásta
Halldóra, ímynd
hinnar fullkomnu
ömmu. Eftir langa bílferð úr
sveitinni gekk maður upp stein-
tröppurnar í Birkihvamminum
og beint í þétt og hlýtt faðmlag
ömmu sem fagnaði manni líkt og
heimtum úr helju. Þessi amma
æsku minnar bjó í eldhúsinu þar
sem hún töfraði fram dýrindis-
máltíðir, grjónarétt með pylsum,
nautagrýtu sem átti engan sinn
líka og dýrindisfiskibollur, þar
sem smjörlíkið var ekki skorið
við nögl. Og pönnukökurnar.
Ömmu minnar verður ekki
minnst án þess að pönnukökur
komi þar við sögu. Þangað sem
amma fór, fór yfirleitt líka góður
stafli af þessu dýrindisbakkelsi. Í
seinni tíð mætti stundum staflinn
á veisluborðið þótt amma væri
vant við látin. Þannig lét hún
ekki nægja að senda gjöf heldur
lagði líka til í veisluna. Er pönnu-
kökuilmurinn flæðir um húsið og
ég bragða á þeim upprúlluðum
með sykri, mun ég ávallt minnast
ömmu minnar í Kópavoginum
með hlýju. Rabarbarasulta var
líka eitt af aðalsmerkjum ömmu
og hafði ég gaman af því að
skaffa henni efnivið í sultuna
sem hún gladdist ævinlega yfir
að fá. Amma sauð sultuna lengi
þar til sykurinn var orðinn kara-
mellaður og sultan flauelsmjúk.
Á þeim árum er ég lagði stund
á bókmenntafræði í Háskólan-
um, mátti finna á leslistanum
Dalalíf eftir Guðrúnu frá Lundi.
Amma ákvað að lesa nú bókina
líka eins og ég, svo hló hún og
talaði um fínu frúna á Nautaflöt-
um líkt og hún byggi í næsta húsi
og væri líkleg til að kíkja í kaffi
næsta dag. Þið sem hafið lesið
Dalalíf vitið að þar er oft hellt
upp á könnuna líkt og tíðkaðist í
Birkihvamminum. Ég starfaði
stuttlega við að selja kaffi í sér-
verslun og þar sem amma mín
drakk mikið kaffi og ég alls ekki
neitt á þessum tíma, þótti mér
nærtækast að nýta ást hennar á
þessum drykk og láta hana
smakka það sem ég var að selja.
Ég hellti upp á eitthvert flauels-
mjúkt kaffi í eldhúsinu í Birki-
hvamminum og bauð henni. Nú
skyldi sannreynt hvort kaffið
væri í alvörunni sætkryddað,
bæri keim af suðrænum ávöxtum
eða hvort þar leyndust tónar af
jarðarberjum, rúsínum eða per-
um líkt og stóð á umbúðunum.
Hún sagði ekki neitt, en ég sá á
svipnum á henni að kaffið sem
hún fékk sér dagsdaglega var
miklu betra.
Kaffi er félagslegur drykkur
og bragðast best sé hann drukk-
Ásta Halldóra
Ágústsdóttir
✝
Ásta Halldóra
Ágústsdóttir
fæddist 26. október
1935. Hún lést 9.
maí 2021. Útför
Ástu Halldóru var
gerð 20. maí 2021.
inn í góðra vina hópi
og þessu trúi ég að
amma mín hefði
verið sammála, því
hún var mikil fé-
lagsvera sem naut
þess að spjalla við
annað fólk. Hún tók
á móti manni með
opna arma og leiddi
mann inn í hlýtt eld-
húsið í Birki-
hvammi, og var for-
vitin að heyra allt sem maður
hafði frá að segja. Síðan hlógum
við saman að allri vitleysunni og
það var fallegur og innilegur
hlátur sem kom beint frá hjart-
anu. Takk fyrir samfylgdina í 40
ár.
Þitt barnabarn,
Ásta Halldóra Ólafsdóttir.
Amma Ásta var besta amma í
heimi. Hún var góð við alla,
hress og skemmtileg. Hún fór í
leikfimi, dans og spilaði á spil við
gamla fólkið. Hún prjónaði alls
konar fallegt eins og ullarsokka,
peysur og vettlinga. Hún bakaði
líka heimsins bestu pönnukökur.
Okkur fannst gaman að gista
hjá ömmu Ástu. Hún gaf okkur
alltaf ís. Við fengum hafragraut
hjá henni á morgnana. Hún söng
með okkur, spilaði fótbolta með
okkur, spilaði veiðimann og ól-
sen-ólsen. Það var alltaf gaman
og gott að heimsækja ömmu í
Birkihvamminn. Okkur þykir
vænt um þig, amma mín –
sjáumst í himnaríki.
Þínar ömmustelpur,
Lilja Karen og Brynja Rós.
Mín hinsta kveðja til hennar
ömmu.
Það sem einkenndi hana
ömmu mína var gleði og gest-
risni. Ég kem til með að sakna
hláturs hennar og þeirra góðu
stunda sem við áttum yfir einum
rjúkandi kaffibolla og yfirleitt
voru pönnsur á kantinum. Birki-
hvammurinn var fyrir mér eins
og annað heimili enda var ég þar
mikið sem barn og unglingur. Á
ég endalaust af góðum minning-
um, hvort sem það var einhver
fíflagangur með Gunna frænda
eða stálheiðarlegur íslenski mat-
urinn hennar ömmu og eintóm
væntumþykja frá Ástu ömmu og
Gunna afa. Alltaf yndislegt að
vera hjá þeim. Það voru margar
góðar hefðir innan fjölskyldunn-
ar sem áttu sér stað í Birki-
hvamminum, sunnudagssteikin,
laufabrauðsgerð, jólaboð eftir
aðfangadag og svo má lengi telja
og amma var alltaf þar í aðal-
hlutverki. Sá um eldamennskuna
og var alltaf síðust að setjast nið-
ur og borða. Þó að ég hafi ekki
verið stór partur af þeim hefðum
síðustu ár þá í hvert skipti sem
við fjölskyldan vorum á Íslandi
komum við og sameinuðumst í
faðmi stórfjölskyldunnar í Birki-
hvamminum þar sem alltaf var
logn, sól og almennt gott veður.
Hún amma mín var orkubolti al-
veg til síðasta dags. Var alltaf
með fólk í kringum sig. Spilaði
og dansaði við gamla fólkið og
arkaði um allan Kópavoginn eins
og hershöfðingi. Maður verður
að staldra aðeins við og kíkja inn
á við og vona svo sannarlega að
maður eigi eftir að vera eins og
þú þegar maður verður eldri.
Alltaf svo jákvæð og umvafin
fólki, hvort sem það voru ynd-
islegu börnin hennar 7, fjölskyld-
an eða bara vinir og kunningjar.
Með þessum orðum vil ég
enda á að segja að ég á eftir að
sakna þín endalaust og sú hugs-
un að þú og afi séuð sameinuð á
ný í faðmi gefur mér hlýju í
hjarta á þessari erfiðu stundu.
Hvíldu í friði, amma mín kær.
Davíð.
Cheerios-skál í morgunmat,
svo var brunað af stað í bítið. Það
passaði að á Hlíðarveginum var
ég orðin svo bílveik að ég taldi
niður mínúturnar í Birkihvamm-
inn. Það brást ekki að hlýr og
mjúkur faðmur ömmu tók alltaf
þéttingsfast á móti mér og knús-
aði úr mér bílveikina, sem og allt
súrefnið úr lungunum á mér.
Næst var tveimur brauðsneiðum
skellt í ristavélina og þær smurð-
ar út í öll horn með smjöri. Ég
prófaði að rista mér brauð sömu
tegundar heima á Hellu eitt sinn,
en það bragðaðist ekki eins. Það
var ekkert ömmubragð af því.
Amma var einstök. Hún var
gestrisin, vildi helst hafa sem
flesta í kringum sig og helst öll-
um stundum. Henni þótti fátt
betra en að hlusta á malið í gest-
unum í Birkihvamminum á með-
an hún snerist í kringum þá. Hún
var fróð um ættir, minnug á fólk
og gat rakið forfeður þess og bú-
setu langt aftur í ættir. Ég
reyndi oft að fylgja þræði, en
stóð mig þó að því að kinka bara
kolli og dást að þessum áhuga
hennar yfir kaffibollanum.
Þegar við Eyþór hófum sam-
búð fengum við að vera í kjall-
araíbúðinni hjá ömmu og afa.
Þar bjuggum við í tæp 5 ár á
meðan ég kláraði laganámið. Það
var dásamlegur tími og ómetan-
legt að hafa átt svo margar
gæðastundir með þeim. Á dul-
arfullan hátt fór leirtauið í vask-
inum að hverfa og birtast hreint
seinna um daginn. Því næst birt-
ist þvotturinn samanbrotinn á
stofuborðinu. „Æ, það er svo
mikið að gera hjá ykkur, ég er
hvort sem er að setja í vél,“
heyrðist í ömmu þegar hún kom
með körfuna undan leirtauinu
eldsnemma og lét sig hverfa með
það sem hún fann uppi á efri
hæð.
Það kom fyrir þegar við feng-
um vini í heimsókn að ég dreif þá
með mér upp á efri hæð til að
kynna þá fyrir ömmu og þá rakti
hún úr þeim ættirnar, hló sínum
háa dillandi hlátri og kvaddi okk-
ur að lokum með þeim orðum að
hafa bara sem mest gaman. Og
dansa, farið að dansa! Þannig
hafi hún haft það sem ung kona
og þannig ætti það að vera.
Eftir að við Eyþór fluttum frá
Birkihvamminum og eignuðumst
fjölskyldu voru drengirnir okkar
jafn velkomnir í Birkihvamminn
eins og ég hafði verið sem barn.
Því oftar, því betra. Heilt her-
bergi var tekið undir dót fyrir
barnabörnin og barnabarnabörn-
in, alltaf sleikjó á lager í skápn-
um, ís í frystinum og súkku-
laðirúsínur í skál. Það var ekki
alltaf auðvelt að plata þá heim úr
heimsókn hjá ömmu Ástu og
þannig vildi hún hafa það.
Hún var með svo yndislega
skemmtilegan hlátur sem endaði
oft í stjórnlausu hláturskasti
þannig að tárin spruttu fram hjá
okkur báðum. Viku áður en hún
kvaddi okkur fékk ég að líta til
hennar með mömmu. Hún sagði
okkur sögur af ævintýrum síð-
ustu nátta á líknardeildinni og
hló svo dátt með okkur þegar við
trúðum ekki okkar eigin eyrum
hvað gekk þar á þegar aðrir
svæfu. Tilþrifin voru til staðar,
neistinn í augunum og frásagn-
argleðin hvergi horfin.
Elsku amma. Ég kveð þig með
söknuði en jafnframt þakklæti
fyrir að hafa kynnst þér svo vel.
Ég er viss um að Kolur taki vel á
móti þér með gleðispangóli og að
þið afi dansið saman inn í sum-
arið.
Þín
Helga Björk.
Mæðradagurinn í ár var öðru-
vísi fyrir okkur stórfjölskylduna.
Það var fallegur og sólríkur
morgunn sem þú ákvaðst að væri
rétti tíminn til að fara yfir til afa
í Sumarlandið. Okkur fannst það
heldur táknrænt að þú skyldir
velja mæðradaginn, ættmóðirin
sjálf, drottningin í Birkihvammi
og sjö barna móðir.
Sú minning sem kemur fyrst
upp í huga mér er þegar við kíkt-
um til Íslands sumarið 2019 en
þá komum við Siggi óvænt til þín
og þú tókst á móti okkur með
þínum smitandi hlátri, tókst utan
um okkur og trúðir ekki að við
værum komin. Brosið þitt
stækkaði svo enn meira þegar þú
sást að ég var í kápu sem
mamma þín hafði átt. Held að
þessi minning sé svona nær mér
í hjartanu, því við fórum svo aft-
ur út og komumst ekki aftur fyrr
en núna í lok janúar.
Það er skrítið að hugsa til
þess þegar maður hefur alltaf
getað fundið þig í Birkihvamm-
inum að þú sért ekki lengur þar
með opinn faðm og heitar pönnu-
kökur. Það var ekki fyrr en ég
var að komast á fullorðinsárin
þegar ég áttaði mig á því hversu
stolt ég er að heita eftir þér og
að sjá þig æ oftar í sjálfri mér.
Ég vona að ég erfi það að vera
hrókur alls fagnaðar í partíum
framtíðarinnar eins og þú varst,
þá sérstaklega í brúðkaupi okkar
Sigga. Allir dásömuðu þig við
mig sem fyllti mig svo miklu
stolti að vera ömmustelpan þín.
Það sem ég er þakklát fyrir að
hafa fengið að kalla þig ömmu í
34 ár.
Elsku amma, ég veit að afi
hefur tekið á móti þér í Sum-
arlandinu með stóra faðminum
sínum. Síðustu orðin sem þú
sagðir við mig: „Bless elskan“
munu ylja mér, þar til við hitt-
umst aftur.
Þín nafna,
Ásta.
Bergdís
Björt
Guðnadóttir
✝ BergdísBjört
Guðnadóttir
fæddist í
Reykjavík 12.
júlí 1974. Hún
lést á líknar-
deild Landspít-
alans 9. maí 2021.
Meira efni á: www.mbl.is/
andlat/.
Minningar á mbl.is
Morgunblaðið birtir minningargreinar endur-
gjaldslaust alla útgáfudaga.
Óheimilt er að taka efni úr minningargreinum
til birtingar í öðrum miðlum nema að fengnu
samþykki.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar
eru vinsamlega beðnir að nota innsendikerfi blaðsins.
Smellt á Morgunblaðslógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“ valinn
úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfar-
ardegi verður greinin að hafa borist eigi síðar en á
hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist,
enda þótt grein berist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morg-
unblaðinu séu ekki lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Lengri greinar eru eingöngu
birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að
tengja viðhengi við síðuna.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nán-
ustu aðstandendur senda inn. Þar koma fram upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá sem fjallað er um fædd-
ist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram. Þar mega einnig koma
fram upplýsingar um foreldra, systkini, maka og
börn. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður, en ekki í minningargrein-
unum.
Undirskrift | Minningargreinahöfundar eru beðnir
að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir
greinunum.
Minningargreinar
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
DAGMAR STEINUNN
ARNGRÍMSDÓTTIR,
Hafnarstræti 88, Akureyri,
lést á dvalarheimilinu Hlíð fimmtudaginn
13. maí. Útförin fór fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Sérstakar þakkir fær starfsfólkið á Einihlíð fyrir einstaka
umönnun og hlýju. Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug.
Jón Sigurpáll Hansen Birgitta Svandís Reinaldsd.
Erna Björk Friðriksdóttir
Bragi Sigmar Heiðberg
Ingibjörg Elín Árnadóttir Birgir Snævarr Ásþórsson
Hafdís Steina Árnadóttir Einar Mikael Sölvason
Árni Freyr Jónsson Guðný Sara Birgisdóttir
og langömmubörn
Þökkum af alhug öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og hlýhug vegna andláts og
útfarar okkar allra bestu eiginkonu, móður,
ömmu, dóttur og systur,
BRYNJU JÓNSDÓTTUR
verslunarstjóra,
Skipastíg 17, Grindavík,
sem var jarðsett á Húsavík föstudaginn 14. maí. Þakkir til
starfsfólks krabbameinsdeildar Landspítala og heimahjúkrunar í
Grindavík fyrir einstaka umönnun og viðmót. Sérstakar þakkir til
sr. Sólveigar Höllu Kristjánsdóttur.
Trausti Sverrisson
Helga Jóna Traustadóttir Hafliði Hjaltalín
Halldór Guðni Traustason Aníta Rut Guðjónsdóttir
Halldóra María Harðardóttir Jón Helgi Gestsson
Heiðrún Jónsdóttir Díana Jónsdóttir
Hafdís, Hilmar Daði, Hafþór Atli,
Katrín Eva og Elfa Björk
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGRÚN ÞORLEIFSDÓTTIR,
verður jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju
þriðjudaginn 1. júní klukkan 13. Athöfninni
verður streymt. Sjá www.mbl.is/andlát.
Gyða Gísladóttir Helgi Bragason
Þórir Gíslason Bergþóra Jónsdóttir
Sigríður Gísladóttir Sigurður Sverrir Gunnarsson
barnabörn og barnabarnabörn
Kæru ættingjar og vinir. Hjartans þakkir fyrir
þá samúð og hlýju sem þið sýnduð okkur
við andlát og útför elskulegs eiginmanns
míns, föður okkar, stjúpföður, afa og
langafa,
SVEINS ÁRMANNS SIGURÐSSONAR,
Birkigrund 21, Selfossi.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk gjörgæslu- og lungnadeildar
Landspítala í Fossvogi fyrir kærleiksríka umönnun og Karlakór
Selfoss fyrir yndislegan söng og stuðning við útförina.
Guðrún Jóna Guðbjartsdóttir
Bryndís Sveinsdóttir Hreinn Jónsson
Magnús Gísli Sveinsson Linda Björg Perludóttir
Kristín Sveinsdóttir Andrés G. Ólafsson
Guðbjartur Örn Einarsson Sóley Einarsdóttir
Bergljót Einarsdóttir Guðjón Birkisson
afabörn og langafabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
KRISTÍN DÓRA MARGRÉT
JÓNSDÓTTIR,
bóndi og húsfreyja á Holtastöðum í
Langadal,
lést föstudaginn 21. maí á HSN Blönduósi.
Útförin fer fram frá Melstaðarkirkju í Miðfirði föstudaginn 4. júní
klukkan 14.
Jón, Jónatan, Júlíus, Jóhann
og fjölskyldur