Morgunblaðið - 08.06.2021, Síða 16

Það vald gæti nú tap-
ast. Samningurinn
hefði verið gerður í
góðri trú um að stór-
veldið ESB stæði við
sinn hlut. En stórveldi
hafa ekki samvisku og
gæta ekki trúnaðar
við aðra en sjálf sig.
Þau eru eins og hver
önnur félagasamtök
sem hugsa fyrst og
fremst um eigin hag,
breyta reglum og
beita valdi ef þau sjá
sér hag í því. Við höfum séð
hvernig því er nú beitt með osta-
skeranum í ótal málum, þ.s. hverri
sneiðinni af annarri er sporðrennt
ofan í gin Brussel-valdsins. Ásælni
stóra bróður í Brussel og osta-
skeraaðferðin birtist okkur einnig
í því að æ fleiri dómsúrskurðir
byggjast nú á lögum sem koma
„að ofan“. Frá ESB og dóttur-
stofnunum þess. Lögum sem hér
hafa möglunarlaust verið innleidd
án nokkurrar sýnilegrar gagnsemi
fyrir þjóðina og þau jafnvel orðið
okkur til óþurftar. Fullvalda þjóð
setur sín eigin lög án yfirlestrar
erlends valds. En krumla ESB
seilist nú sífellt oftar og lengra
inn á svið löggjafans. Um þessi
mál og mörg önnur vill Arnar Þór
að talað sé af hispursleysi og með
þátttöku almennings, sem þarf jú
að lifa með ákvörðuninni. Hann
vill setja grundvallarmál þjóð-
arinnar á oddinn, mál sem varða
íslenska hagsmuni, og er tilbúinn
að leggja sitt af mörkum í þeirri
baráttu. Eins og staðan er í dag
geta sjálfstæðismenn tæpast hafn-
að því.
En það eru ekki bara fullveldið
og dómsmálin sem fanga hug Arn-
ars Þórs. Í störfum sínum sem
lögmaður og dómari hefur hann
ekki komist hjá að kynnast brota-
lömum samfélagsins sem við flest
ýmist sjáum ekki eða leiðum hjá
okkur. Það er nefnilega fyrir dóm-
stólunum sem samfélagsmeinin af-
hjúpast. Brotnu fjölskyldurnar, fá-
tæktin, fíknin og vanrækslan sem
oft fylgir í kjölfarið og þá ekki síst
menntunarskorturinn. Allt þættir
sem lita líf þeirra sem rata inn á
braut afbrota og því eru mennta-
og samfélagsmál Arnari Þór einn-
ig afar hugleikin.
Kannski er stærsta gjöfin sem
Arnar Þór getur fært okkur með
setu á Alþingi ekki bara að skjóta
styrkari stoðum undir þau gildi
sem Sjálfstæðisflokkurinn hefur
alla tíð viljað standa fyrir, en ekki
alltaf staðið undir, heldur líka vel
ígrunduð nálgun við frjálslynda
hugsun, sem ýmsir pólitískir
ólátabelgir hafa eignað sér án
þess að hafa innistæðu fyrir.
Sjálfstæðismenn í Kraganum
hafa nú í hendi sér að taka afstöðu
til þessara mála. En þeir þurfa að
hugsa sig vel um áður en þeir
hafna slíku kostaboði.
» Arnar Þór í 2. sæti
Sjálfstæðisflokksins
í Kraganum.
„Það þarf að
hreinsa út á Alþingi
og fá nýtt fólk sem
kann til verka.“
Þessa setningu má
heyra í öllum inn-
hringiþáttum sem út-
varpsstöðvarnar
bjóða upp á. Þeir
sem þennan söng
kyrja eru oftast að
hugsa um eigin hags-
muni sem lítið erindi eiga inn á
þing þjóðarinnar. En kemur þá að
kosningum og sagan endurtekur
sig. Tilraunir til að bæta mannval
á þingi hafi lítið lagað. Til dæmis
hefur tilraunin til að hækka laun
þingmanna, og fá þannig reynslu-
mikið fólk með haldgóða menntun,
gersamlega mistekist. Alls kyns
lukkuriddarar, með litla sem enga
reynslu aðra en að tala fyrir eigin
skoðun, hafa þá nælt sér í þægi-
lega innivinnu. Afleiðingin er að
flokkar spretta upp eins og gor-
kúlur því nú hefur ríkið tekið
framfærslu þeirra á sig. Og ef
eitthvað, þá sýnir reynslan að
gæðastuðullinn lækkar með hverju
ári. Busarnir koma inn með
ærslum og það að markmiði að
láta fyrir sér fara; sá sem hefur
hæst, gagnrýnir mest og kemst
oftast í settið hjá RÚV á besta
möguleikann á að ná endurkjöri.
Eða þannig virðist planið sett upp.
En nú sést ljós við enda gang-
anna. Þær fréttir berast að hinn
ágæti Arnar Þór Jónsson héraðs-
dómari, sem mörgum er kunnur af
greinaskrifum um þjóðmál, gefur
nú kost á sér til setu á Alþingi.
Verður að segjast að sú sem þetta
ritar harmar það helst að geta
ekki tekið þátt í prófkjöri sjálf-
stæðismanna í Suðvesturkjör-
dæmi, því langt er um liðið síðan
annar eins gæslumaður fyrir hags-
munum Íslands og fullveldi þjóðar
hefur stigið fram í röðum þeirra.
Vona ég að kjósendur í kjördæm-
inu séu mér sammála og styðji
framboð hans, því ekkert er jafn
mikilvægt fyrir íslenska þjóð og
að fulltrúar hennar hafi ást og trú
á henni sjálfri. Nóg er af nei-
segjurum í öðrum flokkum.
Arnar Þór hefur um árabil
fjallað um samspil laga og sam-
félags á vettvangi löglærðra, en
steig skrefið inn í opinbera um-
ræðu á síðum Morgunblaðsins árið
2017. Þar, og víðar, hefur hann
fjallað um ýmis lögfræðileg, sið-
ferðisleg og samfélagsleg mál af
heimspekilegri nálgun samkvæmt
vestrænni lýðræðishefð. Slík um-
fjöllun kveikir sjaldnast stóra elda
hér á landi, þótt þá þegar hafi
hann aflað sér nokkuð stórs hóps
lesenda. Enn fleiri tóku þó að
sperra eyrun þegar hann setti
fram efasemdir um réttmæti þess
að Alþingi samþykkti þriðja orku-
pakka Evrópusambandsins. Var
hann þá óragur við að vara við
hættunni á fullveldisafsali sem í
slíkri samþykkt fælist. Á sinn hóg-
væra hátt minnti hann á að full-
veldi þjóðar gæti stafað ógn af og
benti m.a. á að EES-samningurinn
hefði, á sínum tíma, tryggt þjóð-
inni óskorað vald yfir orkulindum.
Eftir Ragnhildi
Kolka
Ragnhildur Kolka
Höfundur er lífeindafræðingur.
rjk9@simnet.is
Vanda skal val þegar
kosið er til þings
16 UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 8. JÚNÍ 2021
Sonur minn var
fermdur síðastliðna
helgi í Bústaðakirkju
ásamt skólafélögum
sínum. Heil röð af
stoltum foreldrum,
systkinum, öfum og
ömmum fylgdist með
þegar þessi ljúfi, hæg-
láti og hjartagóði
strákur varð að ungum
manni. Mikil gleði-
stund!
Hann var sjö ára þegar hann
greindist með ódæmigerða ein-
hverfu, reyndar hafði grunur um
hans röskun vaknað fyrst þegar hann
var þriggja ára en niðurstaðan, sem
lá fyrir fjórum árum seinna, er efni í
aðra grein. Eins og margir sem eru
greindir á einhverfurófinu á hann
erfitt með að halda uppi því sem er
skilgreint sem „eðlileg félagsleg
samskipti“, hvað svo sem það þýðir.
En það hefur vissulega haft áhrif á
getu hans til að rækta og halda vin-
skap og valdið ákveðinni félagslegri
einangrun, sérstaklega síðustu árin
þegar krakkar hætta að vera krakk-
ar og verða unglingar. Sem betur fer
hefur þessi félagslega einangrun
ekki þróast í að hann hafi lent í ein-
elti eða einhverju slíku, það þakka ég
fyrst og fremst honum sjálfum og
skólunum tveimur, Breiðagerðis- og
Réttarholtsskólum, og hvernig var
haldið utan um hans mál. Þó hefur
þessi einangrun aukist meira sl. þrjú
ár. Sem foreldrar höfum við skilj-
anlega áhyggjur af slíkri þróun og
Covid hefur sett ákveðið strik í
reikninginn þar sem ekki var mögu-
leiki fyrir hann að sækja skátafundi
sem hann hefur gert síðan hann var
sex ára.
Líkt og margir krakkar hefur son-
ur minn mikið dálæti á tölvuleikjum,
hann hefur sérstaka ánægju af að
spila tölvuleiki þar sem maður bygg-
ir upp borgir með allri tilheyrandi
þjónustu sem hver borg þarf á að
halda. Þegar hann spilar sína tölvu-
leiki gerir hann það yfirleitt í slagtogi
við aðra spilara, ýmist á Íslandi eða í
útlöndum, og þá er oft mikið fjör.
Eftir að hann fór að eiga samskipti
við aðra á netinu fórum
við mamma hans að
taka eftir því að færni
hans til að eiga samræð-
ur tók miklum fram-
förum. Það voru samt
erfiðir hlutir sem þurfti
að tækla sem komu upp
í kjölfar tölvunotkunar-
innar; að fylgjast með
að ekki væri verið að
svíkja þar til gerða
samninga um skil-
greindan skjátíma og
tryggja að hann stund-
aði einhverja útiveru á
hverjum degi. Þó að þetta hafi að
mestu gengið vel vildum við ólm fá
hjálp við að styðja betur við þetta
áhugamál hans.
Fyrir rétt rúmum tveimur árum
fékk ég boð frá vini mínum um að
mæta á kynningu hjá GMI (Game
Makers Iceland). Þar var hávaxinn
ungur maður að nafni Ólafur Hrafn
Steinarsson sem hélt fyrirlestur um
nýstofnuð rafíþróttasamtök og þá
sýn sem hann og samtökin höfðu á
framtíð tölvuleikjaáhugamálsins á
Íslandi. Í erindi sínu benti Ólafur á
að tölvuleikir ættu snertiflöt við yfir
90% barna og ungmenna í landinu,
en það var áhugamál sem bauð upp á
næstum enga skipulagða iðkun eða
þjálfun. Á þessu boðaði hann breyt-
ingar; með vaxandi rafíþrótta-
umhverfi á heimsvísu væru for-
sendur fyrir því að færa
tölvuleikjaáhugamálið í skipulagt
starf sem undirbýr rafíþróttamenn
framtíðarinnar á heildstæðan hátt
fyrir að takast á við krefjandi um-
hverfi atvinnumannsins í raf-
íþróttum. Þá væri mikilvægt að huga
að því að byggja heildstæðan ramma
utan um starfið sem miðaði að því að
skila jákvæðum ávinningi til allra
iðkenda en ekki bara afreksspilara.
Til þess boðaði Ólafur skilgreiningu
Rafíþróttasamtaka Íslands á raf-
íþróttum sem „heilbrigða iðkun
tölvuleikja í skipulögðu starfi“ og að
sú iðkun feli í sér að iðkandi upplifi
sig sem hluta af liði, taki þátt í lík-
amlegum og andlegum æfingum, fái
fræðslu um mikilvægi og ávinning
heilbrigðra spilahátta og lífsstíls, allt
hlutir sem eru mikilvægir til að feta
veg atvinnumannsins í rafíþróttum.
Þessi fyrirlestur bæði heillaði og
sannfærði mig um að þessi nálgun
sem Ólafur kynnti væri skynsamleg
og rökrétt leið til að kenna börnum
heilbrigða tölvuleikjaiðkun. Svo mjög
að ég skráði son minn í rafíþrótta-
deild Ármanns. Það leið ekki á löngu
þar til ég og móðir hans tókum eftir
miklum framförum. Hann var mun
ánægðari almennt, samskipti við
hann á heimilinu voru auðveldari og
hann var farinn að setja sínar eigin
reglur varðandi skjátíma sem upp-
fyllir þær reglur sem við foreldrarnir
höfðum skilgreint. Ekki nóg með það
heldur mætti þessi flotti strákur,
sem hefur aldrei haft áhuga á iðkun
hefðbundinna íþrótta, einn daginn
með stolt bros á vör og kvartaði yfir
því að vera drepast úr harðsperrum
eftir rafíþróttaæfingu. Hann ákvað
svo í vikunni að kaupa sér lóð og upp-
hífingastöng fyrir fermingar-
peningana. Það var ótrúlegt fyrir
mig sem foreldri að sjá barnið mitt
loksins blómstra í skipulögðu starfi,
þegar einhver var tilbúinn að mæta
honum þar sem hann var staddur í
sínu áhugamáli og hvetja hann til
þess að gera meira, reyna meira og
að hann geti meira. Þetta var einmitt
það sem heillaði mig við fyrirlest-
urinn hans Ólafs og það sem ég tel að
við þurfum meira af; nýstárlegar að-
ferðir fyrir okkar ört breytilega sam-
félag til þess að taka utan um og fjár-
festa í einstaklingnum til framtíðar.
Ég hlakka til að fylgjast með fram-
tíð hans í rafíþróttum og framtíð okk-
ar í samfélagi þar sem fjárfest er í
fólkinu!
Eftir Aðalstein
Hauk Sverrisson
Aðalsteinn Haukur
Sverrisson
» Þessi fyrirlestur
bæði heillaði og
sannfærði mig um að
þessi nálgun sem Ólafur
kynnti væri skynsamleg
og rökrétt leið til að
kenna börnum heil-
brigða tölvuleikjaiðkun.
Höfundur er formaður
Framsóknarfélags Reykjavíkur og
skipar 2. sæti á lista Framsóknar í
Reykjavík suður.
adalsteinn@recon.is
Skipulagt starf um stafræn áhuga-
mál – fjárfesting til framtíðar!
–– Meira fyrir lesendur
NÁNARI UPPLÝSINGAR
um auglýsingapláss:
Berglind Bergmann
Sími: 569 1246
berglindb@mbl.is
BÍLA-SÉRBLAÐ
BÍLA
fylgir Morgunblaðinu
þriðjudaginn 15. júní 2021BLAÐ
Þarftu að láta
gera við?
FINNA.is