Skólablaðið - 01.04.1979, Side 2

EDITOR
DICIT
Skólablaðið
Nú er vor í lofti. Loksins er annað tölublað komið út.
Er þar helst um að kenna leti sjálfs míns og áhugaleysi nem-
enda. Svo mikið kveður að hinu síðamefnda að undirritaður
er jafnvel hættur að heyra spuminguna, „hvenær kemur næsta
Skólablað?" Ef til vill bjóst enginn við fleiri blöðum.
I þessu blaði hef ég, með góðri aðstoð Asgeirs Sverris-
sonar, rajTit að hafa á víxl fræðandi greinar og léttmeti.
Af hverju pólitík? Jú, ég trúi því að jafnvel efni eins og
pólitík eigi erindi til okkar. Fræðslan víkkar sjóndeildar
hringinn og skapar okkur viðmiðun. Segja má sem svo að ef
einhver hafi áhuga fyrir Karli Marx og hinum strákunum þá
geti hinn sami gengið sér til heilsubótar upp á bókasafn og
lesið sér til um þetta. Ég tel hins vegar að þetta málefni
eigi ekki að fela og pukrast með úti í horni. M.R. er enginn
heimur út af fyrir sig. Fyrr eða síðar lendum við flest í
hringiðu lífsins og þá er gott að hafa aðeins hugleitt til-
gang lífsins og kerfið sem við búum við. Vonandi örvar
þetta einhvem til dáða eða kveikir neista í brjósti ein-
hvers, neista sem síðar verður kannski að báli.
Ekkert Quid Novi er í blaðinu og er það vel. Nú ef þér.
lesandi góður, finnst blaðið vera leiðinlegt eða of póli-
tíkst getur þú sjálfum þér um kennt. Þú skrifaðir ekki
neitt. Það er ekki hægt að ætlast til að aðrir geri allt
og séu svo í þokkabót með afbrigðum skemmtilegir. Nei,
þessi hugsunarháttur með að fá allt á silfurfati gengur
ekki, bara alls ekki. Ef væri nú ekkert Skólablað? Þá
mundi fólk hlaupa upp til handa og fóta og endurvekja Skóla-i
blaðsútgáfuna. Enginn veit hvað átt hefur fyrr en misst hef-
ur.
í miðri lágjcúru og áhugaleysi nemenda hratt ritnefnd af
stokkunum eins konar samkeppni til að laða inn efni. Arang-
urinn varð tvær smásögur, nokkrar teikningar og fjöldinn
allur af ljóðum. Eru teikningamar vonandi til prýði, alla
vega ætti að vera skemmtilegra að skoða og fletta blaðinu,
flestir láta sér það víst nægja. En mikið hefur ljóðagerð
menntlinga farið aftur. Þessi „ljóð" eru ekki svipur hjá
sjón frá því sem áður var. Þá gengu hagyrðingar um og köst-
uðu fram stokum. Ahugaleysið eða þessi „félagslega deyfð"
hefur verið svo yfirþymandi að ég hef ekki getað á heilum
mér tekið eftir jól. Af hverju er þessu nú einu sinni far-
ið svo? „Það er bara svona" eins og kerlingin sagði.
Til núverandi ritnefndar var kosið síðastliðið vor.
Stukku þá fram á sjónarsviðiö nokkrir árar og púkar með há-
ar hugrryndir um hvemig að Skólablaðinu skyldi staðið. En
önnur varð raunin. í dag má heita að í ritnefnd séu þrír
„aktívir" neðlimir. Hinir virðast tapaðir í djúpi forlag-
anna. Vitað var að þeir sigldu ekki heilli snekkju í upp-
hafi. En nú virðist sem hún sé sokkin. Svo miklar og nHrg-
ar voru hugmyndimar.
Elg hafði líka mínar hugnyndir er ég fór í þetta eiribærtti
Nú sé ég hversu rangt ég hafði fyrir mér. íg-vonaðist t.d.
til að geta gefið út fleiri blöð. En það er bara ekki hægt
áskriftin er svo iág miðað við útgáfukostnað. Hversu mikið
var ekki „fílósóferað" um hópvinnuna. Hún hefur verið lé-
leg hjá ritnefnd og „mórallinn" hálfu verri. Fýlan og and-
leysið hefur ætlað rrann lifandi að kæfa. Það var og er út-
breiddur misskilningur að ritstjóri marki einfarið stefnuna
hinir séu einungis vinnudýr. Ritstjórinn hefur sama atkvæð-
isstyrk og aðrir á ritnefndarfundum, það er eitt atkvseði.
Ekki hefur ritnefnd nýtt þetta, hugmyndirnar hafa verið fá-
ar og smáar. Oftast fer það nú þannig að ritstjórinn og
nokkrir fleiri fara með hlutverk vinnudýranna. Hinir, ja
ætli þeir „blaki sér" bara ekki. Það hefur ekki verið fyr-
ir að fara dugnaðinulh hjá ritnefnd í vetur (með undantekn-
ingum þó). Ef til vill var ég ekki nægjanlega harður við
fólk og nógu duglegur að ýta á eftir því. Ég er bara ekki
sú marmgerð sem nennir að vera sínöldrandi utan í öðrum.
Verst þótti mér þegar menn lofuðu gulli og grarum skógum en
sviku svo allt saman.
Hér fyrir stuttu ávann Skólablaðið sér mikið hrós, að
vera talið besta framhaldsskólablaðið. Þá fóru menn að
tala um „standard." Hinn almenni nemandi varð svo ánægður
að hann hætti að skrifa í það. Hann vildi að aðrir við-
héldu „standardnum". Eða var þetta hræðsla, hræðsla við að
vera ekki nógu pennafær eða „lágkúltúrell" svo ég minnist
ekki á ljótu karlana sem breyta öllu ef það á annað borð
hlýtur náð fyrir augum ritstjómar. En nú er að rofa til.
Himnarnir opnast, alnœttið stynur og út úr höfðinu stekkur
fullþroskað „lágkúltúr"-blað, sannkallað gagnfrrfiaskólablað
Sko, það var eimitt það sem við þurftum. Ekkert mun verða
of lélegt, allir fá að skrifa í blaðið. „Gvuð, hvað það
verður nú líbóT"
Sigríður Dóra
I fyrsta tölublaði reðst ég all harkalega í editor
dicit á Sigríði Dóru vegna „lyklamálsins" sem frægt er orð-
ið. Það var ekki á rökum reist því Sigríður kveðst hafa
talað við Guðna um hvort ekki væri möguleiki á því að rit-
nefnd fengi lykla að umræddri kompu. Vil ég nú biðjast af-
sökunar á þessu enda timi til kominn að gera upp við guð og
góða msnn áður en ég fer alfarið á brott úr skólanum.
Rangfærslur og vitleysa eiga ekki heima á prenti. Allt
prentað mál skal vera þannig úr garði gert af höfundi að
ekki sé hægt að hrekja það ofan í hann aftur. „Krónólógía"
og staðreyndir, allt skal það vera rétt. Höfundur þarf því
að vera viðbúinn að geta fært rök fyrir máli sínu og vísað
til heimilda. Það er ekkert til í þessum „bisness", sem
heitir að halda, þú verður að vita. Allt annað, t.d. quid
novi, er prenteyðsla. En minnið er brigðult og jafnvel
bestu mönnum geta orðið á mistök.
Kosningar
Lúðrar hljóma og trumbur eru barðar, kosningar. Á
hverju vori er framinn þessi skrípaleikur. Mörgu er lofað
fitjað er upp á ýmsu skemmtilegu en óneitanlega verður lít-
ið úr efndum. Þetta minnir okkur dálítið á lýðskrumið við
Alþingiskosningar. Innst inni blundar fíflið í okkur, al-
búið til þess að þykjast og leika. En þetta viljum við.
Ef eirihver er hreinskilinn og segir:„Mig langar" þá er
ekkert í hann spunnið, hann er hugnyndasnauður. Hér eru
það vinsældimar og kunningskapurinn. Pólitískar hugsjónir
nei, guð forði okkur frá því." - ðneitanlega er félagslíf
M.R. farið að líkjast því sem gerist í hinu maðkuga auð-
valdsþjóðfélagi.
Það er oft sagt að 6.bekkingar vilji skemm fyrir þeim
yngri. Það er ekki rétt heldur hafa augu rrenna opnast og
ýmsar neinlokur horfið þá er þeir stiga í G.bekk eftir mis-
langa veru í skólanum. Yngri bekkingar, látið ekki eldri
bekkinga fara í taugamar á ykkurT Það er óhollt fyrir mag
ann og getur orsakað mállýti hjá sumum. En eitt þætti mér
vænt um, að þið ynðuð víðs fjarri á dimission-ballinu.
Að lokum: „Farvel hosa"
Magnús Erlingsson, ritstjóri.
SKÖLABLAÐÍÐ!
Skolablað M.R. 3.tbl. 54.árgangur.
Ritstjóri: Magnús Erlingsson
Ritnefnd: Margrét Rún Guðmundsdóttir
Haraldur Jónsson
Ragnheiður I. Bjamadóttir
Egill Másson
Sif Ormarsdóttir
f’pin ritnefnd: Asgeir Sverrisson
Vélritun: Ásgeir Sverrisson
Magnús Erlingsson
Haraldur Jónsson
Margrét Rún Guðmundsdóttir
Valdís Gunnarsdóttir
Halldór Þorgeirsson
Svava Þorkelsdóttir
Egill Másson . ■>
Ragnheiður I. Bjamadóttir (S''‘y'a >

Uppsetning: Ásgeir Sverrisson
Margrét Rún Guðmundsdóttir
Magnús Erlingsson
Haraldur Jónsson
Ragnheiður I. Bjamadóttir
Halldór Þorgeirsson
Egill Másson )
Efni: Ásgeir Sverrisson
Haraldur Jónsson
Margrét Rún Guðmundsdóttir
Magnús Erlingsson
Ámi þ. Snævarr
Halldór Þorgeirsson
Ragnheiður I. Bjamadóttir
Kristín Róbertsdóttir
Steen Magnús Friðriksson
Þóra Þórarinsdóttir
Joachim von Hasselhugel
Ásbjöm Jónsson
Jón Atli Beneddktsson
Pétur H. Ármannsson
Sverrir ölafsson
jón G. Guðlaugsson
Egill Músson
Ljóðahópur "79
Teikningar: Þórhallur Þráinsson
Ásgeir Ásgeirsson
Karl Aspelund
Sif Vígþórsdóttir
(rf'na cynet'n)
Forsíða : Baldur Hólm Kristinsson.
Ábyrgðarmaður: Jón S. Guðmundsson
Filmugert: Repró
Prentun: Formprent
Ötgefandi: Skólafélag M.R.