Morgunblaðið - Sunnudagur - 04.07.2021, Síða 10

VIÐTAL
10 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 4.7. 2021
Á
r og dagur er síðan ég hef komið á
Laugar í Reykjadal. Ég tek fyrir
vikið upp tólið og þigg smá leið-
beiningar þegar ég nálgast stað-
inn. „Þú tekur afleggjara til
vinstri rétt áður en þú kemur inn í þorpið, ferð
síðan yfir einbreiða brú. Eftir það skiptist veg-
urinn í tvennt og þá ferðu til vinstri, fram hjá
sundlauginni og íþróttahúsinu og meðfram ánni
upp að skólanum. Ég er uppi á annarri hæð.“
Gott og vel, þessi leiðarlýsing er ef til vill ekkert
svakalega spennandi á prenti en þegar maður er
með Sigurbjörn Árna Arngrímsson í símanum
að þylja þetta upp hleypur manni óhjákvæmi-
lega kapp í kinn. Ég meina, þetta er röddin sem
hefur lýst öllum helstu sigrum Usains Bolts í
beinni útsendingu í sjónvarpinu – af fölskva-
lausri einlægni og ástríðu. Hrífist fólk ekki með
þarf ekki að hafa fyrir því að taka á því púlsinn.
Það er farið.
Eftir þessa greinargóðu lýsingu skila ég mér
án vandræða upp á skrifstofu skólameistara
Framhaldsskólans á Laugum. Sigurbjörn tekur
glaðbeittur á móti mér og handtakið er þétt, eins
og tíðkast til sveita. Maðurinn er alveg jafn blátt
áfram í eigin persónu og hann verkar á mann í
sjónvarpinu; kumpánlegur, kíminn og hress.
Einmitt þess vegna kemur myndin á skrifstofu-
hurðinni ekkert endilega á óvart en hún er af
skólameistaranum sjálfum með orðin „ég er ekki
kominn til að vera skemmtilegur“ letruð á ennið.
Hann hlær þegar ég spyr en þetta mun vera
bein tilvitnun í Sigurbjörn; orð sem féllu
skömmu eftir að hann tók við starfi skóla-
meistara árið 2015. Nemendur gripu þau á
lofti og létu fjölrita myndina. Sjálfur hafði Sig-
urbjörn gaman af uppátækinu og fannst við
hæfi að hengja upp eintak í sínu helgasta véi.
Gott að geta valið um sæti
Skrifstofan er rúmgóð enda hýsti hún áður
fjórtán nemendur á heimavist, hver kojan upp
af annarri. Það var forveri Sigurbjörns í starfi,
Valgerður Gunnarsdóttir, sem lét innrétta
skrifstofuna, og Sigurbjörn hefur orð á því að
gott sé að hafa fleiri en einn valkost á sætum
þegar gesti ber að garði. „Allir nemendur vita
að setjist ég í sófann eru þeir ekki í neinum
sérstökum vandræðum en setjist ég við skrif-
borðið mitt er málið alvarlegra. Það er ígildi
þess að taka menn á beinið, eins og þeir tala
um í MA,“ segir hann sposkur og vísar mér til
sætis á þriðja staðnum, við borð í hinum enda
herbergisins. Sigurbjörn býður mér kaffi og
hleypir brúnum þegar ég afþakka pent.
„Þú veist hvað sagt er um menn sem ekki
drekka kaffi?“
Nei.
„Að þeim sé ekki treystandi.“
Hann hlær. Ég roðna.
Í staðinn fyrir kaffið býður skólameistari
upp á dýrindisjarðarberjate og heimabakaðar
súkkulaðibitakökur. „Þegar ég er spurður að
því hvort ég búi yfir einhverjum duldum hæfi-
leika þá svara ég því til að ég baki bestu
súkkulaðibitakökur í heimi.“
Látum á það reyna. Hver röndóttur, það
er alls ekki fjarri lagi. Sigurbjörn glottir.
„Ég sagði þér að þær væru góðar. Þær eru
kallaðar Pabbakökur á mínu heimili.“
Sigurbjörn er Mývetningur í húð og hár og
lagði sjálfur stund á nám á Laugum frá 1988 til
1993. Römm er sú taug og þegar honum
bauðst að taka við starfi skólameistara gat
hann ekki skorast undan. Áður var hann yfir
íþróttakennaranáminu á Laugarvatni og pró-
fessor við Háskóla Íslands. Þegar það nám
færðist til Reykjavíkur hafði hann ekki áhuga
á að fylgja með; kann betur við sig í sveit en
borg. „Framhaldsskólinn á Laugum er eini
framhaldsskólinn sem ég hef áhuga á að
stjórna; myndi aldrei íhuga að taka við MR,
Versló eða einhverju slíku flaggskipi, og ég
varð upp með mér þegar tilboðið kom. Það
kom líka á góðum tíma af persónulegum
ástæðum, foreldrar okkar hjóna beggja voru
orðin öldruð og upplagt að flytja nálægt
heimaslóðunum á ný.“
Strembnara en hann bjóst við
Starfið reyndist á hinn bóginn strembnara en
hann bjóst við. „Hefði ég vitað út í hvað ég var
að fara hefði ég aldrei tekið þetta að mér,“ seg-
ir hann blákalt. „Hér var mikið verk að vinna
og til að byrja með skreið ég ekki heim fyrr en
ellefu á kvöldin en á þeim tíma var Ríkisendur-
skoðun að gera úttekt á skólanum, sem gert er
annað slagið. Sem betur fer kom fjölskyldan
ekki strax norður, hún hefði ekki séð mikið af
mér. Þetta hefur lagast með tímanum og áður
en ég greindist með krabbameinið var degin-
um hjá mér að ljúka um kvöldmatarleytið.
Núna eru dagarnir styttri.“
Við komum nánar að veikindum hans hér á
eftir.
„Ég er galgopi sem er léttur að eðl-
isfari og á auðvelt með að sjá spaugi-
legu hliðarnar á tilverunni.“ Þannig
lýsir skólameistarinn sjálfum sér.
Ljósmynd/Kristinn Ingi Pétursson
Berst meðan enn er von!
Engan bilbug er að finna á Sigurbirni Árna Arngrímssyni, skólameistara Framhaldsskólans á Laugum, doktor, bónda og íþrótta-
lýsanda með meiru, enda þótt hann hafi í byrjun árs greinst með fjórða stigs krabbamein. Hann gerir sér grein fyrir því að lík-
urnar á því að hann verði gamall eru ekki með honum en ætlar að nota keppnisskapið til að skora meinið á hólm. Sigurbjörn er á
leið á Ólympíuleikana í Tókíó og mun lýsa því sem fyrir augu ber í sjónvarpinu af sinni alkunnu innlifun og ástríðu.
Orri Páll Ormarsson orri@mbl.is
’
Framhaldsskólinn á Laug-
um er eini skólinn sem ég
hef áhuga á að stjórna; myndi
aldrei íhuga að taka við MR,
Versló eða einhverju slíku flagg-
skipi, og ég varð upp með mér
þegar tilboðið kom.
Myndin af Sigurbirni á hurð skrifstofu skóla-
meistara á Laugum. Alltaf stutt í húmorinn.