Dagrenning - 01.12.1939, Síða 9

DAGRENNING
-.27
aldurs. Ef barn fremur eitt-
hvert brot, þá má ekki fara
með það eins og- glæpa-
mann, heldur sem mann,
sem hefir vilzt af réttri leið
og þarfnast því leiðbeining-
ar og uppörvunar. Fara
skal að því eins og góðir
foreldrar gera. Gamla að-
ferðin var sú, að beita
hegningu, og hún átti að
vera til að ógna og viðvara
og þröngva hinn seka til
betrunar, En illa hefir sú
aðferð gefist, því ekki er að
sjá, aS grimm hegning hafi
utrýmt glæpum. Sá, sem
fyrir hegningunni verður,
skoðar hana sem hefnd
og espast þá hugurinn við
henni, eða þá bugast og
brotnar. Sagt hefir verið,
og oftmeð sönnu, að minna
hafi glæpamaðurinn syndg-
að gegn mannfélaginu held-
ur en mannfélagið gegn
honum. Fyrst hefir það
ekkert gert til að varna
honum frá að verða að því,
sem hann er, og síðan hefn-
ist það á honum, til að verja
sig gegn afleiðingunuui af
þess eigin meðferð á honum,
Hegningin bætir trauðla
sekan mann. Sá einn er
orðinn betri, sem vill gera
rétt, en ekki sá, er til þess
neyðist. Það, sem gera þarf
til þess, að bæta mann, er
farið hefir afvega, er að
auka þekkingu hans á því,
hvað gott er, — glæða til-
finninguna fyrir því góða.
Samviskan er vörður sið-
gæðisins, og hún á frekar
heima í hjarta en höfði,
Það þarf að skilja barn
til þess, að vera fær um, að
leiða það. Það má ekki
beigja eða buga barnið,
heldur það illa, sem í huga
þess og hjarta kann að búa,
Án tiokkurs efa er gott
til í hverju barni, þó það
góða kunni að felast eins
og neisti undir ösku og ó-
þverra. Fyrst er að ná trún-
aði og fullu trausti barns-
ins svo að það segi allann
hug sinn af Ijúfu geði, En