Dagrenning - 01.12.1939, Side 15

DAGRENNING
433
nokkurn usla hérna inni.
Langford leit til prests-
ins, og var augnatillit hans
alt annað en góðmannlegt.
Hann sagði samt ekki neitt,
Hefir honum að líkindum
ekki litist það heppilegt fyrir
sig er hann sá stærðina á
manninum og hans vei þjálf-
uðu vöðva. Mr Gascoyne var
talinn með allra færustu
mönnum að líkamsburðum, þó
víða væri leitað á öllu Eng-
landi,
Langford greip nú í frakka-
kraga Steels og segir;—þér
er best að koma með mér, Ég
læt ekki leika með mig, hr.
John Steele.
Steele reyndi að losa tak-
ið.
—Láttu mig í friði. Hvað
á þetta-að þýða. Ég hefi sagt
þér, að ég þekki þigekkert.
Steele sagði síðustu orðin
nokkuð hátt og í þeim róm
eins og hann væri að biðja um
hjálp, og áður en Langford
gat svarað nokkru, var Gas-
coyne kominn til þeirra.
— Ég verð að biðja þig að
fara burtu úr salnum. sagði
Gascoyne lágt og rólegur.
—Far þú til fjandans,
sagði Langford við Gascoyne,
en áður en hann varði, var
Gascoyne búin að ná taki á.
frakkakraga hans að aftan-
verðu og fætur Langfordes
námu nú ekki við gólfið, og
þannig leið hann áfram í loít-
inu fram ganginn og út úr
dyrunum.
—Látið þennann mann
ekki koma inn aftur, sagði
Gascoyne við þann sem dyr-
anna gætti,—-Og ef hann ger-
ir nokkurt uppistand, þá
kallið á lögregluna.
Ungfrú Matlock hafði sér
til ánægju veitt þessum að-
förum sérstaka eftirtekt af
mikilli hrifning, og þegar séra
Gascoyne kom til baka í sæti
sitt, sagði hún við hann:
— Þetta var hraustlega
gert af þér, séra Gascoyne.
Það hlýtur að vera gaman, að
vera eins sterkurogþú. Meira
sagði hún ekki, því ungfrú
Lawless var nú byrjuð að
syngja, og athygli séra Gas-
coynes dróst að söngnum.
Felix Lyte sýndist enn
hrifnari af söngnum en áður,
og lófaklappið og fagnaðar
ópin ætluðu alveg að æra ung-
frú Matlock. (Framh.