Heilsuvernd - 01.03.1950, Blaðsíða 24

HEILSUVERND
Trúin á l/fin
I „Fréttabréfi um heilbrigðismál“ hefir prófessor Níels
Dungal nýlega sagt frá nýju gigtarlyfi, sem hann telur
„einn af merkustu viðburðum ársins 1949“. Þetta lyf
heitir cortison og hefir undraverð áhrif á liðagigt. En sá
böggull fylgir skammrifi, að ekki má hætta að gefa lyfið,
því að þá tekur sjúkdómurinn sig upp á ný, og sjúkling-
urinn er jafnvel verr farinn en áður. Lyfið læknar með öðr-
um orðum ekki sjúkdóminn, en heldur honum aðeins niðri
um skeið, hve lengi, getur enginn vitað enn, vegna þess
að lyfið er nýtt. Ennfremur fylgja lyfinu ýmsar „miður
æskilegar" aukaverkanir. „Sjúklingnum hættir til að verða
kringluleitum, hárvöxtur eykst, aðallega í andliti, og mat-
arlystin getur orðið óhófleg. Sumir þyngjast um allt að 2
kg. á dag“. Þrátt fyrir alla þessa annmarka og geypilegan
kostnað (3 vikna meðferð kostar 18 þús. dollara, svo að
segja má, að „dýr verði Hafliði allur“, úr því að nota þarf
lyfið ævilangt) trúir próf. Dungal því, að „þetta dásamlega
lyf“ eigi eftir að færa mörgum liðagigtarsjúklingum heilsu
sína aftur.
Nokkru áður en próf. Dungal birti þessa frétt, var lögð
fram skýrsla um lyf þetta í liðagigtarfélagi í New Jersey í
Bandaríkjunum. Er þar sagt frá 10 ára stúlku, sem hafði
liðagigt á háu stigi. Henni var gefið cortison, og liðagigtin
hvarf á hálfum mánuði. En telpan fékk í staðinn sykursýki.
Þá var hætt að gefa henni nýja lyfið. Sykursýkin hvarf, en
liðagigtin var komin í sama horfið eftir hálfan mánuð. Þetta
endurtók sig þrisvar í röð. Loks var reynt að ná einskonar
samkomulagi milli þessara sjúkdóma með því að draga úr
cortison-gjöfinni, þannig að sjúklingurinn sat eftir með
báða sjúkdómanna á lágu stigi!