Heilsuvernd - 01.03.1950, Blaðsíða 23

HEILSUVERND
15
öflum“, en telur „gott skyr, saxað kjöt, lifur eða kjötsafa
miklu betri næringu fyrir barnið“. Ef eftir þessu væri far-
ið, leiddi af því alltof mikla neyzlu eggjahvítu, sem er einn
aðalgallinn á mataræði Islendinga. Úr því gæti einmitt
aukin kartöfluneyzla bætt að nokkru. Geta má þess, að í
kartöfluhýði er talsvert af járni, og einnig í hýði kornteg-
unda. Hinsvegar er notagildi járnsins í kjötinu tiltölulega
lítið, og kemur það því að takmörkuðum notum sem járn-
gjafi. Þá má minna á það, að margir læknar og næringar-
fræðingar ráða algjörlega frá því að gefa ungbörnum
kjöt- eða fiskmeti (sjá t. d. „Nýjar leiðir II“, grein um með-
ferð ungbarna eftir ameríska lækninn R. Alsaker). Og ekki
verður vart við blóðleysi í þeim börnum, sem farið hefir
verið með eftir þessum reglum hér á landi.
Þá hefir verið sagt frá tilraunum, sem hægt er að skilja
á þá leið, að konur, sem eru „dætur mæðra, sem fengið
hafa brjóstakrabba“, eigi ekki að hafa börn sín á brjósti og
sízt meybörn. Og er þetta vegna þess, að einhver læknir í
Ameríku ,,heldur“, að sjúkdómurinn kunni að vera smit-
andi. Fræðsla af þessu tagi er verri en engin. Brjóstamjólk-
in er eina rétta næring ungbarnsins, og vegna óljósra grun-
semda eða bollalegginga er rangt að fæla mæður frá að
veita barni sínu hana. I þessu sambandi er það heldur ekki
einskisvert, að konur, sem hafa börn sín á brjósti, fá síður
brjóstakrabba en aðrar.
ÁVÖXTUR MENNINGARINNAR.
1 nýútkomnum Heilbrigðisskýrslum fyrir árið 1945 eru þessi um-
mæli höfð eftir lækninum í Ólafsvík: „Taugasjúkdómar má ég
segja, að séu mín stærsta sjúklingasyrpa, að frátalinni tannátu og
ef til vill gigtinni, og allt þetta þrennt samtvinnað sín á milli, svo
og blóðleysi, og allt er þetta ávöxtur af bölvaðri menningunni eða
öllu heldur ómenningu, henni samtvinnaðri".