Heilsuvernd - 01.03.1950, Blaðsíða 32

24
HEILSUVERND
EINVlGI ARE WAERLANDS VIÐ DANSKAN LÆKNI.
Á síðasta ári kom út doktorsritgerð eftir danskan lækni, Oluf
Poulsen að nafni, og fjallaði hún um mataræði, berkla og krabba-
mein. Kemst læknirinn þar að þeirri niðurstöðu, að í Danmörku
séu þessir sjúkdómar tíðari meðal jurtaneytenda en annarra. Byggj-
ast þær niðurstöður á samanburði milli adventista í Danmörku og
almennings. En læknirinn byggir hér á röngum grundvelli, þvi að
samkvæmt upplýsingum frá adventistum sjálfum lifa aðeins um
10% þeirra á jurtafæðu, hinir borða eins og fólk flest.
I tilefni af riti þessu skoraði Are Waerland hinn nýja doktor á
hólm til opinberrar kappræðu um þessi efni. Kappræðan var undir-
búin af danska blaðinu „Berlíngske Tidende“ og fór fram í hinum
stóra Oddfellowsal í Kaupmannahöfn 17. september sl. Politiken seg-
ir daginn eftir frá þessu einvígi. Salurinn var yfirfullur, og komust
færri að en vildu.
1 framsöguræðu sinni ræddi Waerland um helztu gallana á nútíðar-
mataræði, m. a. suðu grænmetis, sem eyðileggur beztu efni þess.
Þá ræddi hann um rangt mataræði sem orsök sjúkdóma, þar á
meðal berkla og krabbameins, og leiðirnar til að verjast þeim og
lækna þá.
Dr. Poulsen hóf ræðu sína með þessum orðum: „Andspænis Waer-
land finnst mér ég vera hinn litli Davíð gagnvart risanum Golíat.
Waerland er sjálfur bezta auglýsingin fyrir mataræðiskerfi sínu.“
Hann viðurkenndi, að mataræði Waerlands væri miklu hollara en
venjulegt jurtafæði, en taldi þó ekki, með tilliti til krabbameins,
ástæðu til að gera verulegar breytingar á viðurværi almennings,
þótt skynsamlegt væri að auka neyzlu á ósoðnu grænmeti. Hann
neitaði því, að hægt væri að lækna krabbamein með mataræði. Að
framsöguræðunum loknum áttust þeir enn við um hríð, og öll
var viðureignin hin prúðmannlegasta og báðum aðilum til sóma.
TILRAUN MEÐ ÁHRIF SÆTINDA Á TENNUR BARNA.
1 langri og fróðlegri ritgerð, „Tennurnar og fæðan“, eftir Valtý
lækni Albertsson, í Heilbrigðu lífi 1949, segir höfundur svo frá:
„Fyrir skömmu tóku amerískir vísindamenn frá Columbíaháskólan-
um sér ferð á hendur norður til Alaska. Fundu afskekkta Eskimóa-
byggð, þar sem mjög lítið var um tannátu. Allmörg börn, með
sérstaklega góðar tennur, voru valin úr hópnum og þeim gefin