Strandapósturinn - 01.06.2018, Qupperneq 86

84
M. Guðmundsson.
Til: herra sýslumanns Jóns Jónssonar.“
Svarið barst frá Jóni Jónssyni sýslumanni á Melum við
Hrútafjörð, svohljóðandi:
Bréf dagsett 29. des. 1828,5
Frá sýslumanni Strandasýslu
Til Magnúsar á Finnbogastöðum
„Með bréfi dags. 29. f.m. hafið þér tilkynnt mér dauðsfall
beykis Wiborg á Reykjarfirði og óskað minna atkvæða um hvort
ekki sé lögum samkvæmt að hans eftirlifandi hórgetna barn njóti
uppihalds af dánarbúi hans?
Hér uppá svarast nei,[leturbr. GG] því hórgetin börn hafa
ekki lagarétt til erfða eður uppihalds af þess föður fjármunum
sem aflað hefur þess í hórdómi að honum fráföllnum hafi hann
ekki í lifanda lífi nokkurt ákvarðað því til uppfósturs því annars
mundi ektabarn eður annarra réttur of mjög skerðast eða máski
öldungis fyrirbyggjast.“
Þetta svar tók Magnús hreppstjóri ekki gilt og skrifaði sýslu-
manninum annað bréf, svohljóðandi:
„Þar sem mér er í Innstrugsi [lögum] fyrir hreppstjóra tilhaldið
og uppálagt að hindra sveitar þyngsli eftir mestu möguleikum
hvar fyrir ég leitaði yðar úrskurðar um framfæri óekta barns
beykis Jens sál. af dánarbúi hans þar sem að móðirin, Ólöf
Þorsteinsdóttir, engan veginn getur veitt því nokkra forstöðu
og knúði mig meðfram þar til áður skír dæmi hér í hrepp og
annarsstaðar í nokkrum sýslum landsins að ekta borinn erfingi
þeirra feðra er átt hafa börn í hórdómi jafnframt þó lítinn arf
hafi öðlast hefir samt þótt það nokkurskonar skylda að forsorga
börnin þegar efni hefir ekki skort en haft stóra óvirðing [af] að
hrekja þau á sár-fátæka fjársjóða birgðar hreppanna. Eitt tilfelli
er nú í þessum hreppi hvert barn erfingjarnir upp ala. Líka er
hreppur þessi undirokaður af miklum ómaga fjölda, sem yður
er vel kunnugt.
Það virðist því mjög gagnstætt annara dæmum, einkum þar
sem framantéður beykir hefur eptirlátið mikið sterbú [dánarbú]
5 ÞÍ/ Strandas. III/Bréf 2/ 1827–1832.