Strandapósturinn - 01.06.2018, Qupperneq 105

103
Agnes Jónsdóttir
Heim
í Steinadal
Sveitin frá sjónarhorni
barnabarnsins
Ég tek hægri beygju í botni Kollafjarðar við Steingrímsfjörð og ek
áfram grýttan malarveg. Þegar ég sé loks glitta í áfangastað fyllist
hugurinn ró og hjartað hlýju. Ég ek malarveginn áleiðis inn í dalinn,
yfir brúna þar sem ég reyndi einu sinni að veiða fisk með grænu reipi í
stað veiðistangar og brosi að aflaleysinu, en beygi síðan upp hjá stórum
steini þar sem húsmóðirin í Steinadal hafði málað bæjarmerkingar á
sínum tíma. Ég keyri fram hjá bænum Lyngási, alveg inn að glæsilegu
sérsmíðuðu hliði. Ég stíg út úr bílnum til að opna hliðið, en staldra við
og horfi yfir túnið á bæjarhúsin. Ég er komin heim í Steinadal.
Steinadalur hefur alltaf átt stóran hluta af hjarta mínu. Ég ólst
upp á Hólmavík á Ströndum. Í Steinadal býr Jón Gústi Jónsson afi
minn, en Steinadalur er í aðeins hálftíma akstursfjarlægð frá
Hólmavík. Hann er fæddur árið 1933 og uppalinn á Broddanesi í
Kollafirði og þar átti hann heima þar til hann kvæntist Ásdísi
Jónsdóttur, en þau byrjuðu að búa á Óspakseyri í Bitrufirði og
fluttu síðan að Steinadal árið 1962. Alls eignuðust Jón Gústi og
Ásdís átta börn og er ég komin af næstelstu dömunni úr þeim
systkinahóp. Ég er sumsé barnabarn Steinadalsbóndans og mun
hér rekja minningar mínar af sauðfjárbúskap í Steinadal frá gests-
ins auga, nánar tiltekið sjónarhorni barnabarnsins.