Strandapósturinn - 01.06.2018, Qupperneq 154

152
tókst að verja hana ofsóknum Bessa í einhvern tíma, hún dó þó að
lokum vegna ofsókna hans. Samkvæmt islendingabók.is hétu
systur Jóns Brynjólfssonar Þóra og Sigríður. Þær dóu þó ekki mjög
ungar eins og gefið er í skyn í sögnum um Bessa heldur urðu þær
frekar aldraðar miðað við tímann eða 77 og 75 ára. Systurnar áttu
enga afkomendur en Bessi fylgdi þar eftir Jóni Brynjólfssyni bróð-
ur þeirra og öllum hans afkomendum.
Fyrstu sagnir um Bessa segja að hann hafi farið víða um Strand-
ir og gert ýmislegt af sér. Hann átti það til að berja hús öll að utan
og skaða og hræða fólk. Fólk var það hrætt við hann að það fór
helst ekki eitt út eftir að rökkva tók af ótta við að lenda í honum.
Hann lét þó ekki mannfólkið duga í ofsóknum sínum heldur átti
hann það til að skaða og jafnvel drepa fé. Einnig var sagt að hann
biti svo undan æðarfuglinum að varpið var hér um bil ónýtt á
Ströndum.
Þar sem Bessi var mjög skæður og í raun mjög hættulegur var
vitaskuld reynt að kveða hann niður. Svo megn var draugurinn að
það reyndist fjölkunnungum mönnum erfitt. Sveinn nokkur Ei-
ríksson náði að deyfa hann að einhverju leyti, svo mikið að æðar-
varpið komst aftur á legg. Eins og Óli afi sagði reyndi Latínu-
Bjarni einnig við hann. Hann sagði að það væri lítið við þennan
tilbúna draug að gera þar sem hann væri samsettur af eldi, lofti
og vatni, og því ómögulegt að drepa hann alveg, en hann átti þó
að hafa slævt hann eitthvað.
Bessi hefur þá samkvæmt Latínu-Bjarna verið öðruvísi en hinn
dæmigerði íslenski draugur, sem var líkari uppvakningum eins og
við þekkjum í dag en ekki loftkenndar verur. Það er eftirtektar-
vert að erfitt virðist vera að finna skriflegar lýsingar á Bessa svo
ætla mætti að hann hafi aldrei komið fram í líkamlegu ástandi. Ég
hlustaði þó á nokkur viðtöl á ismus.is sem tekin voru við heldri
Strandamenn þar sem þeir lýstu honum svipað og mórum er lýst
í öðrum sögnum.
Afi segir frá því að hann hafi heyrt það að kunningjar hans hafi
orðið varir við Bessa áður en hann kom sjálfur á bæ, og að hann
fylgdi fleirum í hans ætt. Ég leitaði eftir sögum úr minni stórfjöl-
skyldu og eru nokkrar þeirra vel þekktar innan fjölskyldunnar á
meðan minna hefur farið fyrir öðrum. Þó svo að afi hafi gert lítið
úr því að kunningjar hans hafi orðið varir við Bessa, segja börnin