Sjálfsbjörg - 01.07.1996, Blaðsíða 13

Sigurður
Björnsson:
„Verkstæðið í
Kópavogi annar
engan veginn öllum
þeim viðgerðum
sem það á að
sinna. Afleiðingin
er sú að tækin
hrannast upp og
biðtími eftir
viðgerð lengist.“
samkeppninnar í þjónustunni? Þessi
einokun veldur því að fólk veigrar sér
við að hafa samband við verkstæðið
þótt tækið sé farið að gefa sig. Fyrir
vikið geta viðgerðirnar orðið mun
viðameiri og dýrari en þær þyrftu að
vera ef eðlilegu viðhaldi væri sinnt.
Kerfið er bara svona
— Það hefur ekki verið gerð nein
athugun á því hvort reglurnar hafi
verið hertar, en það er greinilega erf-
iðara fyrir fatlaða að sækja sinn rétt
að þessu leyti. Tækjunum fylgir
skilaskylda, miðstöðin tekur við
þeim, gerir þau upp og reynir að
koma þeim aftur í gagnið. En það er
reynt að pranga inn á fólk lélegri og
verri tækjum en það þarf á að halda.
- Er þetta ekki nógu gott fyrir þig?
virðist vera viðhorfið. Og þeir sem
ekki standa á móti láta sér nægja
minna en þeir eiga rétt á.
Það er líka oft á reiki hver réttur
manna er. Eg get nefnt sem dæmi
þennan stól sem ég sit í. Hann er
gerður fyrir 6 km hraða á klukku-
stund en með því að setja í hann lít-
inn kubb er hægt að auka hraðann í
10 km. Þessi kubbur kostar 20.000
krónur og mér var sagt að ég þyrfti
að borga fyrir hann sjálfur. Svo hef
ég heyrt af öðrum sem hafa fengið
hann borgaðan. Mér er því spurn
hvort ég fái hann endurgreiddan þeg-
ar ég skila stólnum inn aftur.
Eg veit ekki hvort þessi aukna
stífni og stirðleiki í garð þeirra sem
þurfa á hjálpartækjum að halda er
meðvitaður. Sennilega er þetta bara
kerfið sem er svona, hvað sem líður
vilja einstaklinganna sem í því starfa,
segir Sigurður.
SJÁLFSBJÖRG (J)