Lindin - 01.02.1956, Blaðsíða 4

2
undur las. Minningar gamals Skógarmanns, sýningarþáttur eftir
Sigurð G-uðjónsson og ferðasaga frá Noregi með litskuggamyndum,
sem Þórður Möller slutti. Veitingar voru ffam bornar.
Séra Friðrik ávarpaði hátíðagesti í upphafi, en séra Magnús
Runólfsson endaði með hugleiðingu.
V
+
++A++®++A++Ij++I'++* +
Hann Geiri er óskvikinn Reykvíkingur. Hér fæddist hann
og hér hefir hann alizt upp, að svo miklu leiti, sem hægt er
i
að tala um uppeldi, þegar hann á í hlut, og síðast en ekki
sízt; hér lærði hann að tala. Ég veit ekki hvort ég á að
segja ykkur hvaða viðurnefni hann hafði meðal félaga sinna,
og hvers vegna. - ö - jú, £að er bezt, að ég segi ykkur það.
Hann var oft kallaður Geiri vaðall. og það var vegna bess, hve
óð oft á honum, þegar hann sagði frá. Það væri synd að segja
að hann kynni ekki að koma fyrir sig orði, drengurinn sá. En
hvort allt sem út úr honum kom gat talizt kalssisk íslenzka,
læt ég ó sagt.
Það var hérna um daginn að Geiri kom stormandi út úr
húsinu, sem hann á heima í og stefndi beitn á drengjahóp, sem
stóð hinum megin á götunni.
••Strákar, eruð þið búnir að sjá hann frænda minn, sem
kom í bæinn í gær?", kallaði hann til þeirra, pegar hann var
kominn í málfæri við þá.
"Nei, hvað með hann?", spurðu straákarnir for*vitnir.
"Ja, - baö er nú svalur fýr, maður," sagði Geiri, "ég
hef nú aldrei séð annan eins voðájaka, á minni viðburðarríku
ævi. Hann er ábyggilega miklu stærri en löggurnar ^érna í bænum.
Hann á heima einhversstaðar austur eða vestur á landi, og hefir
víst aldrei séð hvíta menn fyrr en hann kom hingað í menninguna
í gær."