Lindin - 01.02.1956, Blaðsíða 10

taka 'beygju sjálfkrafa. Loksins þegar löggan leit við var
frændi kominn alveg að henni, og ég veit ekki fyrr, en þeir
eru hara báðir komnir á bóla kaf í tjömina, maður. Nú, ég
hleyp auðvitað af stað í einum grænum, ,til J>ess að reyna að
redda þeim. En begar ég kem niður eftir eru þeir að skreið-
ast upp á bakkana, alveg kol-bik-sót-svartir upp fyrir haus.
Já, þeir voru laglega villtir í geiminu þá stundina, blessaðir.
Jæja, svo var ekki meira með það, en frændi var kallaður
fyrir umferðardómstólana, eftir að ég hafði farið með hann
heim og skipt á honum. hað er að segja, látið hann hafa fata-
skipti. Ég fór auðvitað með honum niður á stöð og var látinn
gefa skýrslu. Ég sagði þeim þar, að þeim væri óhætt að bóka
það, að þetta skyldi ekki kom fyrir aftur, því ég vissi nefni-
lega að frændi rnimdi fara úr bænum fljótlega. Ég reddaði því
svo þannig, að frændi slapp með að borga 500 krónur í sekt,
af því að ég sagðist ekki hafa verið búinn að gefa honum próf.
Svo er það með hjólið, meður, það fór auðvitað allt í klessu,
og kostar aðrar 500 krónur að gera við það. En ég er búinn að
segja franda það, að ég skuli sjá um það og senda honum það
bara seinna vestur gegn póstkröfu.
Já, svona fór nú um sjóferð þá, strákar mínir," sagði
Geiri vaðall að lokum, þegar hann hafði lokið frásögronni.