Lindin - 01.02.1956, Blaðsíða 7

"Ja, þií ert ekki klankur, frændi, að gefa keypt hjól fyrir
500 krónur," sagði Geiri á meðan þeir voru á leiðinni upp í
Pálka.
"Hvað segirðu, drengur "blankur", hvað þýðir það nú eigin-
lega," spurði Ketill imdrandi.
"Hvað, hefurðu ekki heyrt þetta orð áður," spurði Geiri,
"ekki síður undrandi. "Það þýðir víst eitthvað í áttina að vera
auralaus, eða fátækur."
Ketill virtist gera sig ánægðan með þessa skýringu, en hrissti
höfuðið hálf-mæddur yfir þessum einkennilegu orðum, sem hann
hafði heyrt í höfuðborginni.
Nokkru seinna voru þeir félagarnir á heimleið. G-eiri sat
á hjólinu og gerði allskonar kúnstir fyrir frænda sinn, sem
horfði hugfanginn á drenginn, hvað hann var leikinn á hjólinu.
Hann lét það prjóna, og stökk af baki á fullri ferð. Stóð
á annari löppinni á sætinu og teygði hina hátt upp í loft.
Sleppti stýrinu og snarbremsaði rétt fyrir aftan gamla konu,
sem gekk um götuna, svo að aumingja Ketill var með öndina í
hálsinum af hræðslu.
"Ég er alveg viss um, að ég get aldrei lært þetta," sagði
hann' hálf mæddur, því að hann hélt að þetta allt þyrfti hann
að læia, ef hann ætti að kunna á hjóli.
"Blessaður vertu, þetta kemur alveg eins og skot," sagði
Geiri, brosandi út undir eyru af vandræðasvipnum á frænda."Hven-
ær á ég að fara að taka þig í gegn í hjólreiðum?"
"Hvað, taka mig í gegn? Áttu við að kenna mér? Það er víst
bezt að gera það eins og skot. eins og þið kallið það," muldraði
Ketill og virtist ekki hrifinn af talsmátanum í Geira. "Eða
kannske það sé betra að byrja kl. 5 í fyrramálið, mér líst ekki
á alla þessa umferð hérna á götunum, ætli hún sé ekki eitthvað