Lindin - 01.02.1956, Blaðsíða 5

o
"Nú, hvað er hann að vesenast hér í hænum?" spurði einhver
strákanna, og var ekki laust við að þeir væru farnir að fá áhuga
fyrir þesstun merkilega frænda.
"Ja, það er nú sá hesti hrandari, sem ég hef heyrt lengiö,
svaraði Geiri, "hann ætlar að kaupa tík handa syni sínum, sem er
líka auðvitað líka frændi minn. Hann á nefnilega að fermast í
vor, maður."
"Ha, kaupa tík? Ég hélt að þeir hefðu nú nóg af svoleiðis
fénaði þessir karlar í sveitinnij’ sagði eitt gáfnaljésið í
hópnum, (1ég gat að minnsta kosti varla þverfótað fyrir hundum
og köttum og svoleiðis svínaríi í sveitinni þar sem ég var/#
"óttalegt sauðnaut geturðu verið, drengur," svaraði Geiri
og hrosti fullur meðaumlomar til drengsins, sem hafði orðið
uppvís að Jví, að skilja ekki íslenzku. Skilurðu það ekki
maður, að hann ætlar auðvitað að kaupa hjólatík en ekki hund-
tík, maður."
"Nú, þú meinar tað, Þú notar hara svo gamaídags orð yfir
þetta," svaraði dreng-auminginn, heldur aumur.
G-eir snéri sér nú aftur að hinum strákunum og lét dæluna
ganga.
"Vitið þið það, maður, að ég á að fara með honum upp í
Pálka á eftir og velja fyrir hann hjólið. Hann er nefnilega
svoddan voða jólasveinn, að hann hefir aldrei séð reiðhjól fyrr
en hann kom hingað í hæinn í gær. Og ég skal segja ykkur það,
maður, að ég verð líklega að kenna honum á hjóli líka, i)ví að
annars má húast við að þeir leggi á það hnakk og heizli, þama
fyrir vestan, £ví þar kann auðvitað ekki noklair lifandi hræða
á hjóli, maður. Þeir nota nefnilega eingöngu hykkjur til ferða-
laga ennþá , fyrir utan hjólbörur auðvitað, því að þær eru víst
aðalfarartæki á þ)essum slóðum. Og ég hef heyrt sagt að það
stein líði yfir þá þó þeir sjái ekki nema jappa-kerru. Jú-