Sögur og skrítlur - 15.11.1938, Side 6

Æsku^ástir
— Úr dönsku —
Knútur var ungur og glaður og gekk út í skóg,
Loítið var hreint og tært, og hugur hans bjartur og
glaður. Hann hafði haft mikið andstreymi undanfarið,
og virzt allur heiœurinn grár og drungalegur. En nú
var allt orðið breytt. Hann var gagntekinn af gleði
þennan fagra góðviðrisdag, og honum viriist lífið ein-
tómt sólskin.
Skófardúfa kurraði inn á milli trjánna. Tónar henn-
ar voru blíðir og þýðir, eins og þeir kæmu frá hans
eigin brjósti.
Er hann hafði gengið spölkorn, heyrði hann létt
fótatak, og í sömu svifum sá hann Grétu, sem hann
einmitt var að bíða eftir. Hún hafði ekki enn orðið
hans vör, og hann gat því virt hana fyrir sér, þar
sem hún kom fram á milli trjánna. Hver hreyfing
hennar var yndisþrungin og þýð og ljóðræn eins og
tónar í fögru lagi. Hann fann sterkt til þess, hve heitt
hann unni henni, og var hamingjusamur og sæll við
tilhugsunina um, að hún ætti að verða unnusta hans
og eiginkona,