Sögur og skrítlur - 15.11.1938, Qupperneq 9

Sögur og skrítlur
73
Knútur svaraði með því að taka utan um mittið á
henni og fór svo að hoppa með hana ofan eftir skóg-
arveginum, sem nú var tekinn að breikka
Gréta hoppaði ákaft með honum. f*au voru alveg
eins og glöð börn, og er þau loksins námu staðar
þreytt og sprengmóð, fóru þau bæði að hlæja. Þau
stóðu fast saman, og Knútur hafði tekið Grétu um hálsinn.
Allt í einu stóð gamli virðulegi prófessorinn, faðir
Grétu, fyrir framan þau. »Hjartanlega til hamingju,
börnin góð», sagði hann. »Það var gott, að þið hafið
þá loksins áttað ykkur. Mér fínnst annars, að þið hafið
verið nokkuð lengi að því. fað gekk töluvert fljótara
fyrir okkur mömmu þinni«. Prófessorinn tók af sér
gleraugun og brosti glettnislega til þeirra. Svo tók
hann fast og hjartanlega í höndina á Knúti og kyssti
dóttur sína.
»Er það ekki dásamlegt, þegar allt er komið í lag«,
sagði hann brosandi og ýtti Grétu yfir til Knúts.
»Haldið þið nú bara áfram inn í skóginn, börnin góð,
þið hafið eflaust um margt að tala, og svona gamall
kurfur eins og ég á ekki að vera að flækjast fyrir«.
Prófessorinn kinkaði kolli og veifaði hendi tU þeirra,
og svo hélt hann sína leið.
E*ú veizt svó vel, að það er satt, Gréta«, sagði hann
hátíðlega. »Þú veizt, að ég elska þig og er hamingju-
samur, ef þú aðeins — — —«.
»Já, þakk, ég veit þetta allt saman«, svaraði Gréta
og stöðvaði hann, — Svo tók hún undir handlegginn
á honum og gekk með honum inn í skóginn, og allt
gaman endurtók sig hérumbil eins og í gamla daga,