Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.2016, Blaðsíða 19

en þá þekktist. Í smá tíma var alls ekki
ljóst hvort okkur tækist að koma honum
um borð, þrátt fyrir að nota alla okkar
krafta, en það gerðist eins og stundum
gerist að maður fær einhvern aukakraft
þegar svona stendur á og dugði hann til
þess að það tókst og Helgi veltist hríð-
skjálfandi yfir borðstokkinn.
Þegar þarna var komið áttum við
feðgar enga krafta eftir og stöðum báðir
á öndinni. Það var samt ekki nóg til að
hemja veiðieðlið í pabba, sem varla náði
andanum og gat rétt staðið í lappirnar
eftir átökin eða Helga sem gat ekki talað
vegna skjálfta og ofkælingar. Í þessu
ástandi fóru þeir að brasa við að ná seln-
um um borð og tókst það að lokum.
Nú var Helgi drifinn fram í lúkar og
kabyssan fýruð upp, þannig að kófsvart-
ur reykurinn stóð upp úr skorsteininum
og 16 hestafla Sabb-inn í Vininum keyrð-
ur í botni (6-7 sml hraði) í átt til Húsa-
víkur. Helgi fór úr einhverju af fötunum
m.a. Álafossúlpunni sem hefur líklega
verið um 20 kíló að þyngd svona blaut,
en við vorum með eitthvað lítið af auka
fötum og varð hann bara að hýrast sem
næst kabyssunni til að reyna að fá í sig
hita. Við vorum um  einn og hálfan
klukkutíma til Húsavíkur og varð Helga
sem betur fer ekki meint af þessu volki.
Því miður sá ég ekki svipinn á frú Jó-
hönnu þegar Helgi kom heim í Grafar-
bakka.
Tapaði ekki gleraugunum
Ég er búinn að þvælast víða síðan, á sjó
og landi, en þetta er með því magnað-
asta sem ég hef upplifað og mun aldrei
gleyma. Viðbrögðin hjá Helga lýsa eins-
tökum veiðimanni en það var ég nú svo
sem búinn að sjá margoft áður t.d við
Laxá í Aðaldal og á rjúpnaveiðum.
Seinna sagði Helgi frá því að honum
fannst einna merkilegast við þetta allt að
hann tapaði ekki gleraugunum og svo
fannst honum magnað þegar hann sökk
sem dýpst að horfa upp í yfirborðið og
sjá fagurgrænan botnfarvann á Vininum.
Þegar þetta gerðist hefur sjávarhitinn
líklega verið um frostmark vegna blönd-
unar ósalts jökulvatns úr Skjálfandafljóti.
Því hefur kælingin verið gífurleg í frost-
inu og nokkuð ljóst að ekki mátti mikið
tæpara standa þ.e. með Helga. Skítt og
lagó með selinn, þó hann hefði sokkið
og orðið eftir, segi ég, en seint hefðu
vinirnir og veiðifélagarnir Siggi og Helgi
kvittað undir það.
Helgi í Grafarbakka í fimmtugsafmæli vinar síns,
Sigga stýssa í Sólbrekku 11 á Húsavík, og er ein-
mitt að segja selveiðisöguna og hvernig fagurgrænn
botnfarvinn á Vininum blasti við honum þegar
hann sökk sem dýpst.
Komið úr gjöfulum túr. Sigurður á hafnarbakkanum á Húsavík. Mynd: Hafþór Hreiðarsson
Sjómannablaðið Víkingur – 19