Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.2016, Page 22

22 – Sjómannablaðið Víkingur
varpinu, því við vissum alltaf hvar við vorum staddir í veð-
urkerfinu.
11:30, kódatími, síðan veðurathugun og sending veðurskeytis.
12:30, matur. Yfirleitt lagði ég mig eftir hádegismatinn, þá
komu menn stundum kurteisir að kojustokknum og spurðu
hvort hægt væri að hringja í land sem auðvitað var sjálfsagt
mál.
14:45, veðurathugun og sending veðurskeytis, svo skroppið
niður í kaffi.
15:30, kódatími. Ef það var bræla voru tekin veðurkort
kl. 16:30 og aftur 17:30, kannski á kvöldin líka kl. 21:30
og 22:30.
17:45, veðurathugun og sending veðurskeytis, síðan matartími.
18:30, kódatími. Fjórum til fimm sinnum í túr sýndi ég kvik-
myndir kl. 19:00, videóið var ekki komið og 16 mm filmurn-
ar voru fengnar á leigu hjá Filmum og Vélum á Skólavörðu-
stígnum og svo ókeypis hjá Upplýsingaþjónustu
Bandaríkjanna vestur á Melum.
20:45, veðurathugun og sending veðurskeytis.
23:30, kódatími, síðan veðurathugun og sending veðurskeytis á
miðnætti.
Þegar maður var búinn að kíkja niður í messa á miðnætti var
vaktmóttakarinn fyrir neyðarbylgjuna á tali 2182 stilltur fram í
brú og svo var skrúfað aðeins upp í móttakaranum fyrir neyðar-
bylgjuna á morsi 500, því maður vaknaði alltaf við eigið kall-
merki eða SOS, XXX eða TTT. Reyndar síaðist flest sem fram
fór á bylgjunni inn í gegn um svefninn.
Reglulega var fylgst með viðskiptalistum hjá Reykjavíkur-
radíó/TFA ef skyldi vera skeyti eða samtal til skipsins. En oft
gáfu þeir manni kall á morsinu á 500 ef þeir höfðu skeyti eða
samtal.
Þetta var notalegt og skemmtilegt starf þar sem maður var sí-
fellt að passa klukkuna og dagurinn var fljótur að líða, upplýs-
ingarnar biðu ekki.
Loftskeytamannsgrauturinn
Við vorum með SIMRAD EK dýptarmæla með blautpappír sem
hægt var að endurnýta. Það var gert þannig að notaðar rúllur
voru settar í pott með vatni og bætt út í salti og Joði. Á gufu-
togurunum létu þeir pottinn eða fötu standa niðri á fýrplássi,
en ég varð að semja við kokkinn um að lofa pottinum að standa
aftast á eldavélinni, þar sem hann hélst heitur en sauð ekki, þá
runnu lóðningarnar út úr pappírnum. Maður fékk stundum
smá skot frá kokknum: „Kemur hann nú með loftskeytamanns-
grautinn“ eða „ertu nú með andskotans pottinn“, en það risti
nú ekki djúpt.
Veðurfræðingarnir Borgþór H. Jónsson og Markús Á. Einarsson (sitjandi),
sennilega árið 1992. Mynd: Edda Völva Eiríksdóttir