Merkúr - 01.09.1939, Blaðsíða 65

Listin aö komasf áíram.
Einn frændi minn var kaupmaður. Faðir hans hafði
rekið verslun, sem hann gat rjett aðeins lifað á. Þessa
verslun erfði frændi minn, og honum tókst að gera
hana að stærstu verslun landsins i sinni grein. Hann
varð vellríkur, fekk heiðurstitla og heiðursmerki, var
öllum hjálpsamur, studdi vísindi og listir og bygði
kirkju fyrir eigið fje. Jeg spurði hann einu sinni að
því, hvernig hann hefði farið að því að komast svo vel
áfram, og bað hann að leggja mjer heilræði. Svar hans
fer hjer á eftir:
Þrent er mest um vert, ef maður vill komast áfram í
heiminum: dugnctður, góð sambönd og' höfuðstóll. Þú
mátt ekki misskilja mig. Það er ekki nauðsynlegt aS þetta
þrent fjúgist aS. Eitt er máske nóg, tvent er gott, en hest
er aS alt fylgist aS. En sá, sem hefir ekkert af þessu er
til einskis nýtur og kemst aldrei áfram. Mest er undir
dugnaSinum og hæfileikunum komiS, því aS þá kemur
hitt af sjálfu sjer. Jeg skal nú útlista þetta betur.
ÞaS er víst ekki til sá maSur, sem ekki hefir hæfileika i
einhverja átt. Til þess aS sólunda ekki bæSi tíma og fje,
verður hver maður að reyna að gera sjer það ljóst, eins
snemma og unt er, til hvers hann muni vera hæfastur.
Oftast er það það, sem mann langar mest til. Langi mann
til þess að nema einhverja iðn, þá á hann að gera það, því
að viljinn dregur hálft hlass. Góðum ráðum skyldi hver
maður fylgja, þess vegna er sjálfsagt að ráðfæra sig við
reyndan mann og föður sinn, jafnvel lækni sinn, til þess
að fá að vita hvort heilsan þolir það starf, sem maður
ætlar að velja sjer.
Þegar maður hefir svo ákveðið, hvaða lífsstöðu hann
ætlar sjer, verður hann að kosta alls kapps um að læra
listina til fullnustu og afla sjer eins mikillar þekkingar
viðvílcjandi henni eins og unt er. Sem betur fer eiga menn