Merkúr - 01.09.1939, Blaðsíða 37

5kipamiðlun og stgrjöldin.
Eftir Úskar fl. Bíslasnn.
Sá þáttur vföskiftanna, sem kallaður or skipamiðlun
mun tiltölulega lítið þektur hjer á landi. Mjög er það al-
gengt að hitta menn, sem ef til vill eru mjög vel að sjer
um flest það, er að verslun og viðskiftum lýtur, en er
talið berst að skipamiðlun og' starfsemi skipamiðlara,
vita þeir sama sem ekkert. Það mun þó langt síðan ein-
stök fjmirtæki hjer á landi fóru að leigja skip undir tieila
fanna frá útlöndum, i eina ferð eða yfir lengri tíma, en
um algjöra sjergreiningu á þessu sviði er ekki að ræða,
fvr en fvrir nokkrum árum, að fvrirtæki liafa verið stofn-
sett, sem hafa skipamiðlun að sjergrein.
Starfsemi sú, er nefnd er skipamiðlun, er mjög' víðtæk
og flókin og mun jeg nú reyna með einföldu dæmi að
drepa á það, sem daglega kemur fyrir í þessu starfi.
Áður fyr keypti skipseigandinn farm af vörum í skip
sitt, sigldi því úr höfn og verslaði með farminn eftir því,
sem lionuin þótti hagkvæmast. Hann var því alt í senn:
skipseigandi, skipstjóri og kaupmaður. Reikninga sína
gerði hann upp sjálfur um borð í skipi sinu, er farrnur-
inn var seldur, og þar voru allir milliliðir óþarfir. Nú
hefir þetta auðvitað breyst fyrir löngu. Þróun viðskift-
anna á hvaða sviði sem er, hefir beinst í þá átt, að með
vaxandi viðskiftum hefir milliliðunum stöðugt fjölgað og
hilið milli hins upprunalega framleiðanda og neytandans
hefir orðið stærra og stærra. Binn slíkur tengiliður i
heimsviðskiftunum er skipamiðlarastarfið. Eins og nafnið
hendir til er hjer um miðlunarstarf að ræða, milli skipa-
eigendanna annarsvegar og þeirra er Ieigja þurfa skip
hinsvegar. Stórkaupmaður eða fyrirtæki, sem flytja þarf
til landsins vörur í heilum skipsförmum, t. d. kol eða salt,
snýr sjer til skipamiðlarans og hiður hann að útvega
3*