Vasakver : með almanaki fyrir árin 1939-1943 - 01.01.1941, Side 80

80
C. GRASLENDI.
Grasmaðkurinn veldur oft tjóni. Upprunaheimili hans er
venjulega í snarrótartoppum. Oft má hefta herferðir
maðkanna með því að grafa eða plægja skurði með lóð-
réttum börmum kring um maðkblettina.
D. SKRÚDGARÐAR.
Blaðlýs og trjámaðkar leggjast á blöð ýmsra trjáa og
runna. Dana eiturduft eyðir ófögnuði þessum ágætlega.
Úðun með tóbakslegi (nikotin) gefst einnig vel.
TRJÁ- OG RUNNARÆKT.
Eftir Hákon Bjarnason.
Trjálundir ættu að rísa við hvert heimili. Unaður sá,
er þeir veita, og prýði sú, sem af þeim er, verður tæplega
ofmetið.
Trjálundir ættu aldrei að vera framan við húsin, en
öðru hvoru megin við þau eða jafnvel að húsabaki, þannig
að þeir skýli húsunum, en húsin eigi þeim.
Til þess að góðum árangri sé náð í trjárækt, þarf fernt:
1) Vel girt land. 2) Hraustar og harðgerðar trjáplöntur.
3) Nægan áburð að trjánum meðan þau eru að komast á
legg. 4) Góða hirðu og hreinlæti í garðinum.
Heppilegustu tegundirnar til ræktunar eru:
Björk. Vex ágætlega í flestum jarðvegi.
Reynir. Vex aðeins vel í frjórri mold. Gras má aldrei
vaxa þétt að stofni hans.
Lerki. Vex betur norðanlands en sunnan. Þolir illa um-
hleypingasamt veðurfar.
Víðir. Til eru margar tegundir víðis, og vaxa margar
þeirra hér í frjórri jörð.
Runnar. — Ribs vex ágætlega víðast hvar, þolir illa
fannþunga og storma. Þarf frjósaman jarðveg til þess að
gefa góðan ávöxt. Sólber eru vandræktaðri en ribs. Bera
eigi ávöxt nema í góðum árum og er hætt við kali á
haustin. Siberiskt ertutré, geitblöðrungar og ýmsar spireu-
tegundir geta myndað fallega runna. Blæösp getur einnig
víðast hvar vaxið hér sem runnur. Víði, ribsi, geitblöð-
ungum, rósum o. fl. má fjölga með græðlingum á vorin.
Hinum tegundunum er oftast fjölgað með sáningu. Ösp
og reyni má fjölga með rótarskotum.