Fréttablaðið - 05.11.2022, Qupperneq 86

Það var
eins og
fjallið væri
að öskra á
mig að fara
niður.
Ég er
þakklát
fyrir að ég
er enn hér
því ég er
alveg viss
um að ef ég
hefði farið
með þeim
þá væri ég
ekki hér.
Ég vildi ekki eyðileggja
fyrir þeim en á sama
tíma þekkti ég fjallið og
aðstæðurnar og vissi að
þeir gætu aldrei lifað af
allan þennan tíma
þarna uppi.
Tamara er reynd fjallgöngukona, en hún hefur varið stórum hluta af lífi sínu á fjalli.
Á myndinni frá
vinstri eru Alex
Gavan, Tamara,
Ali og svo John.
Á myndinni
eru Sergi,
Juan Pablo,
Alex Gavan og
Tamara.
MYNDIR/AÐSENDAR
Tamara Lunger kleif K2 2014
og ætlaði sér að reyna það
aftur 2021. Ferðalagið upp
var það erfiðasta sem hún
hefur upplifað en á leið sinni
hitti hún þá John Snorra, Juan
Pablo Morh og Ali Sadpara
sem allir fórust í þessari ferð.
Tamara Lunger er ítölsk
fjallaskíðakona og hefur
varið stórum hluta lífs
síns á fjalli. Hún er önnur
ítalska konan sem hefur
náð að klífa Himalajafjallið K2 og
gerði það árið 2014. Það gerði hún
án þess að nota aukasúrefni og án
þess að vera með burðarmann.
Tamara var á K2 í janúar í fyrra
þegar John Snorri og f leiri reyndu
að klífa fjallið að vetrarlagi. Ferða-
lag þeirra endaði ekki vel en John
Snorri og tveir ferðafélagar hans
fórust á fjallinu. Talið er að þeir
hafi náð að klífa á toppinn en hafi
farist á leið niður. Tamara var með
þeim John og félögum í för en ákvað
á síðustu stundu að snúa aftur heim.
Bæði vegna líkamlegs ástand en
einnig vegna einhvers konar hug-
boðs sem sagði henni að leggja ekki
í ferðalagið.
Tamara kemur til Íslands á mánu-
dag og mun með Vilborgu Örnu
Gissurardóttur halda fyrirlestur um
ferðalagið á K2 og líf sitt á fjöllum.
„Ég hef fundið til tengsla við
Ísland en hef aldrei hitt fjölskyldu
Johns og aldrei talað við þau. Þessi
lífsreynsla var það erfiðasta sem ég
hef upplifað, bæði á meðan á því
stóð og eftir að ég kom heim,“ segir
Tamara, og að hún hafi því tekið því
vel þegar Vilborg bað hana að koma
til landsins til að halda fyrirlestur
og til að hitta fjölskyldu Johns.
Missti ferðafélagann
Tamara segir að þessi ferð á K2 hafi
verið það erfiðasta sem hún hafi
upplifað. Hún hafði áður klifið fjallið
2014 og ætlaði sér að reyna það þarna
aftur, að vetrarlagi, án súrefnis, eins
og hún gerði í fyrra skiptið. Hún var
á fjallinu með félaga sínum Alex
Gavan, en hitti og talaði við þá John
Snorra, Juan Pablo Mohr og Ali Sadp-
ara reglulega.
„Ég kynntist JP 2012 og átti við
hann gott samband. Við vorum
vinir. Svo við töluðum reglulega
saman á meðan við vorum þarna,“
segir Tamara, en á leiðinni upp
hætti Alex hennar við og ákvað að
fara heim.
Hún stóð því ein eftir og eftir
umhugsun ákvað hún að halda
áfram.
„Ég var komin þangað og ákvað
að vera. Til að ná sáttum við fjallið,“
segir Tamara, og að þá hafi hún sleg-
ist í hóp með Juan Pablo, Ali og John.
Þetta var í byrjun febrúar og var
veðurspáin orðin slæm. Þau ákváðu
að bíða hana af sér og halda svo
upp á topp þegar vind væri farið að
lægja. „Ég hafði verið í vandræðum
með magann á mér og leið ekki vel.
Ég vildi auðvitað gera mitt besta
en innsæi mitt var að segja mér að
skoða málið betur. Ég hélt því áfram
og tók stöðuna á líkama mínum og
græjum á hverjum degi en ákvað á
endanum að fara ekki upp.“
Væri ekki hér hefði
hún farið alla leið upp
Lovísa
Arnardóttir
lovisaa
@frettabladid.is
Hugsar aðeins um að lifa af
Hún segir að fólk kannski geri sér
ekki grein fyrir því hvernig er að
vera stödd í svona aðstæðum. Það er
svo mikill kuldi og það eina sem fólk
er að hugsa um er að komast lífs af.
„Þú ferð að haga þér eins og dýr.
Þú hættir að tala við aðra. Þegar
þú er komin svona hátt upp þá
ertu bara þarna fyrir þig og ferð
inn í einhverja aðra vídd. Þú þarft
að vera viss um að þú drekkir nóg,
borðir nóg, að fötin séu ekki blaut
og að þér sé hlýtt,“ segir Tamara og
að þegar hún hafi verið búin að taka
ákvörðun um að fara niður hafi fjór-
mennningarnir, sem þá voru John,
Juan Pablo, Ali Sadpara og sonur
hans Sajid, verið lagðir af stað upp.
„Sajid kom svo aftur niður því
hann var í vandræðum með súrefn-
isgrímuna sína,“ segir Tamara og að
hún hafi heyrt að hann hafi síðast
séð þremenningana við flöskuháls-
inn á leið upp.
Eftir þetta versnaði veðrið en hún
segir að hana hafi í raun aldrei órað
fyrir því að þeir væru í vandræðum.
Hún sendi Juan Pablo skilaboð og
sagði honum að hún myndi hitta
hann neðar í fjallinu og þegar hún
fékk ekki svar skrifaði hún það á
staðsetningu hans og ástandið í
fjallinu.
„Ég vissi hversu erfitt er að klífa
þetta að sumri og gat alveg ímyndað
mér hversu erfitt það væri að vetri,“
segir Tamara og að hún hafi því
ákveðið að hefja gönguna niður.
Það væri varla hægt að bíða lengur
því að veðrið væri orðið svo slæmt.
Gekk niður í myrkri
„Það var eins og fjallið væri að öskra
á mig að fara niður,“ segir hún og að
ferðin niður hafi verið hræðileg.
Bæði var veðrið mjög slæmt en svo
ofan á það týndi hún og eyðilagði
höfuðljósin sín og gekk því niður
án þess. „Ég hitti írskan fjallgöngu-
mann sem var með eitt höfuðljós en
það var svo veikt að það var eins og
kerti,“ segir hún og að þau hafi týnst
á leiðinni niður en náðu að lokum í
grunnbúðirnar.
„Strax við komu þangað byrjaði
fólk að spyrja hvort ég vissi eitthvað
um mennina þrjá. Ég sagðist ekkert
vita því ég var ekki með talstöð og
að JP hefði ekki enn svarað mér,“
segir hún.
Hún heyrði svo að Sajid hefði
verið á niðurleið og ákvað að bíða
eftir honum í grunnbúðunum.
„Hann spurði mig strax: „Er nokk-
ur möguleiki enn?“,“ segir Tamara
og heldur áfram:
„Ég var þarna með syni eins
mannsins sem var týndur. Þetta
mölbraut í mér hjartað en ég vildi
ekki gefast upp og svaraði því að
mögulega ættu þeir ekki batterí og
gætu ekki átt samskipti við neinn.
Það gæti allt gerst,“ segir Tamara og
að þegar hún hafi farið að sofa hafi
hún enn haft örlitla von um að þeir
myndu finnast á lífi.
Fjölskyldur og herinn við leit
„Á þessum tímapunkti var þetta allt
orðið að hálfgerðu brjálæði. Allur
heimurinn vissi þá að það væri eitt-
hvað að og fylgdist með,“ segir Tam-
ara og að þrátt fyrir að hafa von þá
hafi hún á endanum gert sér grein
fyrir því að þeir myndu ekki koma
niður lifandi.
„Ég bara grét og grét en á sama
tíma svaraði ég símtölum frá fjöl-
skyldu JP og frá hernum sem voru
að leita. Ég vildi ekki eyðileggja fyrir
þeim en á sama tíma þekkti ég fjall-
ið og aðstæðurnar og vissi að þeir
gætu aldrei lifað af allan þennan
tíma þarna uppi.“
Tamara fór að lokum aftur heim
til Ítalíu 8. mars og segir að þetta hafi
haft mikil áhrif á hana. „Ég vildi ekki
sjá fjöll eða fara upp þau. Ég vildi
ekki þjást meira og vildi ekki upp-
lifa kulda. Líkaminn minn brást við
með því að kalla á mat og ég þyngd-
ist um tíu kíló eftir að ég kom heim.
Ég vildi bara að mér liði vel.“
Hún segir að þrátt fyrir að þetta
hafi verið erfitt þá sé hún þakklát í
dag fyrir að hafa hitt þá þarna uppi
og náð að verja tíma með þeim síð-
ustu vikuna sem þeir voru á lífi.
„Ég er þakklát fyrir að ég er enn
hér því ég er alveg viss um að ef ég
hefði farið með þeim þá væri ég ekki
hér.“ n
40 Helgin 5. nóvember 2022 LAUGARDAGURFRÉTTABLAÐIÐ