Rökkur - 01.06.1945, Síða 8

168
RÖKKUR
eg þess, að stjórn Yðar Hátignar geri allt, sem
í hennar valdi stendur til þess að vernda sjálfstæði
Belgíu.“
Sir Edward bætti því við, að svo væri komið, að
á hvaða augnabliki, sem væri, yrðu Bretar að grípa
til vopna sjálfum sér til verndar.
Flotinn var vígbúinn. Og byrjað var að kveðja
menn til þjónustu í landherinn. Brezka stjórnin
sendi þýzku stjórninni orðsendingu til þess að mót-
mæla skerðingu Þjóðvérja á hlutleysi Belgíu. Þýzka
stjórnin svaraði þegar, en svarið var ófullnægjandi.
Þjóðverjar ætluðu ekki að leggja Belgíu undir sig.
Þjóðverjar höfðu ráðizt inn í Belgíu sér til vernd-
ar fyrir ágengni Frakka, og fyrir Þjóðverja var
allt undir því komið, að þeir gerðu ráðstafanir sér
til verndar gegn ágengni þeirra.
Þriðjudaginn 4. ágúst sendi brezka stjórnin þýzku
stjórninni úrslitakosti. Þess var krafizt, að Þýzka-
land virti hlutleysi Belgíu — og ef Þýzkaland yrði
ekki við þessari kröfu, mundi Stóra-Bretland lýsa
yfir styrjöld gegn Þýzkalandi á miðnætti næsta.
Tveir hrezkir ráðherrar, Morley lávarður og Mri
John Burns, voru ósammála þessari ákvörðun, og
báðust lausnar.
England beið eftir svari Þýzkalands. Um allan
heim var beðið með óþreyju eftir svarinu. Jafnvel
þá voru menn sannfærðir um, að mest væri undir
afstöðu Bretlands komið. Mundu Þjóðverjar hætta
við áform sín? Það var spurningin, sem menn báru
upp með sjálfum sér og hverir við aðra, er menn
söfnuðust saman fyrir utan bústað forsætisráðherr-
ans í Downingstræti og þar í grennd. Eða mundi
Þýzkaland ögra Stóra-Bretlandi? En menn voru á
cinu máli um það, að ef Þjóðverjar hættu ekki við
innrásina í Belgíu, yrðu Bretar að taka sér vopn
í hönd og taka þátt í styrjöldinni.
Það var ekki fyrr en kl. 12,15 miðvikudaginn
3. ágúst, sem birt var tilkynning frá brezka utan-