Rökkur - 01.06.1945, Page 11

RÖKKUR
171
á ökriun Flandurs. Menn hylltu hersveitirnar, sem
lögðu af stað í stríðið, sólbrennda khakiklædda menn,
hlupu til þeirra, réttu þeim blóm, vindlinga og ann-
að. Enginn hafði áhyggjur af Zeppelín-loftförum
— eða eiturgasinu. Um slíkt höfðu menn enga hug-
mynd. Og stjórnin sat á fundum dag og nótt.
Fjölda margir hermenn sáust á ferli, í norður- og
suðurhéruðum landsins. En herinn sjálfur — hvar
var hann? Hann var horfinn. Margir hljóta að liafa
vitað, hvert hann hefði verið sendur, en um þetta
var ekki talað, og það var ekki mikið um að vera
i brottfararstöðvunum. Enginn hornablástur eða
neitt. Það var ekki fyrr en þann 18. ágúst, að eftir-
farandi tilkynning var birt, og þá var aflétt ]>eirri
hulu, sem yfir þessu hafði verið: I
„Her sá, sem fengið hefir það hlutvcrk, að berjast
erlendis, er kominn heilu og höldnu til Frakklands“
o. s. frv.
Tekið var fram, að herflutningárnir hefðu gengið
algerlega að óskum og án þess nokkurt slys hefði
orðið.
Kitchener lávarður þakkaði blaðamönnum sér-
staklega hve vel þeir hefðu gætt skyldu sinnar, að
minnast ekki einu orði á neitt, sem gaf til kynna,
að verið var að flytja hcrinn til Frakklands.
Herinn var settur á land í Boulogne. Herskip voru
herflutningaskipunum til verndar. Er til Frakklands •
kom var hermönunvim brezku ágætlega tekið. „Lifi
England!“ var hrópað einum munni af hinum mikla
fjöldi manna, sem safnazt hafði saman við höfn-
ina. Og lírezku hermennirnir voru kátir og hressi-
legir og vissir um, að bandamönnum myndi falla
sigur í skaut.
Birt var ávarp til hermannanna frá Georgi kon-
ungi, þar sem hann komst svo að orði:
„Þér farið nú að' heiman til þess að berjast fyrir
öryggi og heiður Bretaveldis.... Eg ber hið fyllsta
traust til yðar. Gerið skvldu yðar. Hafið orðið skylda