Rökkur - 01.06.1950, Blaðsíða 47

RÓKKUR
95
mundi hann gera allt, er í hans valdi stæði, til þess að
hjálpa jafn fagurri stúlku og hún væri. Og er hún neitaði,
liafði hann jafnvel haft í hótunum við iiana. Hún lézt
ekki taka eftir því. Há varð hann enn ósvifnari og varð
sá endir á, að hún rak hann á dyr. Henni var skemmt af
tilhugsuninni um, að hann hafði fengið að kenna á því,
að enn var skap í O’Donnell-ættinni. Hann var fyrirlit-
legur maður.
Hún hafði séð .mörg ný andlit á hinni löngu ferð sinni
— bæði á ferðalaginu vestur yíir haf, og á járnbrautinni
frá New York vestur á Kyrrahafsströnd, en það var ekki
nema eitt þeirra, sem livað eftir annað kom fram fyrir
hugskotsaugu hennar. Það var andht, sem var vert að
muna, og það var vegna þess, að það hafði verið eitthvað
heillandi og dularfullt í augnatilliti þessa manns. Hún
liafði fyrst komið auga á hann á skipinu milli Seattle og
Port Albert. Hann hafði hallað sér fram á borðstokkinn,
brett upp kraganum á kápu sinni, og tottaði pípu sína.
Iiann var hár og grannur. Og þótt hann hallaði sér fram
fór það ekki fram hjá henni, að hann var vel vaxinn.
Já, hann var hár og grannur, eins og karlmennimir á
Aran-ey, en herðabreiðari. Ösjálfrátt flaug henni í hug,
að þessi maður væri hreinn i lundu og djarfur. Þetta
voru kostir, sem hún mat mikils. Þau áttu kannske margt
sameiginlegt.
Hún hafði gengið framhjá, eins og liún tæki alls ckki
eftir honum, en af kvenlegum næmleik og skarpskyggni
hafði hún eigi að síður orðið margs vör. Bezt hafði hún
tekið eftir andlitssvipnum, og augunum. Hún hafði veitt
því athygli, að í andlitinu voru drættir, sem ekki áttu að
vera þar, því að þetta var ungur maður, í mesta lagi einu
eða tveimur iámm eldri en hún sjálf. Eitthvað hafði komið
fyrir hann — sem hafði liaft djúp áhrif á hann, ef til vill
gert hann dálítð einmana, — ef til vill kaus hann að fara
sinar götur. Hún hafði ósjálfrátt orðið fyrir eins miklum
áhrifum af honum og hann af henni. Sá einn var munur-
inn, að hún vissi hvaða hugsanir bærðust í brjósti hans,
en hann renndi blint í sjóinn um hugsanir hennar. Heima