Veiðimaðurinn - 01.11.1970, Blaðsíða 34

Narraguagus-á, þar sem helztu rannsóknirnar hafa farið fram.
stangaveiðin jókst úr 131 laxi á ári í 450. (Leturbr.
Veiðim.)
Brátt kom í ljós, að hér var þó ekki nóg að gert.
Seiðin, sem sleppt var í árnar, skiluðu sér ekki.
Þeir fáu laxar, sem sneru aftur, voru ekki af þeirri
stærð, sem æskileg er talin til stangaveiða. Finna
varð nýjar leiðir til ræktunar. Skemmdir, og
óhreinkun, á ánum leyfði ekki fulla nýtingu á eld-
isskilyrðum náttúrunnar. Enn eru í ánum ýmsar
hindranir, sem tæplega verður sigrazt á, og sums
staðar virðist vatnsmengunin óleysanlegt vanda-
mál. Mest skorti þó líffræðilegar upplýsingar um
laxinn, bæði í fersku vatni og sjó. Ekki varð kom-
izt hjá því að endurmeta allt starf okkar.
Margir fundir voru haldnir í rannsóknarnefnd-
inni, og margra spurninga spurt. Er hægt að rétt-
læta ræktunarstarfið, frá efnahagslegu sjónarmiði?
Er það þess virði? Slíkra spurninga, og margra
annarra, var títt spurt. Vísindamenn eru ekki bezt
til þess fallnir að svara slíkum spurningum, því
að þeir geta réttlætt nær hvað sem er. Hins vegar
ávinnst margt með góðu samstarfi, og aðildar-
stofnanir rannsóknamefndarinnar, og löggjafar-
valdið, gáfu brátt samþykki sitt.
I upphafi var tölfræðilegra upplýsinga um upp-
vaxtarskilvrði laxins aflað í lindá, þar sem fyrir
var bæði lax og urriði. Miðað var við einingar,
sem voru eitt hundrað ferjardar að flatarmáli (jard
= ca. 91 sm.).
Hrognum, sem dreift var í ána, var þannig kom-
ið fyrir, að frá 226 til 293 voru látin koma á hverja
einingu. Þannig fengust, að meðaltali, um 20 til
43 sumargömul (mitt sumar) seiði á hverja ein-
ingu. Ársgömul seiði reyndust 12 til 34, en heildar-
niðurstaðan varð nú, að hver eining skilaði af
sér tveimur eða þremur gönguseiðum. Á hverjum
tíma voru milli 24 og 67 seiði, á öllum aldri, á
hverju einingarsvæði.
32
VEIÐIMAÐURINN