Skipulagsmál höfuðborgarsvæðisins - 01.04.1986, Blaðsíða 39

SKIPULAGSSKRIFSTOFA HÖFUÐBORGARSVÆÐISINS 1 1986
39
Mörg önnur dvalarheimili hafa risið
síðan, bæði í Reykjavík og úti á
landsbyggðinni, þar sem umhverfið
hefur verið skipulagt með sérstöku
tilliti til þarfa aldraða. Má t.d.
nefna, að bæði heimilin við Löngu-
hlíð og Snorrabraut hafa auk garð-
svæðis einnig gróðurhús við bygg-
ingar sínar.
Vissulega bera að lofa það, sem
áunnist hefur í málefnum aldraðra
síðustu árin. Á hinn bóginn hefur
ekki verið tekið nægjanlegt tillit til
aldraðra, sem dveljast ekki á stofn-
unum eða heimilum, né heldur til
þeirra vistmanna er leita út fyrir lóð-
armörk dvalarheimilisins í því skyni
að njóta útiveru og samskipta við
annað fólk.
Ýmsar hindranir verða á vegi aldr-
aðra, þegar farið er um götur borga
og bæja: Háir kantsteinar við gang-
brautir, útitröppur, sem annað hvort
eru að hruni komnar eða án hand-
lista. Oftast eru tröppurnar illa lýstar
og oft vantar skábrautina fyrir þá,
sem nota hjólastóla. Stígar eru iðu-
lega illa upplýstir og lítð er um bekki
og hvíldarstaði, einkum þar sem
þeirra er þörf, svo sem við leiksvæði
barna, í görðum eða á torgum og
strætum.
Allt eru þetta farartálmar í augum
hins aldraða, skerðing á ferðafrelsi
hans, sem getur vakið óöryggi og
ótta.
Það er í rauninni auðvelt og alls ekki
sérlega kostnaðarsamt fyrir borgar-
og bæjaryfirvöld að ryðja þessum
hindrunum úr vegi.
í hugmyndafræði skipuleggjanda,
sem fjallar um útivistarmál og um-
hverfi í þéttbýli, ertalið nauðsynlegt
að koma upp keðju samfelldra
grænna svæða, - allt frá svölunum
og pallinum á einkalóðinni til hverf-
isgarða og leiksvæða. Þessi grænu
svæði er æskilegt að tengja saman
með keðju öruggra, breiðra, vel
upplýstra göngustíga, þar sem bekk-
ir og hvíldarsvæði eru með jöfnu
millibili, tröppur með handlistum
og skábrautum og sneitt úr gang-
stéttum við „sebra"-brautir. Á grænu
svæðunum þurfa jafnframt að vera
athafnasvæði, þar sem fullt tillit er
tekið til þarfa allra aldurshópa, svo
og ýmissa sérþarfa þeirra. Ekki má
gleyma þverrandi líkamsþreki og
heilsu aldraðra.
„Umhverfi og útivist fyrir alla".
Ákveðin stefnumörkun og fram-
kvæmdarvilji af hálfu yfirvalda, svo
og sem best hönnun eru forsendur
þess, að skapa megi gott og vistlegt
umhverfi til handa öllum þjóðfélags-
þegnum.
Mikið hefur áunnist síðan 1982. En
það þarf að hrinda í framkvæmd enn
frekari útivistarþjónustu fyrir minni-
hlutahópa þjóðfélagsins. Gleymum
því ekki, að öll útivera, heilsuvernd,
félags- og tómstundaiðja verður að
vera í þágu hinna öldruðu sjálfra.
"Betur má ef duga skal".
SÖLUSÝNING
Kristinn Guðbrandur Harðarson
sýnir um þessar mundir verk sín á
Skipulagsstofu höfuðborgar-
svæðisins. Hann er fæddur 9. ágúst
1955.
Kristinn stundaði myndlistarnám
1973-1977 við Myndlista og hand-
íðaskóla íslands og 1977-1978 við
De Stichting de Vrije Academie
voor Beeldende Kunsten, Den
Haag.
Einkasýningar
1979 Gallerí Suðurgata 7, Reykjavík
1981 Ásmundarsalur, Reykjavík
1983 Nýlistasafnið, Reykjavík
1983 Studio Arti Visive, Siracusa,
Italia
1984 Studio, Halle de l lle, Genf,
Sviss
1985 Gallerí Gangur, Reykjavík
1986 Lenz-rifrazioni, Parma, Ítalía
Helstu samsýningar
1978 Gallerí SÚM, Reykjavík
1979 Kjarvalsstaðir, Reykjavík
1982 Basel Art Fair, Basel, Sviss
1982 XII Biennale de Paris, Musée d
art Moderne, Paris
1983 Norræna húsið, Reykjavík
1983 Museum Fodor, Amsterdam,
Holland
1984 Franklin Furnance, New York
1984 Listasafn íslands, Reykjavík
1984 Malmö Konsthall, Malmö, Sví-
þjóð
1984 Filiale, Basel, Sviss
1984 Basel Art Fair, Basel, Sviss
1984 Sweaborg, Finnland
1984 Sumarsýning Gangsins
1985 Mokka kaffi, Reykjavík (ásamt
Helga Þorgils)
Kristinn hefur einnig samið og flutt
marga performansa (gerninga).