Röst - 01.04.1944, Síða 17

R 0 S T
17
urjón, er ég lít inn til hans utan atgreiðslu-r
tíma. Hiann er þá í óðaönn að þvo veggi og
gólf. “það er að vísu hægra sagt en gert,“
bætir hann við, “sérstaiclega af því, að við
furinnj í hillunum er nokkuð grófur. En við
höfum malað búðina hvíta, til þess að óhréin-
indin leyndust ekki.“
“Ég held, að slík verziun eigi framtíð fyrir
sér,“ segir Sigurjón, er ég spyr hann nánari
fregna. “það tekur auðvitað sinn 'tíma að
köma festu á viðskiptin, þar éð hér er utri
nýjung að raeða. En þegar við kynnumst náu-
ar óskum fólksins, þá vona ég að auðvéld-
ara verði að fullnægja þeim, þótt ekki megft
vænta þess, að alltaf verði hægt að svara
eftirspurn.“
Sigurjón sýnir mér síðan hvernig hann
geymir fiskjnn í ís í luktum kössum eða flatt-
an uppi á hillum og segir síðan: “Ætlunin er-
að húsmæðurnar geti svo fengið sér saítfisk
í sogið, þegar þær óska og væri hægt að
hafa hanr; til afvatnaðan, ef pantanir lægju
tímanlega fyrir. Með góðri samvinnu vona
ég, áð auðið verði að hafa alltaf eitthvað gott
í pottinn!“
það ætti þá líklega ekki að standa á hus-
mæðrunum að gera sitt til þess, þær vita nú
hvert þær geta snúið sér!
Við gluggann
Frarnhald af 2. síðu.
minni sakir. Sízt er að undra, þótt þeir mjólk
ursalar, sem selja mjólkina leyfðu verði,
spyrji hverju þetta sæti og hvað við muni
taka.
Eigi er með þessum orðutn dæmt um sann-
virði mjólkurinnar, en til þess verða allir
bæjarbúar að gera kröfu — framleiðendur
jafnt sem neytendur, — að mjólkurverðið
verðt ekki hærra til neytenda hér í bæ heldur
en ÍRevkjavík. Ríkisvaldið verður að sjá um,
að vöruverð verði sem jafnast í landtnu og
greiða þann mismun, sem nauðsynlegur kann
að þykja. f 1
FYRIRSPURNIR
til lögreglu og áfengisvarnarnefndar.
Barst þessum aðilum ekki til eyrna að stór*
felld áfengissala ætti sér stað úr erlendu skipi
er lá hér alllengi í höfn fyrir nokkru síðan?
Er ekki heppilegt að gera almenningi kunnugt
a. m. k. við og við, hvað gert er tit að
kioma í ,'vég fyrir brot á áfengislöggjöfinni,
hverjir verða uppvísir að brotum og hvaða
refsingu þeir hljóta?
UNGUR LISTIÐKANDI
Fyrir fimm árúm kom 12 ára gamall piltur
fram á skemmtun skóllabarna og lék einleik á
fiðlu. Litli fiðluleikarinn vakti athygli og spá
þeirra, sem til þekktu var á þá lund, að mikils
mætti af honum vænta, ef aðstæður leyfðu
honum að helga sig list sinni.
þessi piltur, Jónas þórir Dagbjartsson frá
Jaðri, hefir nú stundað nám í TónlistarskóS-
anum í vetur og nemur þar fiðluleik hjá þor-
valdi Steingrímssyni, en undifbúningsnánt
hafði hann fengið hér hjá Oddgeiri Kristjáns-
syni.
Svo er von til, að Jónas muni ætla að á-
vaxta vel hæfileika sína og gott undirstöðu
nám, og má m. a. marka það af því, að hann
komst þegar í vetur. í nemendahljómsveit Tón
Íistarskólans, en í hana eru yfirleitt ekki tekn-
ir aðrir en þeir, sem hafa verið 1—2 vetur í
skólanum.
Tólf ára gamalí lagði Jónas þórir ennfrem
ur stund á orgelieik, og liðtækur starfsmaður
Lúðrasveitar Vestmannaeyja hefir hann verið
undanfarin ár.
Á kvöldvöku Lúðrasveitarinnar fyrir
skemmstu gafst ánægjukgt tækifæri til að
hlýða á nemandann og yrverandi kennara
hans, er þeir léku tvíleik á fiðlur sínar, og
mun enginn hafa orðið vonsvikinn af því.
r