Jólaklukkur - 01.12.1943, Blaðsíða 9

JÓLAKLUKKUR
7
Hólar í Hjaltadal.
fri3“. — Þetta kom mér óvænt. Hafði hugs-
að mér fremur að læra sjálfur en leiðbema
öðrum í þessu umhverfi.
Ég spurði samt: „Hvar er bróðir yðar?
Og vill hann að alókunnugur maður fari
að tala við sig um trúmál?“
„Hann situr þarna á bekksendanum",
svaraði konan og benti á mann, lítið eitt
innar í salnum. „Ég vona að hann taki tali
yðar vel“, bætti hún við.
Mér þótti það tvísýnt. Engin geðshrær-
ing sást á honum, og ég var ókunnugur út-
lendingur. Samt fór ég, settist hjá hon-
um og tók hann tali.
Það samtal endaði með því, að við fór-
um báðir á kné til bænagerðar. En um leið
fóru nokkrir þeirra, er næstir sátu, á kné
með okkur. Ég man ekki með vissu, hvort
ég bað með fleirum þetta kvöld. Hefi þó
líklega gert það, því að ég man vel, að
þegar ég kom með séra Hansteen heim til
hans laust fyrir miðnætti, sagði frú
Hansteen eitthvað á þá leið, að langferða-
maðurinn frá íslandi væri víst orðinn
þreyttur. Maðurinn sinn hefði átt að
senda hann heim á undan. — Ég gisti hjá
þeim meðan ég var í Osló.
Séra Hansteen svaraði, að sér hefði
virzt ég kunna eins vel við mig „og fisk-
urinn í sjónum“. Ekkert hefði borið á að
ég væri „ókunnugur útlendingur“. —
Þriðja kvöldið var séra Barratt, þá Metó-
distaprestur, og 5 árum síðar stofnandi
Hvítasunnuhreyfingarinnar í Noregi, aðal-
ræðumaður í trúboðshúsinu. Var þar enn
húsfyllir, og samkoman svipuð og kvöldið
áður, nema hvað nú var mér horfin öll
feimni. Fékk ég þar tækifæri til samtals og