Jólaklukkur - 01.12.1943, Síða 21

JÓLAKLUKKUR
19
nágrenni hennar, heimsóttir með bæna-
haldi og messugjörðum).
4. Yfirheyrslan.
Þegar hinar sjö vikur eru liðnar og eftir
er sú vika, sem þeir hér kalla vikuna miklu
(kyrra vika), þá kemur biskup árla dags
inn í hina miklu kirkju, og er stóll fyrir
hann settur inni í kórhvelfingunni á bak
við altarið. Þar koma trúnemarnir fram
fyrir hann einn og einn í senn, sveinar
nieð feðrum sínum og meyjar með mæðr-
um, og mæla fram trúarjátninguna fyrir
biskupi. Þegar því er lokið ávarpar biskup
þá alla og mælir svo: „Á þessum 7 vikum
hefur yður verið kennt allt lögmálið og
Ritningarnar. Einnig hafið þér heyrt um
trúna, upprisu holdsins og alla lærdóma
trúarjátningarinnar, svo framt sem þér
megið, meðan þér aðeins eruð trúnemar.
En kenninguna um hina dýpri leyndar-
dóma, þ. e. um skírnina, fáið þér ekki með-
tekið, meðan þér enn eruð trúnemar. En
svo að þér ekki skulið halda, að nokkuð sé
framið án réttra raka, þá munuð þér, er
þér hafið skírðir verið í nafni Guðs, fá
fræðslu um skírnina í grafarkirkjunni
eftir messuna á hinum 8 páskadögum. En
meðan þér enn eruð trúnemar, verður yð-
ur ekki sagt frá hinum huldari leyndar-
dómum Guðs.“
(Um kyrruviku hafa trúnemar eflaust
fylgzt með helgiathöfnum kirkjunnar, að
svo miklu leyti, sem þeim leyfðist það, en
við altarissakramenti mátti enginn óskírð-
ur vera. Eþería segir ekki frá skírnarat-
höfninni sjálfri, en aðrir rithöfundar frá
sama tíma hafa gert það, og er líklegt að
hún hafi verið með mjög líkum hætti í
ýmsum löndum á þeim tíma. Skírnin fór
fram á laugardaginn fyrir páska með mik-
illi viðhöfn með tilheyrandi bænahaldi og
biblíulestri alla páskanótt og endaði með
páskamessunni í dögun á páskadagsmorg-
un. Þá fengu hinir nýskírðu í fyrsta sinni
á ævinni að vera viðstaddir heilaga kvöld-
máltíð og taka þátt í henni. Þessa nótt
vöktu allir kristnir menn i fornkirkjunni).
5. Fræðslan um leyndardómana.
En er páskadagarnir koma, þ. e. hinir
átta dagar frá páskadegi til átta dags
hans (1. sunnudags eftir páska) ganga
menn (daglega) með sálmasöng í messulok
til grafarkirkjunnar. Þar er bæn flutt og
hinir trúuðu blessaðir. Biskup stendur upp
við hinar innri grindur í helli kirkjunnar
og útskýrir allt, sem gert er í skírninni. Á
þeim tíma kemur enginn trúnemi í kirkj-
una, heldur eingöngu hinir nýskírðu og
hinir trúuðu, sem vilja heyra um leyndar-
dómana; dyrum er lokað, svo að enginn ó-
skírður skuli nærri koma. Og þegar bisk-
up ræðir og framsetur hvert atriði, kveða
fagnaðaróp þeirra, sem á hlýða, svo hátt,
að þau heyrast út fyrir kirkjuna. Og
vissulega eru leyndardómarnir svo aug-
lýstir, að enginn er óhrærður af þeim hiut-
um, sem hann heyrir útskýrða.
Guð gjörðisí maður.
Hið sanna ljós, sem upplýsir hvern
mann, var að koma í heiminn. Hann var i
heiminum og heimurinn var orðinn
til fyrir hann, og heimurinn þekkti hann
ekki. Hann kom til eignar sinnar, og hans
eigin menn tóku ekki við honum. En öll-
um þeim, sem tóku við honum, gaf hann
rétt til að verða Guðs börn: þeim, sem
trúa á nafn hans, sem ekki eru af blóði né
af holds vilja, heldur af Guði getnir. Og
orðið varð hold, og hann bjó með oss, fullur
náðar og sannleika, og vér sáum dýrð hans,
dyrð, sem eingetins sonar frá föður.
(Jóhs. 1, 9—14).